รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 408

เขารู้สึกถึงไฟที่ระอุในร่างกายและกำลังลามไปทั่ว

เขาตระหนักได้ว่าเขาถูกวางยา

และในเวลานี้ หลินจิงจิงยกมือขึ้นขวางถังจือซย่า “คุณพาเขาไปไม่ได้ เขาต้องการผู้หญิง”

“แล้วฉันไม่ใช่ผู้หญิงหรือไง ไม่ต้องรบกวนเธอหรอก” ถังจือซย่าพูดอย่างโกรธเคือง

ดวงตาของชายหนุ่มฉายแววแห่งความยินดี ผู้หญิงคนนี้จะช่วยเขาหรือ

“จิ่วเฉิน อย่าไปนะคะ!” หลินจิงจิงยื่นมือออกมาอย่างอ้อนวอน

แต่สีจิ่วเฉินกลับจ้องเขม็งกลับมาอย่างเย็นชา และพูดอย่างรังเกียจว่า “อย่าแตะต้องฉัน”

ไม่ต้องคิดเลย คืนนี้ เขาถูกหลินจิงจิงวางยา

“ไปกันเถอะ” ถังจือซย่าเปิดประตูและประคองชายหนุ่มออกมา พร้อมกันนั้น ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและโทรหาฉู่เฮ่า โดยบอกให้เขารออยู่ที่ประตู

หลินจิงจิงแทบคลั่ง แผนการของเธอถูกถังจือซย่าขัดขวางอีกครั้ง

เมื่อถังจือซย่าประคองสีจิ่วเฉินเข้าไปในลิฟต์ เธอให้ชายหนุ่มยืนพิงลิฟต์ไว้ ในขณะที่เธอส่องกระจกพลางจัดชุดราตรีและทรงผมให้เรียบร้อย เธอเห็นรอยนิ้วมือที่คอของเธอก็อดสบถออกมาไม่ได้ “นังชั่ว”

“เจ็บไหม” สีจิ่วเฉินท่าทางปวดใจ

เธอส่ายศีรษะและหันกลับมาพูดกับเขา “คุณไม่ขอบคุณฉันสักหน่อยหรือ! หากไม่มีฉัน ตอนนี้คุณกลายเป็นของเล่นบนเตียงของหลินจิงจิงแล้ว”

สีจิ่วเฉิน “…”

“คุณตบตีกับหลินจิงจิงเพื่อไม่ให้ผมเสียตัวน่ะหรือ” สีจิ่วเฉินพยายามกดไฟในตัวของเขา

“หรือคุณคิดว่าฉันไม่ควรจะช่วยคุย คุณอยากค้างคืนกับหลินจิงจิงใช่ไหมล่ะ!” ถังจือซย่าหันศีรษะไปถามเขา

“ถังจือซย่า ผมอยากเป็นของคุณเท่านั้น” สีจิ่วเฉินพิงผนังลิฟต์อย่างอ่อนแรง พลางแสดงออกถึงความซื่อสัตย์ที่มีให้เธอ

“พวกเราหาโรงแรมใหม่กันเถอะ! ฉันต้องการเธอ” สีจิ่วเฉินเสนอแนะ

“เปลี่ยนโรงแรมอะไร ไปโรงพยาบาล” ทันทีที่ถังจือซย่าพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอรีบประคองเขาเดินออกไปทันที