รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 164

หลี่เหมยเดินหัวเราะไม่พูดอะไรจากไป เธอมีเซ้นส์ว่าดอกกุหลาบช่อนี้จะต้องเป็นบอสข้างบนส่งมาให้แน่นอน

ประชุมตอนบ่ายสองโมงครึ่ง หลี่เหมยส่งเมล์ไปยังอีเมล์ของสีจิ่วเฉิน เขาจะเข้าหรือไม่เข้าร่วมประชุมครั้งนี้ล้วนขึ้นอยู่กับอารมณ์เขาแล้ว แต่เธอคาดหวังให้เขาเข้ามา เพราะว่าโปรเจคทำซุ้มขนมหวานนี้ยืดเยื้อมานานแล้ว มีพนักงานหลายคนรอคอยอย่างคาดหวัง

ถังจือซย่าได้รับแจ้งเตือนเข้าประชุมจากหลี่เสี่ยวซิน เธอเก็บภาพสเก็ตช์ หยิบมือถือเดินไปยังห้องประชุม

เมื่อเดินมาถึงห้องประชุม ถังจือซย่ากลับพบว่าทุกคนที่เข้าร่วมประชุมวันนี้ปฏิบัติกับเธอดีมาก

“นักออกแบบถัง ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบ ได้ยินมาว่าดอกไม้พันธุ์นี้ในท้องตลาดดอกหนึ่งราคาก็ปาไปสองร้อยกว่า”

“ใช่แล้ว แถมอายุขัยของดอกไม้ยังถนอมได้นาน สามารถถนอมได้สิบห้าวันแหนะ!”

ถังจือซย่ายิ้มเล็กน้อย ลากเก้าอี้ออกมานั่ง ขณะนั้นเอง สายตาทุกคนมองไปด้านหลังของเธอ สีจิ่วเฉินมาตามเวลานัดหมาย

ถังจือซย่าหันไปดูคนบางคนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบละสายตาทันที ที่บริษัทเธออยากจะเคารพและเว้นระยะห่างกับผู้ชายคนนี้ ไม่อยากสร้างข่าวฉาวขึ้นอีก

“เอาละ ทุกคนเลิกพูดกันได้แล้ว เริ่มประชุมกันเถอะ!” หลี่เหมยให้ผู้ช่วยเลิกพูดคุย

หลี่เหมยแจ้งเกี่ยวกับเรื่องงานสองสามเรื่อง และก็รายงานความคืบหน้าการส่งงานออกแบบในช่วงนี้ รวมถึงผลการวิเคราะห์ปัจจัยทางตลาดได้ที่รวบรวมมาเล็กน้อย

ด้านข้างของถังจือซย่าเป็นสีจิ่วเฉินนั่งอยู่ และเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องไม่เป็นเรื่องมากมายในสมอง อย่างเช่นว่าอาการปวดท้องของเขาเมื่อคืน เรื่องเมื่อคืนที่จูบกับเธอบนเตียง ยังมีเรื่องดอกไม้เมื่อตอนเช้าอีก

“จือซย่า...แฮ่ม...จือซย่า” หลี่เหมยเรียกเธออีกครั้ง

ถังจือซย่ารีบเรียกสติคืนมาทันที เงยหน้าไปมองหลี่เหมย มีอาการมึนงงเล็กน้อย

ไอ้หย่าที่อยู่ตรงข้ามรู้สึกทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว อดไม่ได้ที่จะแขวะเธอไปหนึ่งประโยค “นักออกแบบถัง ทุกครั้งที่เธอประชุมล้วนไม่มีสมาธิ เธอนี่ไม่ให้เกียรติคนอื่นเลยนะ!”

ถังจือซย่าหน้าร้อนขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องที่คิดอยู่เต็มหัว รู้สึกเคอะเขินเล็กน้อย

“ขอโทษด้วยจริงๆ คิดงานเพลินไปหน่อย” ถังจือซย่าขอโทษไปหนึ่งประโยค