ผมยาวแสนยุ่งเหยิงของเธอแผ่กระจายอยู่ข้างหมอน สายตาของสีจิ่วเฉินหรี่ลงคล้ายกับสัตว์ร้ายทีกำลังเข้าใกล้อาหารของมัน และออกแรงโจมตีอย่างเงียบๆ
ร่างกายของหญิงสาวที่เป็นอาหารยังไม่ถูกสำรวจเลยแม้แต่น้อย สีจิ่วเฉินนั่งลงบนขอบเตียงและมองดูใบหน้าที่หลับสนิทของเธอ ริมฝีปากสีแดงปิดเพียงเล็กน้อย ลมหายใจยั่วยวนให้คนเข้ามาลิ้มรส
เห็นเส้นผมที่ปกคลุมอยู่บนเปลือกตาของเธอ ชายหนุ่มยื่นมือเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เขาอยากจะเขี่ยมันออกไปให้เธอ แต่ในขณะที่มือของชายหนุ่มสัมผัสเข้ากับใบหน้าของเธอ หญิงสาวที่นอนหลับอยู่ก็ส่งเสียงละเมอออกมาและยื่นมือเขาไปจับฝ่ามือของชายหนุ่มไว้ “เฉินเฉินอย่าเสียงดัง ให้หม่ามี้นอนสบายๆ หน่อยนะ”
ดวงตานกฟีนิกซ์ของสีจิ่วเฉินเบิกโพลงเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้คิดว่าเขาเป็นลูกของเธอไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?
ทันใดนั้นถังจือซย่าก็โผเข้ากอดแขนของเขาเอาไว้ แถมยังลูบแก้มของเขาไปมาเหมือนกับกำลังลูบหัวน้อยๆของลูกชายเธออยู่ เพื่อที่จะไม่ทำให้เธอตื่น สีจิ่วเฉินจึงขึ้นไปบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้ๆ เธอ
เขาพลิกตัวตะแคงข้างและยื่นแขนเข้าไปโอบเธอไว้แน่น และแขนของเขายังแนบชิดกับหน้าอกของเธออย่างเป็นเกียรติ ความรู้สึกที่เขามีแผ่ซ่านไปถึงห้องของหัวใจ
สีจิ่วเฉินนอนเป็นเพื่อนหญิงสาวคนนี้ด้วยท่าทางแข็งทื่ออยู่ชั่วขณะหนึ่ง ภายใต้แสงไฟ เขาถูกบังคับให้ชื่นชมใบหน้าของเธอ ผิวขาวและกลิ่นกายหอมคงจะเป็นลักษณะของเธอ เป็นเหมือนอาหารรสเลิศที่อร่อยถูกปาก ทำให้ชายหนุ่มอยากจะลิ้มลอง
ถังจือซย่าไม่รู้ว่าท่านอนของเธอในตอนนี้เป็นอย่างไร เธอถูกสายตาเป็นประกายของชายหนุ่มมองไปยังผิวหน้าของเธอทุกตารางนิ้วอย่างเพลิดเพลิน
แม้กระทั่งขนตาทุกช่อที่แบ่งแยกชัดเจน ชายหนุ่มก็สามารถคำนวณได้อย่างชัดเจนเช่นกัน หญิงสาวคนนี้กอดแน่นเกินไปแล้ว ทำให้เขาไม่กล้าที่จะดึงแขนออกไป ไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เธอตกใจตื่นได้
ดูเหมือนว่าสีจิ่วเฉินจะได้รับการทดสอบที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน เป็นการทดสอบทักษะการควบคุมของเขา เพราะว่าถ้าหากไม่มีทักษะการควบคุมที่ดีเยี่ยม ตอนนี้เขาคงปล่อยให้หญิงสาวคนนี้ได้ลองความเก่งกาจของเขาไปตั้งนานแล้ว
“ถังจือซย่า เอามือออกไป” สีจิ่วเฉินพยายามพูดให้เธอที่อยู่ในฝันเอามือออกไป
ถังจือซย่าก็ไม่ได้ปล่อยมือ เพราะเดิมทีเธอก็กอดมันไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว อีกอย่างเธอคิดว่าคนที่เธอกอดไว้แน่นก็คือลูกชายสุดที่รักของเธอต่างหาก!
ในที่สุดสีจิ่วเฉินก็ไม่อย่างที่ยับยั้งมันไว้แล้ว เขาก้มตัวลงแนบไปที่หน้าของเธอชั่วขณะ ถังจือซย่าที่ถูกจูบนั้น จู่ๆ ก็โอบกอดคอของเขาเอาไว้ แล้วจูบไปที่แก้มของชายหนุ่ม “เฉินเฉินเด็กดี...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...