รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 136

“เงินรางวัล ฉันจะให้ฝ่ายการเงินหักคืนไป ส่วนถ้วยรางวัลก็จะคืนไปด้วยเช่นกัน ฉันไม่ต้องการการทำทานจากคุณ” เมื่อพูดจบ ถังจือซย่าก็หันหลังเตรียมจะเดินจากไป

ชายหนุ่มด้านหลังรีบลุกขึ้นยืน และตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำ “หยุดก่อน”

ถังจือซย่าหยุดและหันหลังกลับมา “ประธานสีมีเรื่องอะไรอีกหรือคะ”

“เรื่องงาน ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว แต่ในชีวิตประจำวัน ผมยังอยากดูแลคุณและเฉินเฉิน” สีจิ่วเฉินกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ขอบคุณ” ถังจือซย่าปฏิเสธกลับไปอย่างเด็ดเดี่ยว

“แล้วฉิงเหย่ล่ะ ถ้าเป็นเขาที่ช่วยเหลือ คุณจะเต็มใจรับไหม” ดวงตาของสีจิ่วเฉินที่จดจ้องเธอปรากฏให้เห็นถึงความขุ่นเคืองใจ

“ฉันกับเขาเป็นเพื่อนกัน แต่ฉันกับคุณเป็นเจ้านายลูกน้อง นอกเหนือจากความสัมพันธ์เรื่องงานแล้ว เราสองคนก็เป็นเพียงคนแปลกหน้า” ถังจือซย่าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และหันหลังเดินจากไป

คนแปลกหน้าหรือ สีจิ่วเฉินขบคิดอยู่กับสามพยางค์นี้ แต่เขาไม่เต็มใจที่จะเป็นคนแปลกหน้าของเธอนี่

เมื่อคืนนี้ เขารู้ใจของตัวเองแล้วว่าเขาต้องการเธอ ดังนั้นเขาจะไม่ยอมรามือง่ายๆ เขารู้ว่าการขอแต่งงานจ้านฉิงเหย่นั้นไม่สำเร็จ อีกทั้งรายนั้นไม่รู้เลยถึงเรื่องในอดีตของเธอ

อดีตที่ผ่านมาของถังจือซย่า ทำให้เธอไม่สามารถยอมรับใครได้ง่ายๆ หัวใจของเธอเสมือนมีเสื้อเกราะห่อหุ้มอยู่ ซึ่งไม่สามารถทำลายได้ง่ายๆ

ถึงแม้ว่าคุณย่าจะบอกให้เขาปล่อยมือจากเธอ แต่ถึงเวลานี้แล้ว เขาจึงตระหนักได้ว่า เขาไม่สามารถปล่อยมือจากเธอได้

หัวใจของเขาตกอยู่ในหลุมพรางหัวใจเธอมานานแล้ว เขาปีนออกมาไม่ได้

ถังจือซย่ามาที่สำนักงานเพื่อพบหลี่เหมย เธอเล่าให้หลี่เหมยฟังเกี่ยวกับเรื่องถ้วยรางวัล หลี่เหมยไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเธอโง่หรือเปล่า ทำไมจึงยอมละทิ้ง ทั้งถ้วยรางวัลหนึ่งถ้วยกับเงินอีกหนึ่งล้าน แม้ว่าจะเป็นสีจิ่วเฉินจัดการคว้ามาให้เธอ แต่นั่นก็เป็นวาสนาของเธอ

“ไม่ค่ะ เงินรางวัลนี้ฉันไม่รับ ถ้วยรางวัลฉันก็จะเอาไปคืนเช่นกัน”

“หากทำแบบนี้ ชื่อเสียงของคุณจะเสียหายไปด้วย แล้วทุกคนก็จะรู้ว่ารางวัลชนะเลิศของคุณได้มาอย่างไม่ถูกต้อง คุณแน่ใจหรือว่าจะเอาชื่อเสียงของคุณมาเดิมพันกับเรื่องนี้” หลี่เหมยถาม

“ฉันยังมีทางเลือกอื่นอีกหรือคะ คณะกรรมการทั้งหมดรู้เรื่องนี้ ฉันก็เหมือนเป็นตัวตลก ฉันยอมถูกหัวเราะเยาะสักหนึ่งเดือน ดีกว่าถูกหัวเราะเยาะไปทั้งชีวิต”

หลี่เหมยจนปัญญากับเธอแล้ว จึงถอนหายใจและพูดว่า "คุณเป็นคนที่ดื้อรั้นที่สุดที่ฉันเคยเจอ หากเป็นคนอื่น คงดีใจกันแทบไม่ทัน! แต่เอาเถอะ! เรื่องนี้ฉันจะจัดการให้คุณเอง!”