รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1142

“เล่อเล่อ กำลังทำอะไรอยู่ ว่างออกมาสักหน่อยไหม? ฉันจะชวนเธอไปดูหนังน่ะ”

ซูเล่อส่งข้อความกลับหาเขา “ขอโทษนะเฮาเฉิน ฉันไม่ว่าง”

และในตอนนี้โทรศัพท์มือถือของซูเล่อดังขึ้น ในห้องโถงที่ว่างเปล่า เธอเอื้อมมือไปหยิบอย่างรวดเร็ว “ฮัลโหล!”

“เล่อเล่อ...” อีกฝั่งคือเสียงของขี้เมาอย่างหยางเฮาเฉิน “ฉันอยากเจอเธอ…”

ซูเล่อได้ยินเสียงเมาของเขา ขมวดคิ้วและถามกลับ “นี่คุณเมาเหรอ?”

“เราเลิกกันแล้ว ฉันมันโง่เอง ฉันไม่ควรเชื่อใจเธออีก ฉันคิดว่าเธอจะรักฉัน แต่เธอ... เธอทิ้งฉันอย่างไร้เยื่อใย” หยางเฮาเฉินสะอึกสะอื้นอย่างเศร้าสร้อย

“ไม่ต้องมาเสียใจ คุณควรจะได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้” ซูเล่อปลอบโยนเขา

“เล่อเล่อ ฉันโง่มากจริงๆ ฉันเพิ่งรู้ตัวตอนนี้ว่าเธอน่ะชอบฉัน เรายังพอมีโอกาสอยู่ไหม? ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันชอบเธอเหมือนกัน เราลองคบกันดูก่อนก็ได้...” หยางเฮ่าเฉินพูดตรงไปที่อีกฝ่ายจนจบการสารภาพและขอมีความสัมพันธ์ต่อ

ซูเล่อตกตะลึง แต่ในขณะนี้ เธอรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่เธอจากด้านข้าง ดวงตาที่เฉียบคมของฮั่วเหยียนเซียวจ้องมองที่เธออย่างน่าขนลุก

“เอ่อ! เฮาเฉิน แค่นี้แหละ ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ ไม่ต้องมาชอบฉันแล้ว ฉันมีคนที่ฉันชอบแล้ว ลาก่อน” ภายใต้แรงกดดันจากสายตาของใครบางคน ซูเล่อรีบวางสายจากเฮาเฉินทันที

“อดีตเพื่อนของฉันน่ะ” ซูเล่ออธิบายด้วยความรู้สึกผิด

“ผู้ชายที่เธอบอกว่าชอบครั้งล่าสุดคือใครนะ?” ฮั่วเหยียนเซียวไม่มีทางลืมเรื่องนี้ เพราะเธอพูดอย่างชัดเจนว่าเธอชอบคนนั้นต่อหน้าเขา

ซูเล่อเม้มริมฝีปากสีแดงจัด สมองของเธอแข็งทื่อและอธิบายต่อ “ก็บอกว่าไม่ได้ชอบแล้ว! มันก็แค่...แค่แอบรู้สึกดี และ...ตอนนั้นพี่ก็ไม่ได้บอกชอบฉัน!”

ซูเล่อตัดสินใจอย่างชาญฉลาดที่จะให้ความรับผิดชอบทั้งหมดกับเขา ใครให้เขาบอกว่าอย่ารีบแสดงออกว่าชอบเขากันล่ะ? จะโทษเธอที่ตกหลุมรักคนอื่นก่อนงั้นหรอ?