รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1148

ดวงตาของซูเล่อตกใจเล็กน้อย เธอยังไม่ได้แต่งงานกับเขาเลย! แต่เขาก็ซื้อบ้านใหม่ให้พ่อแม่ของเธอแล้ว?

“นั่นมันสิ้นเปลืองไปแล้ว!” ซูเล่อรู้สึกเกรงใจมาก

“การจัดสถานที่ที่ดีให้พ่อตาและแม่ยายของฉันมันคือสิ่งที่ฉันควรทำ” ฮั่วเหยียนเซียวเม้มปากยิ้ม “ปีก่อนฉันส่งเธอกลับบ้าน เพื่อใช้เวลาที่ดีกับพ่อแม่ของเธอ”

ในใจของซูเล่ออบอุ่นขึ้น บ้านพ่อแม่ของเธอได้รับการปรับปรุง เธอก็มีความสุขมากเช่นกัน อันที่จริง เนื่องจากพ่อแม่ของเธอไม่ได้ทำงานที่ประเทศตลอดทั้งปี พวกเขาจึงไม่ได้วางแผนที่จะเปลี่ยนบ้าน แต่เก็บสินสอดทองหมั้นไว้ให้เธอเป็นจำนวนมาก พ่อของเขาเคยบอกว่าอยากจะให้งานแต่งงานเธอออกมาอย่างดี

อาหารกลางวันวางบนโต๊ะ ทั้งสามคนทานอาหารเย็นด้วยกัน ถันหยางยังถือโอกาสนี้ใช้ IPAD เพื่อแก้ไขแผนการเดินทางของเขาสำหรับวันพรุ่งนี้ และมันก็เต็มไปด้วยการเตรียมการ ซูเล่อนั่งฟังอยู่ด้านข้างจนแทบหายใจไม่ออก!

นอกจากนี้ยังเป็นกำหนดการเดินทางล่วงหน้าตั้งครึ่งเดือน แต่ก่อนหน้านั้นก็ยังมีการแก้ไขในทุกวัน

ซูเล่อมองชายที่อยู่ข้างๆ ด้วยสายตาที่เศร้าใจ ถ้าเธอความสามารถช่วยได้ เธอคงจะทำงานช่วยเขาสักหน่อย แต่นอกจากความรู้สึกสงสารเขาแล้ว ก็เป็นความรู้สึกที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้จริงๆ

หลังอาหารเย็น ถันหยางก็จากไป และคนรับใช้ก็ออกไปหลังจากทำความสะอาด มีเพียงสองคนและลูกแมวหนึ่งตัวในบ้าน

ฮั่วเหยียนเซียวไปห้องหนังสือ หลังจากที่ซูเล่ออาบน้ำ เขาก็พาชานชานไปที่ห้องนั่งเล่นชั้นสอง ประมาณสี่ทุ่มโมง แมวตัวน้อยขดตัวอยู่บนโซฟาข้างเขาและผล็อยหลับไป ซูเล่ออุ้มแมวตัวนั้นแล้วเขย่า! เธอเขย่าจนเธอก็ง่วงนอนเช่นกัน จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาพร้อมกับตกอยู่ในภวังค์

ฮั่วเหยียนเซียวออกจากห้องอ่านหนังสือตอนสี่ทุ่มครึ่ง ผ่านห้องนั่งเล่นชั้นสอง มองไปที่เด็กสาวและแมวที่หลับใหลภายใต้แสงไฟโคมระย้า ความรู้สึกในใจของเขาอ่อนไหวลงทันที

เขาไม่ได้ปลุกซูเล่อในตอนนี้แต่หยิบผ้าห่มผืนบางมาห่มตัวเธอก่อนแล้วเขาจึงกลับไปอาบน้ำที่ห้อง ใน 20 นาทีต่อมา เขาก็สวมชุดนอนสีดำออกมา

ฮั่วเหยียนเซียวหยิบผ้าห่มขึ้นและนอนบนเตียง วินาทีที่แขนยาวปิดไฟ หัวใจของซูเล่อเต้นแรง แขนยาวก็ยื่นออกมาโอบเธอไว้ ทั้งตัวของซู่เล่อแนบแน่นกับหน้าอกที่แข็งแรงของชายคนนั้น

แนบอยู่ที่ตำแหน่งหัวใจของเขาพอดีจนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา หัวใจของซูเล่อก็เต้นรัวราวกับกลองเช่นกัน

ซูเล่อเอื้อมมือไปกอดเอวที่แข็งแรงของเขา ในความมืด มือของผู้ชายจับคางของเธอ ซูเล่อเงยศีรษะขึ้นเล็กน้อย ลมหายใจที่แผดเผาถูกระงับจากริมฝีปากสีแดง และจูบของชายคนนั้นก็ประกบปากไว้

ชายผู้นั้นไม่ได้มีท่าทีกังวลแต่อย่างใด แต่ค่อยๆ ลิ้มรสของเธอ ลมหายใจที่สดชื่นของใบสะระแหน่ยังคงครอบงําราวกับอยู่ในสายตาของผู้ชายคนนั้น เธอคือของขวัญที่ต้องใช้ความอดทนและระมัดระวังในการแกะ มากกว่าจะฉีกอย่างรุนแรง

ซูเล่อรู้สึกเวียนหัวจากการถูกจูบ เธอไม่มีความคิดอื่นใดนอกจากจมดิ่งลงไปกับเขา จูบอันร้อนแรงยังติดอยู่ในใจของเธอ ทำให้ร่างกายของเธอสั่นเทาเล็กน้อย...