สีจิ่วเฉินไม่เคยถูกปฏิบัติแบบนี้
หัวใจของถังจือซย่าเต้นแรงด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนมากมายแล้วเธอก็พูดขึ้นว่า "สีจิ่วเฉินพวกเราอย่าเจอกันอีกเลย ลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นเถอะ! จากนี้ไป เราจะเป็นแค่คนแปลกหน้ากัน"
คนแปลกหน้า สามคำ แทงใจสีจิ่วเฉินอย่างโหดเหี้ยม
"ใครอยากเป็นคนแปลกหน้ากับคุณ? ผมต้องการให้คุณเป็นภรรยาของผม ผมต้องการแต่งงานกับคุณและมอบครอบครัวที่สมบูรณ์ให้คุณและเฉินเฉิน" สีจิ่วเฉินกัดฟันและโต้กลับ น้ำเสียงของเขาหนักแน่น
"คุณอยากรู้ไหมว่าสีรุ่ยหมิงพูดอะไรกับฉัน ฉันจะบอกให้ ตอนนั้นเพื่อที่จะช่วยคุณ คุณย่าของคุณโทรศัพท์ไปข่มขู่นายกเทศมนตรี โดยบอกว่าถ้าไม่ช่วยหลานชายของเธอ เธอจะทำให้ตลาดหุ้นแห่งชาติ พังและเธอจะสร้างวิกฤตการทางการเงิน" ตาของถังจือซย่าแดงทันที เธอกัดริมฝีปากและพูดว่า "นายกเทศมนตรีเลยขอให้สถานีตำรวจหาทางช่วยคุณทุกวิถีทาง แม้กระทั่งต้องเสียสละชีวิตคนก็ต้องช่วยให้ได้ ดังนั้นฉันจึงเสียแม่ไป”
น้ำตาของถังจือซย่าไหลออกมาอย่างกะทันหัน เธอไม่ได้เช็ดมัน แต่จ้องไปที่เขาอย่างโกรธเคือง "ฉันจะไม่ต้องสูญเสียแม่ เป็นเพราะช่วยคุณ ฉันถึงเสียแม่ไป"
สีจิ่วเฉินมองดูน้ำตาของเธอ ทุกๆ หยดเหมือนเปลวไฟที่เผาไหม้ใจของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องที่คุณย่าข่มขู่นายกเทศมนตรีในปีนั้น
เพื่อช่วยเขา คุณย่าถึงกับทำเรื่องนี้ลงไป ไม่แปลกใจเลยที่ตอนนั้นคุณย่าถึงปราถนาที่จะให้เขาแต่งงานกับเธอขนาดนั้น ตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณย่าต้องใช้ชีวิตจมอยู่กับความรู้สึกผิดแน่เลย
“ผมขอโทษ!” สีจิ่วเฉินมองดูน้ำตาของเธอ นอกจากในใจที่เต็มไปด้วยคำขอโทษ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ต่อให้เขาอยากจะกอดเธอไว้ในอ้อมแขนและเช็ดน้ำตาให้เธอก็ตาม
แต่เขาเสียสิทธิ์นั้นไป
ถังจือซย่าสูดหายใจเข้าลึกๆ และลืมตาขึ้น น้ำตาของเธอหยุดไหลแล้วเสียงของเธอก็สงบลง "ฉันไม่อยากจะเจอคุณกับคนในตระกูลคุณอีก เราไม่ต้องติดต่อกันอีก"
ราวกับว่าจู่ๆ ระหว่างพวกเขาก็มีร่องน้ำที่เชื่อมต่อกันไม่ได้ปรากฏขึ้น ลำธารนี้ไม่สามารถเติมเต็มด้วยเงินและความรู้สึกได้ กระทั่งชาตินี้ก็ไม่สามารถทำให้มันหายไปได้
“ผมขอโทษคุณและครอบครัวของคุณแทนคนตระกูลผมด้วย” สีจิ่วเฉินมองเธอด้วยสายตาเจ็บปวด
ถังจือซย่าหันหน้าหนีและปาดน้ำตา "ไม่ต้อง คุณไปเถอะ!"
น้ำเสียงของสีจิ่วเฉินดูเหมือนกำลังลองใจเธอ "ถ้าคุณเกลียดที่จะเห็นหน้าผม ผมรับประกันว่าผมจะไม่มาให้คุณเห็นอีก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...