รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 117

เธอถึงบริษัทในตอนบ่ายสองโมง เมื่อเดินผ่านห้องโถงใหญ่ของแผนกก็มองเห็นถ้วยรางวัลที่วางอยู่บนตู้โชว์ เธอมักจะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเธอ จริงๆ แล้วสีจิ่วเฉินได้เข้ามาแทรกแซงหรือเปล่านะ

เรื่องนี้มีเพียงเขาที่รู้ เสียดายที่เขาไม่กล้ายอมรับ

ถังจือซย่ามาถึงที่ห้องทำงาน ไม่นานก็มีคนมาหาเธอ นั่นคือพนักงานของบริษัทตัดเย็บเสื้อผ้าโอต์กูตูร์ พวกเธอเตรียมชุดราตรีไว้ให้เธอลองเลือกใส่สามชุด

ถังจือซย่ารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นี่คงเป็นของขวัญลึกลับที่จ้านฉิงเหย่บอกให้เธอฟังในตอนเช้าแน่นอน!

ไปร่วมงานเลี้ยงตอนเย็นของตระกลูสี เธอขาดแคลนชุดทางการแบบนี้อยู่จริงๆ ในเมื่อจ้านฉิงเหย่ตั้งใจเตรียมไว้ให้เธอแล้ว เธอจึงเลือกชุดราตรีผ้าไหมสีเทาชั้นสูงชุดหนึ่ง ดูเป็นทางการและเหมาะสมกับเธอมาก

“ขอโทษนะคะ ขอถามหน่อยว่าชุดนี้ราคาเท่าไหร่” ถังจือซย่าถามไปยังพนักงาน

“อ้อ! ราคาไม่แพงค่ะ แค่หนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น” พนักงานตอบกลับเธอโดยทันที

ถังจือซย่าหรี่ตาแล้วหรี่ตาอีก ราคาถูกขนาดนี้เลยเหรอ เนื้อผ้านี้ดูแล้วชั้นสูงมากนะ!

พนักงานออกไปแล้ว ในขณะที่อยู่ในลิฟต์ พนักงานสาวทั้งสามคนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา แฟนหนุ่มของผู้หญิงคนนี้รักเธอมากจริงๆ ! ชุดราตรีราคามากกว่าหนึ่งล้านหยวนแต่บังคับให้พวกเธอบอกว่าหนึ่งหมื่นหยวน เพราะกลัวผู้หญิงคนนี้้จะไม่รับไว้อย่างนั้นเหรอ?

หลังจากนั้นไม่นานถังจือซย่าก็ได้รับสายของจ้านฉิงเหย่ เขาสอบถามเธอว่าได้รับชุดราตรีหรือยัง ถังจือซย่าพูดขอบคุณด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง “ฉิงเหย่ ขอบคุณนะที่เตรียมของงขวัญให้ฉันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก นี่เป็นงานเลี้ยงของคุณยายฉัน ฉันหวังว่าเธอจะสนุก แล้วก็ตอนนี้ฉันกำลังสำรวจชั้นที่อยู่บนตึกใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามบริษัทของเธออยู่ ถ้าหากไม่มีปัญหาอะไร ฉันก็จะสร้างสำนักงานที่นี่”

ถังจือซย่ารีบลุกเดินไปที่หน้าต่าง ฝั่งตรงข้ามคืออาคารสร้างใหม่หลังหนึ่ง เธอยิ้มและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “คนมีเงินอย่างนายจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”

“เอาล่ะ พรุ่งนี้เจอกันที่งานเลี้ยงนะ ฉันหวังว่าจะได้เห็นเธอในชุดราตรีสวยๆ” จ้านฉิงเหย่ท่าทางจะงายยุ่ง

“ค่ะ นายไปทำงานเถอะ!” ถังจือซย่าเองก็ไม่อยากรบกวนเขาแล้ว เธอก็กำลังยุ่งอยู่กับงานต้นฉบับของเดือนนี้อยู่