รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 119

จ้านฉิงเหย่ที่เพิ่งนั่งลงไปตรงเบาะคนขับก็กำลังสำรวจเส้นทางกลับรถบนถนน เขามองเห็นรถเก๋งสีดำคันนั้นจอดอยู่ไม่ไกลผ่านทางกระจกมองหลัง ถึงแม่ระยะทางจะห่างกันเล็กน้อย แต่เขามองแว๊บเดี๋ยวก็รู้แล้วว่านั่นคือรถของพี่ชายเขา

จ้านฉิงเหย่ดีใจที่เขาชิงเธอมาได้ก่อนอีกครั้ง เขาอย่างให้พี่ชายได้เห็นถึงความรู้สึกระหว่างเขากับถังจือซย่า เพื่อที่เขาจะได้ยอมแพ้ไปสักที

เอาเป็นว่าในคืนนี้เขาจะพิสูจน์ด้วยการกระทำให้เห็นว่าถังจือซย่าเป็นผู้หญิงของเขา

รถสปอร์ตขับออกไปอย่างเสียงดัง ดวงตาสีเข้มของชายหนุ่มในรถสีดำคันนั้นเปลี่ยนแปลงไป ไม่อาจคาดเดาได้

แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับหนักแน่นขึ้นเป็นเป็นพิเศษ นั่นก็คือความไม่พอใจของเขา ผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธเขาอย่างตรงไปตรงมา เพราะจริงๆ แล้วเธอนัดคนอื่นให้มารับเธอ

ถังจือซย่าไม่เห็นว่ามีใครอีกคนมารับเธอแล้ว กลับกันเธอกลับคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ ซ่งซานจะมาหรือเปล่า

ถ้าหากเธอมา เธอก็ไม่อยากจะอยู่นานสักเท่าไหร่ บางทีในสายตาของคุณหญิงใหญ่สี สีจิ่วเฉินที่เคยมีความสัมพันธ์กับซ่งซานมาก่อน อาจจะทำให้ท่านยิ่งถูกอกถูกใจจนเธอได้เป็นศรีภรรยาของสีจิ่วเฉินก็เป็นได้!

ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้คิดเรื่องไร้สาระพวกนี้ รู้สึกรำคาญใจอย่างไร้สาเหตุ

จ้านฉิงเหย่กำลังเล่าถึงความคิดในการออกแบบสำนักงานของเขาตลอดเส้นทาง และยังให้เธอออกความคิดเห็นบางอย่าง เมื่อถังจือซย่าได้ยินว่าค่าเช่าของสำนักงานเขาในทุกเดือนมากกว่าห้าแสนหยวน เธอก็ไม่อยากจะคุยกับเขาอีก

เธอเกลียดคนรวย!

“นายประหยัดเงินแทนพ่อของนายหน่อยได้มั้ย” ถังจือซย่าพูดอย่างจริงจัง

จ้านฉิงเหย่หัวเราะออกมา “ฉันสามารถใช้จ่ายเงินได้อย่างสบายๆ และก็ยังหาเงินได้ด้วย! จือซย่า ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”

“ค่าเช่าหนึ่งเดือนของคุณ ฉันหาทั้งปียังหาไม่ได้เลย” ถังจือซย่าพูดด้วยความโมโห หลังจากนั้นเธอก็คิดถึงเงินรางวัลหนึ่งล้านหยวน เธอเสียความรูกสึกเล็กน้อยที่รับมันมา

“ถ้าหากเงินขาดมือ ก็บอกฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ” จ้านฉิงเหย่ตอบกลับเธออย่างจริงจัง

“ไม่ขาดเงิน ฉันพึ่งพาตัวเองได้” ถังจือซย่ายิ้ม หาเงินได้เท่าไหร่ก็ใช้ดำรงชีวิตเท่านั้น

ในที่สุด อีกไม่ไกลก็จะถึงโรงแรมแล้ว โรงแรมนี้อยู่ภายใต้ชื่อของตระกลูจ้าน ดูทันสมัยเป็นพิเศษ ถังจือซย่าเพิ่งค้นพบว่าจ้านฉิงเหย่มีนิสัยเอาแต่ใจเป็นทุนเดิม

จ้านฉิงเหย่ที่เพิ่งลงจากรถ ก็บังเอิญพบกับผู้ช่วยของพ่อเขา พูดกับเขาว่า “คุณชายจ้าน คุณท่านเรียกให้คุณไปทักทายแขก!”

“โอเค ผมจะได้ทักทายเดี๋ยวนี้ คุณช่วยพาสาวสวยคนนี้ไปที่ห้องงจัดเลี้ยงที่จัดไว้แทนผมที”

อ้า! ถังจือซย่าร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอจึงรีบถอยหลังกลับ และเงยหน้าขึ้น พร้อมกับลืมตาสวยๆ นั้นเล็กน้อย ทำไมถึงเป็นเขา!