รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 319

ในใจของหลินจิงจิงนั้น สีรุ่ยหมิงเปรียบเสมือนพ่อของเธอ

“เด็กดี ไม่เสียแรงที่พ่อเลี้ยงดูหนูมา ดี พ่อจะรอฟังข่าวดีจากหนู” สีรุ่ยหมิงรู้สึกอารมณ์ดี เขาเองก็เชื่อมั่นในตัวลูกสาวบุญธรรมคนสวยคนนี้เช่นกัน

“วางใจเถอะค่ะพ่อบุญธรรม พ่อไม่ต้องห่วงทางนี้นะคะ” หลินจิงจิงมั่นใจเป็นอย่างมาก

ในห้องทำงาน ถังจือซย่าตัดสินใจที่จะมุ่งมั่นกับงาน เธอวาดภาพลงบนกระดาษ แต่กลับหาความรู้สึกตัวเองไม่เจอ

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เธอเอื้อมมือไปรับ “ฮัลโหล”

“จือซย่า พรุ่งนี้ตอนเย็นที่บริษัทจะมีจัดงานเลี้ยงต้อนรับ เธอพอจะมีเวลาไปร่วมงานไหม?”

“งานเลี้ยงต้อนรับหลินจิงจิงใช่ไหม?” ถังจือซย่าขมวดคิ้วถาม

“ใช่ ทางด้านประธานสีก็ตอบตกลงแล้ว ฉันคิดว่าถ้าเธอต้องพาลูกไปด้วย ถ้าหากไม่มีเวลาละก็...” หลี่เหมยหาเหตุผลหลายอย่าง เพื่อหวังว่าเธอจะไม่ไปร่วมงาน

แต่ถังจือซย่าอยากเห็นว่าพวกเขานั้นจะแสดงความรักต่อกันอย่างไร เธอตอบกลับอย่างสบายๆ “ฉันว่าง ฉันจะไปร่วมงาน”

“จือซย่า...มันก็แค่งานเลี้ยง เธอไม่ต้องไปงานก็ได้นะ” หลี่เหมยไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวด ถึงยังไงเย็นวันนั้น สีจิ่วเฉินกับหลินจิงจิงต้องตัวติดกันตลอดอยู่แล้วแน่นอน

ถังจือซย่ารู้ดีว่าหลี่เหมยทำเพื่อเธอ แต่ทำไมเธอต้องหนีด้วย?เธอกลัวอะไร? เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

“พี่หลี่ ฉันว่าง ฉันจะไป” ถังจือซย่าไม่อยากที่จะพลาดงานเลี้ยงต้อนรับครั้งนี้

หลังจากวางสายหลี่เหมย เธอก็มองดูเวลา สี่โมงครึ่งแล้ว เธอควรที่จะไปรับลูกได้แล้ว เธอมองไปที่โทรศัพท์บนโต๊ะ ไม่รู้ว่ากำลังรออะไรอยู่ แต่เธอก็รีบถือกระเป๋าออกไป

หลังจากที่ไปรับลูกชายแล้ว เด็กน้อยถามด้วยน้ำเสียงผิดหวังเมื่อขึ้นรถ “หม่ามี๊ ทำไมลุงซีถึงไม่ได้มาด้วยกันล่ะครับ?”

ในใจของถังจือซย่าแข็งทื่อ เธอไม่รู้จริงๆว่าจะบอกกับลูกยังไงดีว่าสีจิ่วเฉินจะไม่มารับเขาอีกแล้ว

“ช่วงนี้คุณลุงสียุ่งมากเลยครับ ช่วงนี้ลูกอาจจะไม่ค่อยได้เจอหน้าเขา” ถังจือซย่าหันไปยิ้มปลอบใจเขา “วันนี้หม่ามี๊มารับลูกตรงเวลา อยากไปเที่ยวที่ไหนครับ?หม่ามี๊จะไปกับหนูเองนะ”