รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 20

“คุณถัง ผมจะมาสั่งทำเครื่องประดับสำหรับวันเกิดคุณแม่ในเดือนหน้าครับ ผมอยากสั่งชุดเครื่องประดับให้ท่าน” หวงหมิงไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่สิ่งที่เขาขาดคือความสดใหม่และความตื่นเต้น ดังนั้น เพื่อถังจือซย่าแล้วเขาสามารถใช้เงินเท่าไหร่ก็ได้

ถังจือซย่าเห็นว่าธุรกิจกำลังมาก็ตอบรับคำสั่งด้วยความยินดี เธอพูดกับหลี่เสี่ยวซินว่า “เสี่ยวซิน ยกกาแฟมาหน่อย หยิบจานผลไม้มาด้วย”

หลี่เสี่ยวซินออกไป สายตาของหวงหมิงก็เปลี่ยนไปที่ถังจือซย่าในทันที

“ประธานหวงคะ คุณแม่ของคุณมีแบบที่ชอบเป็นพิเศษไหม ตัวอย่างเช่น รูปร่าง สีของเพชร หรือว่าท่านชอบเพชร หยก หรือคริสตทัลมากกว่าคะ”

“แค่เพชร ยิ่งแพงยิ่งดี ยิ่งใหญ่ก็ยิ่งดี” หวงหมิงพูดออกไปอย่างตรงไปตรงมา

ถังจือซย่าเม้มริมฝีปากและยิ้ม “ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกแบบภาพวาดก่อน แล้วจะส่งไปที่บ้านของคุณแม่ของคุณภายในสามวัน ได้ไหมคะ”

“อันนี้เป็นสิ่งที่ผมจะให้กับคุณแม่ของผมนะครับ แน่นอนว่ายิ่งลึกลับเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ถ้าคุณออกแบบภาพวาดเสร็จแล้วก็มาปรึกษากับผมเลยดีกว่า!” สายตาของหวงหมิงมีประกายไปด้วยความคิดอันมืดดำ

ถังจือซย่ามองลงไปที่เอกสาร “ได้ค่ะ ประธานหวง ถ้างั้นฉันออกแบบเสร็จแล้วจะติดต่อคุณไปนะคะ”

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา ตอนบ่ายคุณถังพอจะมีเวลาไหมครับ ไปทานข้าวด้วยกันไหม”

ถังจือซย่าไม่ได้โง่ หวงหมิงมาที่นี่เพราะเธอ แต่งานนี้ไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอพยักหน้าและพูดว่า “ได้ค่ะ! ร้านอาหารตรงข้ามรสชาติดีมาก ฉันจองที่นั่งให้นะคะ”

หวงหมิงพยักหน้าด้วยความพอใจ “คุณถัง งั้นผมรอคุณเลิกงานอยู่ที่นี่แล้วกัน”

“อย่างนั้น คุณไปที่ห้องรับแขกดีกว่าค่ะ! ที่นั่นเงียบสงบ” ถังจือซย่าพูดจบก็ลุกขึ้นและเชิญเขาออกไป

เมื่อจัดการหวงหมิงเสร็จแล้ว ถังจือซย่าก็ไปรายงานกับหลี่เหมย หลี่เหมยบอกให้เธอจับลูกค้าคนนี้ให้อยู่หมัด อย่างไรเสีย เครื่องประดับชุดนี้คงจะทำกำไรได้มากทีเดียว

ตอนเที่ยง ถังจือซย่าไปกับหวงหมิงเพื่อรับประทานอาหารเที่ยง หวงหมิงใช้โอกาสนี้ในการแสดงว่าเขามีเงินมากมายเท่าใด บริษัทใหญ่โตแค่ไหน และถังจือซย่าก็แสดงความประหลาดใจและชื่นชมออกมาตลอด

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ถังจือซย่าใช้ข้ออ้างในการเข้าประชุมเพื่อจบการรับประทานอาหารในครั้งนี้ หวงหมิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเก็บคำพูดของตัวเองไปและเดินไปส่งเธอที่หอรุ่ยเป่า เขามองตามเธอจนเธอเดินเข้าไปด้านใน

ถังจือซย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเธอก็กลับไปยุ่งอยู่กับงานที่ห้องทำงาน

ภายในห้องทำงานของท่านประธาน

สีจิ่วเฉินต่อสายโทรศัพท์ไปหาใครบางคน

“ฮัลโหล! พี่ชาย รู้จักติดต่อฉันมาบ้างแล้วเหรอ” ปลายสายมีเสียงผู้ชายที่ชัดเจนและน่าฟัง