รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1195

พวกเขายืนมองลูกสาวคนโตที่วิ่งออกไปที่ประตูโดยไม่มีใครเห็นเลยว่าสีหน้าของกสาวคนที่สองที่อยู่ข้างกายแอบยิ้มอยู่ด้วยความพอใจ

ในที่สุดก็กำจัดคนที่ขวางหูขวางตาออกไปได้ ต่อจากนี้ไปตระกูลซือก็จะเป็นของเธอ

“รถเธอก็ไม่ขับไป กระเป๋าก็ไม่เอาไป เอาไปแค่โทรศัพท์เครื่องเดียว ไม่เป็นไรหรอกมั้ง!”แม่ซือเองก็อดไม่ได้ที่พูดอย่างกังวลใจ

“แม่ แม่วางใจเถอะ! เดี๋ยวพี่ก็กลับมา”ซือเฉียนเชียนปลอบใจเธอ

“แม้ก็หวังว่าพวกเธอสองพี่น้องจะเข้ากันได้ ใครจะไปรู้ว่าชิงหนิงจะมีนิสัยโผงผางแบบนี้”

“แม่ ฉันก็อยากเข้ากันได้ดีกับพี่ แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันทำผิดอะไร มีสาวมักจะมองฉันขวางหูขวางตา ฉันไม่น่ากลับมารบกวนพวกคุณเลย ถ้าฉันไม่กลับมาพี่ก็คงไม่โกรธแบบนี้”ดวงตาของซือเฉียนเชียนเป็นสีแดง

“ไม่ใช่ความผิดลูกหรอก ลูกกลับมาพวกเราก็ถือว่าโชคดีแล้ว”แม่ซือโอบกอดเธออย่างโศกเศร้าเพราะว่าลูกสาวคนที่สองกลับมาได้อย่างปลอดภัย เหมือนความเจ็บปวดของเธอที่ต้องสูญเสียลูกไปหลายปีได้รับการเยียวยา

ซือชิงหนิงวิ่งออกจากบ้านไปโดยไม่เรียกแท็กซี่ออกมา น้ำตาของเธอไหลพรากออกมาตลอดทาง เธอไม่เคยรู้สึกผิดหวังและเสียใจเท่านี้มาก่อน ในสมองของเธอตอนนี้หวนนึกถึงความรักความห่วงใยจากพ่อแม่ที่มีต่อเธอในปีนี้เธอลืมไปหมดแล้วว่ารสชาติมันเป็นยังไง

พ่อแม่เองก็มองไม่เห็นถึงความเสียใจและผิดหวังของเธอ ซือเฉียนเชียนใช้เล่ห์เหลี่ยมทำให้พ่อแม่ตาบอดโยนความผิดทั้งหมดมาให้เธอ

คนที่เหลืออยู่ในครอบครัวนี้ไม่ต้องการเธอแล้ว!

เมื่อรู้ความจริงแล้วก็น่าเศร้า ซือชิงหนิงน้ำตาไหลพรากออกมาราวกับสายฝน ไม่นานแววตาของเธอก็เปร่งประกายแล้วเอื้อมมือเช็ดน้ำตา

ดังนั้นแล้วเพื่อให้ได้ประโยชน์ทั้งคู่ เธอตัดสินใจจะไม่กลับไปบ้านหลังนั้น เธอจะต้องอยู่คนเดียวให้ได้

ตอนนี้จะไปไหนล่ะ เธอมีเพื่อนสนิทสองคนแต่พวกเขาก็มีแฟนหมดแล้ว เธอไม่สะดวกที่จะไปรบกวนพวกเขาตอนกลางคืน

เขาไม่พูดอะไร อุ้มเธอขึ้นรถมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลเอกชนของสีซื่อกรุ๊ป

บนทางเดินที่โรงพยาบาลเอกชนของสีซื่อกรุ๊ปทันทีที่รถออฟโรดมาถึงก็พาหญิงสาวไปที่ห้องฉุกเฉินหมอและพยาบาลก็ช่วยกันรีบรักษาเธอ

ขณะเดียวกันก็มีพยาบาลคนหนึ่งมีน้ำใจหยิบผ้าสะอาดยื่นให้ชายคนนั้นตรงหน้าประตู “คุณชายจ้าน คุณเช็ดหน้าสักหน่อยเถอะ!”

น่าเสียดายที่คนชนนั้นคือจ้านฉิงเหย่ เขารับผ้ามาและถอนหายใจ ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมีคนมาข้ามถนนท่ามางสายฝนที่ตกหนัก

ถ้าเขาเบรกช้ากว่านี้ หญิงสาวคนนี้คงได้มาห้องฉุกเฉินแต่เป็นเมรุเผาศพแทน

ตอนนี้ศีรษะกับใบหน้าหญิงสาวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเนื้อตัวมอมแมม เขามองเห็นไม่ชัดว่าเธอเป็นคนแบบไหน แต่เขาคิดว่าเธอไม่น่าจะเป็นอะไร เพียงแค่เป็นลมไป