รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 174

“ไม่ทราบว่า พวกคุณทานแค่สามคนใช่ไหมครับ” ผู้จัดการยิ้มถาม

นายหญิงใหญ่สีเพิ่งจะนึกขึ้นได้ ต้องเพิ่มอีกที่หนึ่ง เธอพูดเสริม “ทานสี่คน”

ถังจือซย่าและจ้านฉิงเหย่สบสายตากัน หรือว่ายังมีแขกลึกลับอีกคน? ใครกันนะ นายหญิงใหญ่สีกำลังพูดกับผู้จัดการอยู่ พวกเขาก็ไม่อาจไปรบกวนได้

แต่แล้วในขณะนั้นเอง มีพนักงานผลักประตูเข้ามา มีชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งใส่สูทเดินเข้ามา เสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกางเกงสูทสีดำ เรียบง่ายแต่หรูหรา

ถังจือซย่าตะลึง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาก็มาเหมือนกัน

คนที่มานั้น ก็คือสีจิ่วเฉินที่หน้าด้านจะมาร่วมกินข้าวด้วยตั้งแต่เมื่อวาน

จ้านฉิงเหย่หรี่ตาสองชั้นเจ้าชู้ของเขา ทำไมคุณยายถึงเรียกเขามาด้วย นี่จะพังงานเขาเหรอ

“พี่ มาได้ยังไงเนี่ย ที่บริษัทไม่มีนัดกินเลี้ยงเหรอ” จ้านฉิงเหย่ยักคิ้วถาม

สีจิ่วเฉินดึงเก้าอี้ออก แถมยังจงใจนั่งอยู่ข้างๆ ถังจือซย่า เขายิ้ม “ใช่สิ! ไม่มีใครชวนฉันกินข้าว ก็ได้แต่มาอาศัยมื้ออาหารนี่แหละ”

“อย่ามา คนที่อยากจะชวนพี่กินข้าว ต่อแถวไปถึงต่างประเทศแล้ว” จ้านฉิงเหย่ไม่เชื่อ แถมยังรู้สึกว่าเขาตั้งใจมาก่อกวน

นายหญิงใหญ่สีเห็นหลานทั้งสองมากันพร้อมหน้าแล้ว เธอยิ้ม “เมื่อคืนจิ่วเฉินบอกว่าไม่มีที่จะกินข้าว ฉันก็เลยชวนเขามา”

ถังจือซย่าหันไปมองชายหนุ่ม แต่เห็นสีหน้าเขาแข็งไป คงจะคิดไม่ถึงว่าคุณย่าจะหักหน้าเขาเหมือนกัน

สีจิ่วเฉินหยิบแก้วขึ้นมาดื่มชา สายตาที่คมลึกมองผ่านขอบแก้วไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ

ถังจือซย่ารู้สึกว่าเขากำลังมองเธอ เธอจึงจงใจหันหน้าหนี

“จือซย่า คนนี้ฉันไม่ต้องแนะนำแล้วเนอะ! หลานฉันจิ่วเฉิน พวกเธอคงจะเคยเจอกันที่บริษัท!” นายหญิงใหญ่สียิ้มถาม

ถังจือซย่าตอบอย่างรู้สึกเขินอาย “เคยเจอค่ะ”