รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 120

ดังนั้น ก่อนหน้านั้นเธอก็สามารถกินและดื่มได้เต็มที่แล้ว มีพ่อคอยดูแลลูกชายให้ เธอก็ใช้เวลาที่นี่ได้อย่างสบายใจ

ภายในรถสปอร์ตคันหนึ่งที่อยู่ด้านนอกโรงแรม ซ่งซานเดินทางมาถึงแล้ว เธอแต่งตัวสวยเป็นพิเศษ ในที่สุดเธอก็คิดวิธีดีๆ ออกแล้ว

เธอเดินบิดเอวไปยังห้องโถงใหญ่ มีจุดตรวจบัตรเชิญอยู่ตรงประตู ซ่งซานเดินมุ่งตรงเข้าไปในนั้น

ตอนนี้มีพนักงานรักษาความปลอดภัยหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามเธอ “คุณหนู โปรดแสดงบัตรเชิญด้วย ขอบคุณค่ะ”

ซ่งซานขมวดคิ้วด้วยความหยิ่งยโสทันที “ต้องการบัตรเชิญงั้นเหรอ แฟนของฉันไม่ได้บอกว่าต้องใช้สิ่งนี้นะ!

“แฟนของคุณคือแขกคนไหนคะ”

“แฟนหนุ่มของฉันชื่อว่าสีจิ่วเฉิน คุณชายใหญ่ของตระกูลสี” ซ่งซานพูดอย่างเสียงดังเพราะกลัวว่าเสียงจะดังไม่พอ

ทันใดนั้น ผู้จัดการโรงแรมที่ยืนอยู่ข้างๆ พนักงานรักษาความปลอดภัยก็เดินเข้ามาอย่างไม่รอช้า “คุณหนู สวัสดีครับ ผมเป็นผู้จัดการของโรงแรม คุณหนูคือแฟนสาวของประธานสีใช่มั้ยครับ”

“ใช่ ฉันชื่อซ่งซาน คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของคุณย่าสีไม่ใช่หรือคะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ทราบว่าจำเป็นต้องใช่บัตรเชิญด้วย! ให้ฉันเข้าไปได้หรือเปล่าคะ” ซ่งซานพูดอย่างไร้เดียงสา

ตอนนี้ หลินจื้อที่ติดต่อกับซ่งซานไว้แล้วแตั้งแต่แรก กำลังแกล้งเป็นกังวลใจและเดินไปทางสีจิ่วเฉิน ตอนนี้สีจิ่วเฉินกำลังพูดคุยกับผู้ใหญ่สองสามคนอยู่ หลินจื้อรีบเดินเข้าไปพูดกับเขา “ประธานสีครับ คุณหนูซ่งซานมาแล้ว แต่โดนกักไว้ที่ห้องโถง”

สีจิ่วเฉินที่กำลังยืนถือแก้วเหล้าอยู่ก็พลันขมวดคิ้ว “เธอมาแล้ว? คุณบอกเธองั้นเหรอ”

หลินจื้อตอบอย่างทันควัน “ใช่ครับ เมื่อคืนตอนผมนำของใช้ในชีวิตประจำวันไปให้เธอก็ได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมา ประธานสี ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?”

สีจิ่วเฉินไม่พูดอะไร คุณย่าไม่ได้เชิญซ่งซาน แต่ในเมื่อหลินจื้อปริปากกับเธอไปแล้ว สีจิ่วเฉินจะไม่เชิญเธอเข้ามาก็ไม่ได้

“คุณลงไปเชิญเธอเข้ามาแล้วกัน” สีจิ่วเฉินพูดกับเขา

หลินจื้อแกล้งทำเป็นลุกลี้ลุกลน “ขอโทษครับ ประธานสี”

สีจิ่วเฉินชายตามองไปที่เขา พูดได้เลยว่า ผู้ช่วยคนนี้วุ่นวายไหหน่อย แต่ว่าเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ก็ทำได้เพียงเชิญเธอเข้ามาเท่านั้น