รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1170

“พ่อ เรื่องนี้ผมสามารถอธิบายได้ครับ” ฮั่วเหยียนเซียวถอนหายใจ

“ยังมีอะไรต้องอธิบายอีก ซูเล่อโดนแกบังคับจนต้องย้ายเข้าไปในบ้าน แกจะบอกเรื่องนี้กับตระกูลซู กับพี่สาวของแกยังไง แก…มันดื้อด้าน” พูดจบ นายท่านก็ฟาดไปอีกที

เสียงเพี๊ยะ ทำให้คนรับใช้ที่เพิ่งยกน้ำชามาเสริฟที่หน้าประตูตกใจกลัว เธอได้ยินแว่วๆคล้ายเสียงฟาด จึงรีบหันกลับไปหานายหญิงใหญ่

นายหญิงใหญ่บังเอิญอยู่ที่ชั้นสองพอดี เมื่อได้ยินสิ่งที่คนรับใช้พูด เธอรีบทิ้งการจัดดอกไม้ในมือแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ห้องหนังสือ

เมื่อไปถึงหน้าประตู เธอกระแทกประตูเข้าไป “ตาเฒ่า เปิดประตูนะ คุณทำอะไรข้างในน่ะ คุณตีเหยียนเซียวของพวกเราทำไมกัน หะ คุณ!

“คุณอย่ายุ่ง” นายท่านฮั่วตะโกนไปทางประตู

นายหญิงใหญ่ฮั่วรีบให้คนรับใช้ไปเอากุญแจ คนรับใช้รีบเอากุญแจมาเปิดประตู ทันทีที่เปิดประตู เธอเห็นลูกชายคุกเข่าอยู่บนพื้น นายท่านฮั่วกำลังถือไม้บรรทัดในมือจะตี นายหญิงใหญ่ฮั่วเจ็บปวดใจอย่างที่สุด รีบไปหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของลูกชาย

“คุณลองกล้าตีอีกทีซิ ลูกชายของเราทำผิดอะไร เขาอายุสามสิบสามแล้วนะ คุณยังจะใช้วิธีสั่งสอนเขาแบบนี้ ฉันว่าคุณยิ่งมีชีวิตอยู่ยิ่งเลอะเทอะ” นายหญิงใหญ่ฮั่วพูดจบ ก็ยื่นมือไปแย่งไม้บรรทัดนั่น นายท่านฮั่วทำอะไรไม่ได้อีก ได้แต่หยิบให้ภรรยาอย่างเจี๋ยมเจี้ยม

นายหญิงใหญ่ฮั่วหยิบมาแล้วโยนไปอีกฝั่ง หันกลับไปประคองลูกชายลุกขึ้น “เหยียนเซียว รีบลุกขึ้นมา”

ฮั่วเหยียนเซียวลุกขึ้น นายท่านฮั่วมองไปที่ภรรยาและพูดว่า “เรื่องนี้คุณอย่ามายุ่ง ผมจะจัดการเอง”

นายท่านก็รู้ว่าภรรยาอายุมากแล้ว คงรับเรื่องอื้อฉาวแบบนี้ไม่ไหว จึงวางแผนที่จะปิดบังมัน

แต่เขากลับได้ยินลูกชายของตระกูลถอนหายใจพลางพูดว่า “แม่ครับ พ่อรู้เรื่องของผมกับเล่อเล่อแล้ว”

นายท่านฮั่วตกใจ ลูกชายบอกกับภรรยาไปแล้ว? และไม่กลัวว่าจะทำให้แม่โกรธจนเป็นลมไป

ใครจะรู้ว่าพอนายหญิงใหญ่ฮั่วได้ฟังจนจบ ก็หันศรีษะไปเหลือบมองชายชรา “คุณตีเหยียนเซียวเพราะเรื่องนี้หรอกเหรอ เล่อเล่อเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเรา มันก็เป็นเรื่องดีใช่ไหม”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน