รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 389

ถังจือซย่าติดอยู่ที่หน้าอกของเขา ฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขาอย่างไม่อาจจะเพิกเฉยได้ ภายในใจก็อ่อนยวบลงมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

สีจิ่วเฉินหันกลับมา แล้วจูบลงบนเส้นผมของเธอ ความรู้สึกที่ได้โอบกอดเธอไว้อีกครั้งมันดีมากจริงๆ

รู้สึกว่าหน้าอกของผู้ชายคนนี้ที่กว้างและแข็งแกร่ง ให้ความรู้สึกปลอดภัยและแข็งแรง ราวกับว่าไม่กลัวแม้แต่ลมฝน เธอไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ชอบความรู้สึกแบบนี้เข้าจริงๆ

ถังจือซย่าดูช่องข่าวธุรกิจและการเงินเป็นเพื่อนเขา เพียงแค่เธอไม่เหมาะสมกับช่องโทรทัศน์ที่เขาดู และอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้ก็ให้ความรู้สึกที่สบายและผ่อนคลายมาก

เธอหรี่ตาลงอย่างไม่ทันได้รู้ตัว ด้วยอาการง่วงนอน ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็หายใจอย่างสม่ำเสมอกัน

เมื่อผู้ชายคนนั้นค้นพบว่าเธอหลับไปแล้ว จึงเอื้อมมือออกไปปิดโทรทัศน์ เขาลุกขึ้นพร้อมอุ้มเธอขึ้นมาด้วยท่าเจ้าหญิง

ทันใดนั้นถังจือซย่าก็ตกใจตื่นขึ้น มือกลับโอบรอบคอของเขาตามสัญชาตญาณ แล้วมองไปที่เข้าด้วยดวงตาที่กึ่งหลับกึ่งตื่น "คุณจะอุ้มฉันไปไหน"

“ไปนอน”

“ฉันจะไปนอนกับลูกชายของฉัน” ถังจือซย่าไม่ได้วางแผนที่จะนอนกับเขา

"กับใครก็เหมือนกันแหละน่า" ผู้ชายคนนั้นอุ้มเธอไปในห้องนอนหลักด้วยตัวเอง

นั่นมันจะไปเหมือนกันได้อย่างไร อาการง่วงของถังจือซย่าถูกทำให้หายไปหมดแล้ว ทันทีที่ถูกผู้ชายคนนั้นวางลง ก็วางแผนที่จะออกประตูไป แต่ผู้ชายคนนั้นใช้แขนยาวหยุดเอาไว้ แล้วกอดเธอ ให้มาเผชิญหน้ากับเขา

ผมยาวสลวยของถังจือซย่ากระจายไปทั่ว ชุดนอนกำมะหยี่สีขาวครีมขับใบหน้ารูปไข่ของเธอ ให้ดูทั้งบริสุทธิ์ทั้งเย้ายวนใจ ราวกับต้องการชีวิตของผู้ชายคนนี้จริงๆ

ลูกกระเดือกของผู้ชายคนนั้นสั่นไหวเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังพยายามอย่างหนักในการควบคุมอะไรบางอย่าง

ถังจือซย่าอ่านความต้องการที่จะปล้นและครอบครองที่อยู่ภายในแววตาของผู้ชายคนนี้ได้ เธอโพล่งคำเตือนคำนี้ออกมา "อย่าทำมั่ว..." แต่แล้วก็ถูกผู้ชายคนนั้นกลืนเข้าไปในปากโดยตรง

ถังจือซย่าจำเป็นต้องบอกว่าทุกครั้งที่ผู้ชายคนนี้จูบ เธอไม่ทางที่จะปฏิเสธได้เลย มันทำให้มีความรู้สึกที่ชาและอ่อนปวกเปียกอย่างน่าประหลาด และมันทำให้เธอมีความยางอายเล็กน้อยที่มีความต้องการอยากจะได้มากยิ่งกว่านี้อีก

"อยากไหม" ทันใดนั้น ผู้ชายคนนี้ก็คลายออกจากเธอ แล้วถามด้วยเสียงแตกพร่า

"ไม่อยาก!" ถังจือซย่าไม่ยอมรับความคิดที่อยู่ภายในจิตใจอย่างดื้อรั้น เธอต้องการที่จะลอง เธออยากจะลองดูว่าจะสามารถที่จะยอมรับเขาได้ไหม ความหวาดกลัวที่ถูกเขากระตุ้นเมื่อครั้งก่อนนั้นจะยังคงอยู่หรือไม่

เธอไม่อยากให้ชีวิตนี้ไม่สามารถที่จะลบเงาของเมื่อห้าปีก่อนได้ เธอก็ยังต้องการที่จะทำแล้วมีความสุขแบบผู้หญิงบ้าง แต่เธอก็ยังผลักเขาออกไป "ดึกมาแล้ว คุณรีบนอนเถอะ!"

ลูกชายยังอยู่ที่บ้านนะสิ!

สีจิ่วเฉินก็เพียงแค่อยากจะถามเท่านั้น สำหรับเรื่องนี้แล้ว เธอต้องยินยอมถึงจะทำได้ หากเธอไม่ยินยอมแล้วล่ะก็ เขาจะไม่บังคับอย่างแน่นอน