รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 113

ผมยาวแสนยุ่งเหยิงของเธอแผ่กระจายอยู่ข้างหมอน สายตาของสีจิ่วเฉินหรี่ลงคล้ายกับสัตว์ร้ายทีกำลังเข้าใกล้อาหารของมัน และออกแรงโจมตีอย่างเงียบๆ

ร่างกายของหญิงสาวที่เป็นอาหารยังไม่ถูกสำรวจเลยแม้แต่น้อย สีจิ่วเฉินนั่งลงบนขอบเตียงและมองดูใบหน้าที่หลับสนิทของเธอ ริมฝีปากสีแดงปิดเพียงเล็กน้อย ลมหายใจยั่วยวนให้คนเข้ามาลิ้มรส

เห็นเส้นผมที่ปกคลุมอยู่บนเปลือกตาของเธอ ชายหนุ่มยื่นมือเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เขาอยากจะเขี่ยมันออกไปให้เธอ แต่ในขณะที่มือของชายหนุ่มสัมผัสเข้ากับใบหน้าของเธอ หญิงสาวที่นอนหลับอยู่ก็ส่งเสียงละเมอออกมาและยื่นมือเขาไปจับฝ่ามือของชายหนุ่มไว้ “เฉินเฉินอย่าเสียงดัง ให้หม่ามี้นอนสบายๆ หน่อยนะ”

ดวงตานกฟีนิกซ์ของสีจิ่วเฉินเบิกโพลงเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้คิดว่าเขาเป็นลูกของเธอไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?

ทันใดนั้นถังจือซย่าก็โผเข้ากอดแขนของเขาเอาไว้ แถมยังลูบแก้มของเขาไปมาเหมือนกับกำลังลูบหัวน้อยๆของลูกชายเธออยู่ เพื่อที่จะไม่ทำให้เธอตื่น สีจิ่วเฉินจึงขึ้นไปบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้ๆ เธอ

เขาพลิกตัวตะแคงข้างและยื่นแขนเข้าไปโอบเธอไว้แน่น และแขนของเขายังแนบชิดกับหน้าอกของเธออย่างเป็นเกียรติ ความรู้สึกที่เขามีแผ่ซ่านไปถึงห้องของหัวใจ

สีจิ่วเฉินนอนเป็นเพื่อนหญิงสาวคนนี้ด้วยท่าทางแข็งทื่ออยู่ชั่วขณะหนึ่ง ภายใต้แสงไฟ เขาถูกบังคับให้ชื่นชมใบหน้าของเธอ ผิวขาวและกลิ่นกายหอมคงจะเป็นลักษณะของเธอ เป็นเหมือนอาหารรสเลิศที่อร่อยถูกปาก ทำให้ชายหนุ่มอยากจะลิ้มลอง

ถังจือซย่าไม่รู้ว่าท่านอนของเธอในตอนนี้เป็นอย่างไร เธอถูกสายตาเป็นประกายของชายหนุ่มมองไปยังผิวหน้าของเธอทุกตารางนิ้วอย่างเพลิดเพลิน

แม้กระทั่งขนตาทุกช่อที่แบ่งแยกชัดเจน ชายหนุ่มก็สามารถคำนวณได้อย่างชัดเจนเช่นกัน หญิงสาวคนนี้กอดแน่นเกินไปแล้ว ทำให้เขาไม่กล้าที่จะดึงแขนออกไป ไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เธอตกใจตื่นได้

ดูเหมือนว่าสีจิ่วเฉินจะได้รับการทดสอบที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน เป็นการทดสอบทักษะการควบคุมของเขา เพราะว่าถ้าหากไม่มีทักษะการควบคุมที่ดีเยี่ยม ตอนนี้เขาคงปล่อยให้หญิงสาวคนนี้ได้ลองความเก่งกาจของเขาไปตั้งนานแล้ว

“ถังจือซย่า เอามือออกไป” สีจิ่วเฉินพยายามพูดให้เธอที่อยู่ในฝันเอามือออกไป

ถังจือซย่าก็ไม่ได้ปล่อยมือ เพราะเดิมทีเธอก็กอดมันไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว อีกอย่างเธอคิดว่าคนที่เธอกอดไว้แน่นก็คือลูกชายสุดที่รักของเธอต่างหาก!

ในที่สุดสีจิ่วเฉินก็ไม่อย่างที่ยับยั้งมันไว้แล้ว เขาก้มตัวลงแนบไปที่หน้าของเธอชั่วขณะ ถังจือซย่าที่ถูกจูบนั้น จู่ๆ ก็โอบกอดคอของเขาเอาไว้ แล้วจูบไปที่แก้มของชายหนุ่ม “เฉินเฉินเด็กดี...”