ถังจือซย่ามองขาหมูที่ค่อยๆ ลดลงไปเรื่อยๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประสบความสำเร็จขึ้นมา
“คุณอาสีครับ หม่ามี๊ของผมทำกับข้าวอร่อยไหมครับ” เด็กน้อยถามออกมาด้วยความสงสัย
“อืม อร่อยมาก” เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมออกไปและเหลือบมองผู้หญิงคนนั้น
ถังจือซย่ากระแอมไอเบาๆ “ถ้าอร่อยก็กินอีกหน่อยสิ”
“ข้าวหมดแล้ว” เขาพูดออกมาด้วยความโอดครวญเล็กน้อย
ถังจือซย่า “...”
เขากินไปกี่ชามแล้วนะ
“งั้น...งั้นรอบหน้าฉันจะหุงข้าวเพิ่มอีกหน่อย วันนี้คำนวณปริมาณไม่ค่อยถูกเท่าไหร่” ถังจือซย่าพูดออกไปเขินๆ
ในขณะนั้นเอง เขาวางตะเกียบลงหลังจากที่กินอิ่มแล้วและเรอออกมา ถังจือซย่าเกือบจะยิ้มออกมาแล้ว ผู้ชายคนนี้ยังจะบอกว่าไม่อิ่มอีก เรอออกมาขนาดนี้ เขาอยากจะอิ่มขนาดไหนกัน!
ชายคนนี้ปิดปากของเขา จากนั้นก็เดินไปที่ข้างตู้เก็บช้อนส้อมและหยิบแก้วขึ้นมาหนึ่งใบ พอเห็นว่าในนั้นมีน้ำอยู่เขาก็ดื่มลงไป
ถังจือซย่าตะโกนออกไปด้วยความตกใจ “นั่นเป็นแก้วของฉัน”
“ฉันไม่ถือสา” ชายคนนั้นดื่มน้ำพลางยิ้มออกมา
“แต่ฉันถือสา!” ถังจือซย่าพูดออกไปด้วยความหงุดหงิด
รอยยิ้มของชายคนนั้นดูเจ้าเล่ห์มากขึ้น “งั้นฉันดื่มต่อดีกว่า”
ถังจือซย่าหมดคำจะพูดกับเขาจริงๆ ในใจคิดว่าถ้าเกิดเขามากินข้าวที่บ้านเธอหนึ่งปี เธอคงจะต้องซื้อของใช้ประจำวันมาเตรียมไว้ เช่นพวกแก้วน้ำและอื่นๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...