รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 163

ถังจือซย่าลุกขึ้นมา มองดูช่อดอกไม้ที่ถูกส่งมาซึ่งห่างกันแค่ไม่ถึงสิบนาทีอย่างอึ้งๆ เล็กน้อย วันนี้จ้านฉิงเหย่ส่งดอกไม้มาสองช่องั้นหรือ?

ถังจือซย่ายืนขึ้น เดินมาตรงหน้าช่อดอกกุหลาบสีแดง พบว่าข้างในมีการ์ดเสียบอยู่หนึ่งใบ เธอยื่นมือออกไปหยิบมาดู บนการ์ดมีคำพูดเรียบๆ “หวังว่าการรอคอยของผมจะจบลง”

ลงนาม!

สี!

ข้างล่างคือวันที่

ดวงตาสวยของถังจือซย่าเบิกกว้าง มองดูนามสกุลตัวนั้นอย่างไม่เชื่อ ผู้ชายที่เธอรู้จักทั้งหมดและแซ่สีนั้น มีเพียงแค่เขาคนนั้น หรือว่าจะเป็นเขาส่งมา?

ถังจือซย่าเดินกลับไปที่หน้าโต๊ะ หยิบโทรศัพท์ตั้งโต๊ะโทรออกไปห้องทำงานประธาน แต่ว่าไม่มีคนรับสาย ถังจือซย่าหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรออกไปอีกครั้งอย่างไม่ลดละ

“ฮัลโหล!” เสียงทุ้มต่ำอันน่าหลงใหลทำให้คนฟังรู้สึกรื่นหูดังขึ้น

“คุณส่งดอกไม้ให้ฉันใช่หรือเปล่า?” ถังจือซย่าเอ่ยถามตรงๆ

“ชอบไหม?”

“น่าเบื่อ ครั้งต่อไปไม่ต้องส่งมาแล้วนะ” ถังจือซย่ามองดูช่อดอกไม้สองช่อบนโซฟา คิดไม่ออกว่าจะจัดการอย่างไรดี

“เธอชอบที่เฉิงเหย่ส่งให้ แต่พอฉันส่งให้ เธอกลับรังเกียจเหรอ?” ชายหนุ่มส่งเสียงออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

ถังจือซย่ารู้สึกไม่มีอะไรจะพูด “คุณจะไปเปรียบเทียบอะไรกับเขา? เขาเป็นเพื่อนของฉัน ส่วนคุณเป็นเจ้านายฉัน คุณส่งดอกไม้ให้ฉันเพื่ออะไร?”

“ฉันอยากจะส่งอะไรก็ส่ง เธอจะรับหรือไม่รับก็เป็นเรื่องของเธอ” พูดจบ ก็ตัดสายทิ้งทันที

ถังจือซย่ารู้สึกตกใจเล็กน้อย มองดูสายที่ถูกตัดทิ้งไปอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจอีกรอบ ผู้ชายคนนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆเสียจริง

ผ่านไปไม่นาน หลี่เสี่ยวซินเดินเข้ามาส่งเอกสาร มองดูดอกไม้สองช่อบนโซฟา เธออดไม่ได้ที่จะเอ่ยชม “ว้าว! สวยมากเลย! ดอกกุหลาบพันธุ์นี้เป็นดอกไม้นำเข้า ดอกหนึ่งแพงมาก ๆ ช่อนี้น่าจะมีสามสิบกว่าดอกแน่เลย!”

“ถ้าเธอชอบ ก็เอาไปจัดใส่แจกันดอกไม้บนโต๊ะของเธอสิ!”