รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 21

“ทำไม คุณถังไม่เชื่อใจผมอย่างงั้นเหรอ ผมไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ คุณถังวางใจเถอะ ปกติตอนกลางวันผมยุ่งมากจะมีเวลาแค่ตอนกลางคืนเท่านั้น”

ถังจือซย่ากัดฟันและพูดออกไปว่า “ได้ค่ะ งั้นคืนนี้สองทุ่มฉันจะนำแบบร่างไปส่งที่บ้านของคุณ”

“นี่ คุณถัง ผมไม่ค่อยชอบให้คนแปลกหน้ามาที่บ้าน คุณมาแค่คนเดียวก็พอแล้ว” หวงหมิงพูดเสริมออกไป

ใจของถังจือซย่ากระวนกระวายขึ้นมา หวงหมิงตั้งใจที่จะให้เธอไปที่บ้านของเขาคนเดียวงั้นเหรอ

แต่ยังไงเขาก็เป็นแขก ถังจือซย่าทำได้เพียงทำตามที่เขาบอก เธอพยักหน้า “ได้ค่ะ! ฉันจะไปถึงตรงเวลาสองทุ่ม”

“เดี๋ยวผมส่งที่อยู่ให้นะครับ” หวงหมิงพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ไป

เมื่อวางโทรศัพท์ลง ถังจือซย่าก็เดินไปที่ห้องทำงานของหลี่เหมยและบอกกับเธอ หลี่เหมยอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดสักครู่ “จากที่ฉันรู้ หวงหมิงคงจะไม่ทำอะไรคุณ เขาเป็นที่รู้จักว่าเป็นคนมีความรับผิดชอบในหน้าที่การงาน และไม่เคยมีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับเขา”

ถังจือซย่าทำได้เพียงหวังว่าคืนนี้จะผ่านไปได้ด้วยดี

การประชุมตอนบ่าย

สีจิ่วเฉินที่ไม่ได้ปรากฏตัวมาสามวันตอนนี้ก็ปรากฏตัวอีกครั้ง เขาสวมชุดสูทสีเทาเข้มซึ่งทำให้เขาดูอ่อนเยาว์ยิ่งขึ้น ผมสีดำเงางามและใบหน้าที่เย็นชาเช่นเคย

ถังจือซย่าก้มหน้าดูเอกสาร ขณะที่ไอ้หย่าที่อยู่ตรงข้ามเธอกำลังพยายามทำท่าทางเล็กน้อยเพื่อหวังจะได้รับความสนใจจากสีจิ่วเฉิิน

“ถังจือซย่า ตั้งใจประชุมหน่อย อย่าเพิ่งขีดๆ เขียนๆ” จู่ๆ หลี่เหมยก็พูดขึ้นมา

ถังจือซย่ากำลังวาดภาพบนสมุดจดของเธอ จิตใจเหม่อลอย เธอรีบนั่งตัวตรงในทันที เธอพยักหน้าด้วยความนิ่งเฉยไร้อารมณ์ใดๆ “ได้ค่ะ”

เธอวางดินสอในมือลง แต่จู่ๆ ก็พบกับดวงตาคู่หนึ่งที่กำลังไม่พอใจ ราวกับว่าผิดหวังในตัวเธอมากขึ้นไปอีก

ในสายตาของสีจิ่วเฉิน ถังจือซย่าเหมือนกับเด็กที่ไม่เชื่อฟังในชั้นเรียน พูดจาโผงผาง ทำตัวหยาบคายและไม่มีเหตุผล

“ถังจือซย่า คุณอยู่ในบริษัทของผม ผมหวังว่าคุณจะเรียนรู้การเคารพผู้อื่นด้วย” จู่ๆ สีจิ่วเฉินก็ชี้แนะและขอร้องเธอด้วยความเข้มงวด