รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1193

ในฐานะที่มีกิจการนับร้อยปีจึงทำให้พวกเขามีทรัพย์สินมากมาย ประกอบกับที่ซือชีหัวบริหารงานอย่างมีคุณธรรม เขาได้ทุ่มเทแรงกายให้กับกิจการตระกูลซือมากมาย

ตระกูลซือในวันนี้ เดิมทีพวกเขามีลูกสาวเพียงคนเดียวคือซือชิงหนิง เนื่องจากมีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับตระกูลซือ จู่ๆ ลูกสาวฝาแฝดของพวกเขาก็หายตัวไปหนึ่งคน ในตอนนั้นเด็กสาวเพิ่งจะอายุได้สี่ขวบ

พวกเขาออกตามหาเธอทุกววิถีทาง แต่ก็ตามหาไม่เจอ จนกระทั่งเมื่อหนึ่งปีก่อน จู่ๆ ก็มีเด็กสาวที่หน้าตาคล้ายกับซือชิงหนิงราวกับแกะมายืนอยู่หน้าประตูบ้าน

จี้เหวินจวนพาเธอเข้ามาในบ้าน และเมื่อเปิดคอเสื้อและเห็นปานสีแดงเข้า พวกเขาทั้งสองต่างก็พากันร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด พวกเขามั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าเด็กคนนี้คือลูกสาวคนเล็กที่พวกเขาคิดถึงมาแสนนาน

ถึงแม้หน้าตาจะคล้ายกัน และมีปานแดงที่เหมือนกัน แต่หลี่หลิงเพื่อนสนิทของเธอก็แนะนำให้เธอไปตรวจ DNA เพื่อยืนยันอีกครั้ง เธอจึงพาลูกสาวคนเล็กไปตรวจเลือดที่ศูนย์ตรวจ DNA เพื่อไปดูขั้นตอนการตรวจจากผู้อำนวยการของศูนย์ทดสอบด้วยตาตัวเอง

เมื่อผลออกมา ก็ทำให้เธอต้องหลั่งน้ำตาอีกครั้ง เพราะผลตรวจพิสูจน์ออกมาแล้วว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกกัน 99% และยืนยันว่าพวกเธอเป็นแม่ลูกกันจริงๆ

ทำให้หลังจากนั้น ตระกูลซือได้มีคุณหนูรองเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน และเธอก็ได้กลายมาเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนที่พ่อแม่รักมากที่สุด เพราะพวกเขาต้องการรักษาบาดแผลในใจของซือชิงหนิง

ทำให้พวกเขาละเลยลูกสาวคนโตอย่างซือชิงหนิงมานานถึงหนึ่งปีเต็ม ตอนแรกซือชิงหนิงดีใจที่ตัวเองมีน้องสาวเพิ่มเข้ามาในครอบครัว แต่สักพักเธอก็พบว่าความจริงแล้วซือเฉียนเชียนไม่ได้อยากจะเป็นพี่น้องกับเธอ แต่อยากจะแย่งของของเธอต่างห่าง

ขอแค่ซือเฉียนเชียนชอบ ของทุกอย่างในบ้านก็จะกลายเป็นของซือเฉียนเชียนทันที รวมไปถึงกระเป๋าของเธอ เสื้อผ้าของเธอ ลิปสติกของเธอ และผู้ชวยของเธอ

เพราะซือชิงหนิงทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงทำให้เกิดเหตุการณ์จับชู้แบบเมื่อเช้าขึ้น แต่ว่าสุดท้ายทุกอย่างก็พัง แถมยังโดนแม่ตัวเองจับตัวกลับบ้านเหมือนเป็นคนผิดอีก

ห้องโถงตระกูลซือ

ซือชีหัวที่นั่งอยู่บนโซฟามองมาที่ลูกสาวคคนโตอย่างโมโห

เมื่อซือชีหัวได้ยินดังนั้น ก็โมโหจนลุกขึ้น “ชิงหนิง แกพูดบ้าอะไร”

“ชิงหนิง แกไม่เข้าใจเหรอว่าแกกับชิงหางไม่มีวาสนาต่อกัน แกควรจะปล่อยเขาไป เพื่อให้เขาและเฉียนเชียนสมหวังกันมันเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอ” จี้เหวินจวนพูด ก่อนจะลุกขึ้นมาประคองซือเฉียนเชียนให้ลุกขึ้น “เฉียนเชียน นี่เป็นบ้านของลูก ไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้ ชิงหนิงก็เป็นพี่สาวของลูก ลูกไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจขนาดนี้หรอก”

“พ่อคะ แม่คะ ยังไงเรื่องนี้หนูก็เป็นคนผิด อย่าโทษพี่เลยนะคะ” ซือเฉียนเชียนโทษตัวเอง

ประโยคนี้ทำให้จี้เหวินจวนปวดใจขึ้นมาก่อนจะยกมือลูบหัวเธอ “พูดอะไรบ้าๆน่ะ!”

ซือชีหัวก็เข้ามาช่วยพูดกล่อมอีกแรง “เฉียนเชียน เรื่องนี้พ่อจะจัดการแทนลูกเอง ชิงหนิงไม่มีวันทำลายชื่อเสียงของลูกได้แน่”