รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 176

“ได้รู้จักกับพวกคุณก็ถือเป็นความโชคดีของฉันค่ะ”

“แม่ของเธอสละชีวิตของตัวเองเพื่อช่วยจิ่วเฉิน หนูก็ช่วยฉิงเหย่ตอนที่อยู่ต่างประเทศ บุญคุณครั้งนี้ทำให้หนูเปรียบเสมือนคนในครอบครัวของฉัน”

จ้านฉิงเหย่ตกใจ เขาเงยหน้าขึ้นถามด้วยความตกใจ “คุณยายพูดว่าอะไรนะครับ แม่ของจือซย่าช่วยพี่จิ่วเฉินไว้งั้นเหรอ นี้มันเรื่องอะไรกัน”

นายหญิงใหญ่สีหันหน้ามองเขา “แกอยู่ที่ต่างประเทศตลอดทั้งปี เรื่องนี้แกไม่รู้ก็โทษแกไม่ได้ จิ่วเฉินโดนลักพาตัวไปตอนหกขวบ และแม่จือซย่าก็ได้สละชีวิตของตัวเองเพื่อแลกกับชีวิตของจิ่วเฉิน ครอบครัวของจือซย่าเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของพวกเรา”

จ้านฉิงเหย่จ้องตาเป็นประกาย เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าระหว่างถังจือซย่ากับพี่ชายก็พัวพันกันด้วยบุญคุณอันใหญ่โตเช่นนี้ อย่าบอกนะว่านี่เป็นเหตุผลที่พี่ชายยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ถังจือซย่า? เขาทั้งสองคนกำลังตอบแทนบุญคุณต่อถังจือซย่าเหมือนกันอย่างนั้นเหรอ?

ตั้งแต่เขาซื้อกิจการ QRจิวเวลรี่กรุ๊ป จนถึงตอนนี้ที่เขาอยู่รักษาสถานะของกิจการที่หอรุ่ยเป่าตลอดทั้งปี เขาคงกำลังตอบแทนบุญคุณต่อถังจือซย่าอยู่

ตอนนี้ นายหญิงใหญ่สีพูดว่า “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“คุณย่า เดี๋ยวหนูไปเป็นเพื่อนนะคะ!” ถังจือซย่ารีบวางตะเกียบลง แล้วเข้ามาพยุงนายหญิงใหญ่สีลุกขึ้น นายหญิงใหญ่สีชอบใจที่ถังจือซย่าออกไปเป็นเพื่อน

ทันทีที่ประตูปิดลง จ้านฉิงเหย่ส่งสายตาข่มขู่ไปทางสีจิ่วเฉิน “พี่ครับ พี่กำลังตามจีบถังจือซย่าอยู่ใช่มั้ย”

สีจิ่วเฉินไม่หลีกเลี่ยงคำถามนี้ “ใช่”

“พี่กำลังตอบแทนบุญเธอหรือว่าชอบเธอจริงๆ” จ้านฉิงเหย่ซักถามอย่างตรงประเด็นอีกครั้ง

“ก็ทั้งสองอย่าง” สีจิ่วเฉินเปิดปากพูดกับน้องชายด้วยเสียงต่ำเพื่อแข่งกันเรื่องผู้หญิงคนหนึ่งอย่างไม่มีทางเลือก

“ผมตกหลุมรักจือซย่าก่อน พี่จะมาแย่งผมไม่ได้” จ้านฉิงเหย่กำหมัดแน่นและพูดออกไป

“เรื่องแบบนี้ไม่ได้วัดกันที่ใครมาก่อนมาหลัง ใครมีฝีมือคนนั้นก็จะได้เธอไปครอบครอง หรือพูดอีกอย่างได้ว่า สิทธิ์ในการเลือกอยู่ในกำมือของเธอ” สีจิ่วเฉินสีหน้าตึงเครียด

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็มาแข่งขันแบบยุติธรรมกัน ดูสิว่าใครจะมีความสามารถจนได้หัวใจของเธอมา ถ้าพี่ชนะผมก็จะเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ ถ้าผมชนะพี่ก็เรียกเธอว่าน้องสะใภ้ เป็นยังไง” จ้านฉิงเหย่ประกาศศึกการแข่งขันแบบยุติธรรมอย่างตรงไปตรงมา ถึงแม้ว่าจะแพ้ ก็แพ้ให้กับสีจิ่วเฉิน เขาก็ยินดีที่จะยอมแพ้