รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 166

ถังจือซย่ากลับมาที่ห้องทำงาน ในใจรู้สึกสับสนวุ่นวายอย่างมาก วันนี้ท่าทีของสีจิ่วเฉินแปลกไปมาก ทำให้เธอรู้สึกถึงความผิดปกติ ผู้ชายคนนี้ชอบเธอจริงเหรอ

เขาจะให้ดอกไม้ก็ให้ แถมยังไปเลือกเอง อย่างจ้านฉิงเหย่ให้ดอกไม้ ก็แค่โทรไปสั่งดอกไม้ที่ร้านขายดอกไม้แน่นอน ใครจะมาหาเวลาว่างไปเลือกเองแบบเขากัน?

เขาจะโกรธก็ไม่แปลกหรอก เพราะเธอไม่ได้จัดการกับดอกไม้ที่เขาให้มาดีจริงๆ แต่เธอจะไปคิดได้ยังไงว่าดอกไม้พวกนั้นเขาเป็นคนเลือกทีละดอกทีละดอกเอง?

เฮ้อ!

ถังจือซย่ากุมศีรษะ กลุ้มใจอย่างมาก

ตอนบ่าย หลี่เหมยก็มาแจ้งข่าวดี ฝ่ายทรัพยากรบุคคลได้ติดต่อกับทางเบเบตาร์แล้ว รอเซ็นสัญญาแล้วก็จะเข้ามาประจำได้เลย ต่อไปของว่างในช่วงบ่าย ก็จะสามารถลิ้มรสของหวานและเค้กที่อร่อย รวมถึงกาแฟสดที่กลมกล่อมและกลิ่นหอมที่บริษัทได้แล้ว

ส่วนทั้งหมดนี้ ตอนนี้ทั้งบริษัทก็ได้รู้หมดแล้วว่า นี่เป็นผลงานของถังจือซย่า

และนี่ก็ทำให้ภาพลักษณ์ของถังจือซย่าในบริษัท ได้มีการพลิกผันไป พนักงานที่เคยดูถูกเธออย่างลับๆ ตอนนี้ก็ได้ขอบคุณเธออย่างเปิดเผย เพราะสวัสดิการแบบนี้มันยอดเยี่ยมมาก

เรื่องนี้คนที่เสียใจที่สุดก็คือไอ้หย่าแล้ว เธอหวังให้คนในบริษัททุกคนเกลียดถังจือซย่า แต่คิดไม่ถึงเลยว่าแค่เรื่องนี้ถังจือซย่าก็โน้มน้าวจิตใจคนให้มาเป็นพวกได้แล้ว

ในตอนนี้ซูเหม่ยเองก็แอบอยู่นอกบริษัทแล้วรีบโทรหาซ่งซาน บอกเรื่องนี้ให้ซ่งซานรู้

ซ่งซานเพิ่งจะแสดงละครให้ถังจือซย่าดู คิดไม่ถึงว่าถังจือซย่าจะโต้กลับภายในพริบตาเดียว เธอคิดว่าถังจือซย่ากำลังแสดงละครให้เธอดูอยู่ ให้เธอได้รู้ว่า ในใจของสีจิ่วเฉินเธอนั้นสำคัญอย่างไร

ซ่งซานกัดปาก รู้สึกแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว เธอเหมือนเป็นคนที่อยู่ในโลกที่มืดมน ในใจของเธอไม่มีแสงสว่างมานานมากแล้ว เธอถูกความเกลียดชัง ริษยา และอารมณ์ด้านลบครอบงำไว้

การที่ได้เจอกับสีจิ่วเฉิน สำหรับเธอแล้ว มันไม่ใช่ความโชคดี แต่เป็นเคราะห์ร้ายต่างหาก

เจอกับคนที่สมบูรณ์แบบมากเกินไป ส่วนตัวเธอนั้นดีไม่มากพอ ดังนั้น นอกจากจิตใจเธอจะผิดปกติแล้ว ความสุขของเธอก็ได้หายไปเช่นกัน

เธอเกลียดถังจือซย่า เกลียดเข้าไส้เลย ในสายตาของซ่งซาน ถังจือซย่าเป็นคนทำลายชีวิตของเธอ