รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 41

เธอเพิ่งมาถึงห้องทำงาน เห็นชายหนุ่มนั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟา เขากำลังมองดอกกุหลาบสีแดงระยิบระยับบนโต๊ะของเธอ ถังจือซย่าก็อดหัวเราะไม่ได้

“คุณชายจ้าน ทำไมคุณมาแต่เช้าเลยล่ะ” ถังจือซย่าถามอย่างหมดคำพูด

“ผมมาดูสภาพแวดล้อมที่ทำงานของคุณ ห้องทำงานนี้เล็กเกินไปนะ คุณอยากให้ผมขอพี่ใหญ่ให้เปลี่ยนเป็นห้องใหญ่กว่าเดิมไหม” จ้านฉิงเหย่ถามพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น

“ไม่ต้อง ฉันชอบห้องทำงานนี้มาก” ถังจือซย่าไม่ต้องการรับอภิสิทธินี้

“ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ พักเที่ยงไปทานอาหารด้วยกัน” จ้านฉิงเหย่ดูเหมือนจะว่างเป็นพิเศษ

ถังจือซย่ายิ้มอย่างหมดคำพูด “คุณไม่ต้องทำงานแล้วเหรอ”

“แม้ว่าผมจะกลับมาครั้งนี้เพื่อมาดูแลธุรกิจของครอบครัว แต่ผมขอพ่อพักร้อนครึ่งเดือน” จ้านฉิงเหย่ยกยิ้ม

และในช่วงพักร้อนครึ่งเดือนนี้ เขาไม่อยากไปไหนทั้งนั้น เขาแค่อยากอยู่กับเธอ

“งั้นคุณไปรอฉันที่ร้านกาแฟดีไหม คุณอยู่แบบนี้จะทำให้ฉันเสียสมาธิได้นะ”

“อะไรนะ ผมหล่อเกิน หล่อจนทำให้คุณไม่มีสมาธิเลยเหรอ” จ้านฉิงเหย่หรี่นัยน์ตาโตสองชั้น เรียวยาวที่ดูเจ้าชู้ของเขา ผู้ชายคนนี้มีความมั่นใจในตัวเองสูง

ถังจือซย่าหัวเราะคิกคักเพราะมุกของเขา "ใช่แล้ว เหตุผลนี้แหล่ะ"

“ก็ได้ ผมจะรอคุณที่ห้องทำงานของพี่ใหญ่ละกัน” พูดจบ จ้านฉิงเหย่ก็หยิบช่อกุหลาบขึ้นมาแล้วส่งไปที่อ้อมอกของเธอ “ดอกไม้นี้สำหรับคุณ คุณชอบไหม”

“คุณให้ดอกไม้ฉันทำไม!” ถังจือซย่าปากพูดอย่าง แต่มือกลับเอื้อมไปรับดอกไม้ไว้

“ถ้าคุณชอบ วันหลังผมจะส่งให้คุณทุกวัน วันละช่อเลย”

“ไม่ล่ะ ขอบคุณนะ” ถังจือซย่าปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ

จ้านฉิงเหย่จ้องที่เธอด้วยดวงตาทรงลูกพีชที่เสน่หา "เจอกันตอนเที่ยง" พูดจบแล้วเขาก็จากไปอย่างไม่เต็มใจ

พอเขาเดินออกไป หลี่เสี่ยวซินก็เคาะประตูอย่างตื่นเต้นและเข้ามา "พี่่จือซย่า เขาหล่อมาก! เขาเป็นแฟนของพี่เหรอ"

ถังจือซย่ากำลังจัดห้องทำงาน เธอตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ "เป็นแค่เพื่อนน่ะ"

“ฉันไม่เชื่อหรอก แค่มองก็รู้ว่าเขาตามจีบพี่ ดูดอกกุหลาบพวกนี้สิ”

ถังจือซย่าขี้เกียจอธิบายแล้วเธอตอบกลับไปว่า "ขอกาแฟหนึ่งแก้ว!"

สำนักงานใหญ่

วันนี้สีจิ่วเฉินมาค่อนข้างสาย แต่เขาได้มั่นหมายให้ที่นี่เป็นที่ทำงานของเขาแล้ว เมื่อเทียบกับเงื่อนไขในที่ทำงานที่ตึกสีแล้ว เงื่อนไขของที่นี่เป็นเรื่องธรรมดามาก

ก่อนที่เขาจะเข้าไปในห้องทำงาน ผู้ช่วยหญิงได้แจ้งเขาว่าแขกมาถึงแล้ว สีจิ่วเฉินก้าวเข้าไปในห้องทำงานและมองดูร่างที่เพรียวบางและหล่อเหลาอย่างแปลกใจ

“นายมาได้ยังไง” สีจิ่วเฉินถามด้วยเสียงราบเรียบ

“พี่ ผมมาที่นี่เพื่อฆ่าเวลา ผมรอถังจือซย่าพักกลางวันแล้วจะชวนเธอไปทานอาหารเที่ยง” จ้านฉิงเหย่ไม่ได้ปิดบังจุดประสงค์ของเขา

สีจิ่วเฉินนั่งอยู่ในที่ของเขาและเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อจัดการกับอีเมล ในขณะที่จ้านฉิงเหย่เบื่อจนหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาเล่นเกม

ลูกพี่ลูกน้องทั้งสองตกลงกันโดยปริยายที่จะไม่รบกวนซึ่งกันและกัน

ในเวลานี้ โทรศัพท์ตั้งโต๊ะของสีจิ่วเฉินก็ดังขึ้น และเขาเอื้อมมือไปรับ "สวัสดี!"

“ท่านประธานสี คุณจะเข้าร่วมการประชุมแผนกวันนี้หรือไม่” เสียงแจ้งเตือนของหลี่เหมยดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง

เนื่องจากสีจิ่วเฉินเคยพูดไว้ว่า ตราบใดที่เป็นการประชุมประจำของแผนกออกแบบ จะต้องแจ้งเขา ดังนั้น หลี่เหมยจึงถามเขาล่วงหน้าทุกครั้ง

“ อืม! ฉันใกล้จะเลิกงานแล้ว” สีจิ่วเฉินตอบ

ถังจือซย่าก็ได้รับแจ้งว่ากำลังจะมีการประชุม เธอหยิบเอกสารการประชุมแล้วเดินออกห้องไป ในตอนที่เธอกำลังจะเลี้ยวตรงมุมของทางเดินจู่ๆ เธอก็ชนกับใครบางคน

โชคดีที่เธอรู้ตัวทัน เธอบังคับร่างกายของเธอให้หยุดนิ่งห่างจากหน้าอกของชายคนนั้นครึงฝ่ามือ

เธอเงยหน้าขึ้นและเดินตามชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสะอาดเอี่ยมปราศจากฝุ่นคนนั้น มองผ่านกระดูกไหปลาร้าเซ็กซี่ ลูกกระเดือก และกรามที่สมบูรณ์แบบ...。

ยังไม่ทันที่จะเชยชมจนเสร็จ ชายคนนั้นก็นำเธอไปที่ห้องประชุมอย่างไม่แยแส

ถังจือซย่าทำได้เพียงเดินตามเขาไปที่ห้องประชุมด้วยหน้าที่เหยเก

ทันทีที่ประตูเปิดออก สีจิ่วเฉินนั่งตรงที่นั่งของเขาและวันนี้ตำแหน่งที่นั่งของถังจือซย่าก็อยู่ข้างๆ เขา

ไอ้หย่ามองถังจือซย่าด้วยความริษยา เธอโชคดีเกินไปแล้ว เธอทำผิดไปไม่รู้กี่ครั้ง ยังได้อยู่ในบริษัทต่อและไม่มีการลงโทษใดๆ เธอสงสัยมากๆว่าถังจือซย่ามีความสัมพันธ์ลับๆกับสีจิ่วเฉิน