ถังจือซย่าตอบรับแม่ของเธอในฝัน พอเธอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นเวลารุ่งสางแล้ว
เธอมาที่หน้ากระจกและมองดูตาบวมๆ ของเธอ เห็นได้ชัดว่าหน้าของเธอซีดเซียว
พอส่งลูกไปโรงเรียนเสร็จแล้ว ถังจือซย่าก็ไปที่บริษัท ขณะที่เดินเข้าไปในลิฟต์นั้น พนักงานหญิงสองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอก็ตั้งใจพูดออกมาเสียงดัง “เอ๊ะ! ก่อนหน้านี้มีถ้วยรางวัลอยู่ในตู้โชว์ไม่ใช่หรือ ทำไมตอนนี้ไม่มีแล้วล่ะ”
“ได้ยินมาว่าถูกยึดไปแล้วล่ะ เพราะว่ามีคนหน้าไม่อายเป็นคนทำไง คุณภาพก็เลยแย่เกินไป”
“ถ้าเป็นฉันนะ ฉันคงไม่มีหน้าจะไปเจอใครแล้วล่ะ แต่ว่าคนบางคนก็ยังมีหน้ามาที่บริษัทอยู่อีก”
“อยากให้ฉันหาเครื่องขยายเสียงมาให้พวกเธอไหม จะได้พูดดังขึ้นอีกหน่อย” ถังจือซย่าหันไปพูดกับพนักงานหญิงสองคนนั้น
พนักงานหญิงสองคนนั้นหันหน้ากลับมามองเธอ “โอ้! นักออกแบบถัง พวกเราไม่ได้พูดถึงคุณเสียหน่อย! คุณจะร้อนตัวทำไม”
“ใช่ พวกเรายังไม่ได้บอกเลยว่าเป็นใคร นักออกแบบถังคุณอย่าร้อนตัวไปเองสิ!”
ถึงชั้นของแผนกออกแบบที่ถังจือซย่าทำงานแล้ว ขณะที่ถังจือซย่ากำลังจะก้าวออกจากลิฟต์ จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งยื่นขาออกไปจนเกือบจะทำให้เธอสะดุดล้ม ถังจือซย่าหันหน้ากลับไปมองพวกเธอด้วยความโกรธ
“ขอโทษนะ! นักออกแบบถัง” ผู้หญิงในลิฟต์แสร้งขอโทษ แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเธอตั้งใจ
ถังจือซย่าสูดหายใจเข้าและเดินไปที่ห้องทำงานของเธอ หลี่เสี่ยวซินช่วยเธอทำความสะอาดจนเกลี้ยงเกลา อีกทั้งยังส่งกาแฟมาให้เธอหนึ่งแก้ว
เวลาสิบนาฬิกา หลี่เหมยเริ่มการประชุมของแผนก
ถังจือซย่านั่งอยู่ในที่นั่งของเธอโดยไม่สนใจอะไรและเล่นกับปากกาของเธอ ในเวลานั้นเอง จู่ๆ ห้องประชุมก็เงียบกริบ จนได้ยินแม้กระทั่งเสียงของสิ่งเล็กๆ ที่ตกกระทบพื้น
ทันทีที่ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นก็มองเห็นสีจิ่วเฉินที่รูปร่างสูงโปร่งและงดงามกำลังเดินเข้ามาทางประตูของห้องประชุม เขาไม่ได้เข้าประชุมมาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ถึงมาเข้าประชุม
ถังจือซย่ากัมหน้าลงตามเดิม เธอไม่อยากที่จะมองเขา
สีจิ่วเฉินดึงเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้างเธอและนั่งลง หลี่เหมยตะโกนทำความเคารพ “ประธานสี คุณมาแล้ว”
“เริ่มประชุมเถอะ!” สีจิ่วเฉินพูดเสียงเข้ม สายตาของเขามองไปที่ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ
ถังจือซย่ากำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองจึงไม่ได้ยินเสียงเรียก ทุกคนต่างมองไปที่เธอด้วยความตกตะลึง ถังจือซย่าช่างกล้าจริงๆ ประธานสีนั่งอยู่ด้านข้างเธอ แต่เธอก็ยังกล้าใจลอยขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...