รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 410

“กาแฟไม่เลวเลย”

สีจิ่วเฉินกำลังหั่นสลัดผลไม้ และข้างๆ ก็คือสเต๊กที่เตรียมไว้ อีกสักพัก เขาจะทอดให้เธอ

วิลล่ากลางหุบเขา หน้าต่างด้านนอกเป็นกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน ทิวทัศน์สวยงาม สีจิ่วเฉินเปิดเพลงคลอเบาๆ ให้บรรยากาศที่โรแมนติก

ฝีมือการทอดสเต๊กของชายหนุ่มก็ไม่เลว กลิ่นหอม เนื้อนุ่ม คู่กับสลัดโฮมเมดของเขา อาหารง่ายๆ ก็เสร็จเรียบร้อย

“ไหนเล่าให้ฟังหน่อยว่าเมื่อคืนเธอช่วยฉันไว้ยังไง” สีจิ่วเฉินถามด้วยความคลางแคลงใจ

ถังจือซย่าเล่าเหตุการณ์คร่าวๆ เมื่อคืน จากนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณเป็นคนฉลาดมากไม่ใช่หรือ ทำไมถึงถูกเธอหลอกเอาได้ล่ะ”

“หลินจิงจิงให้พ่อของเธอส่งแก้วไวน์ให้ฉัน ฉันจึงไม่ได้ระวังตัว”

“ดูท่าแล้ว อีกหน่อย เวลาออกไปข้างนอก คุณต้องระวังตัวให้ดี ผู้หญิงที่คิดจะลงมือกับคุณไม่น้อยเลยนะ” ถังจือซย่ารู้สึว่าชายหนุ่มเองก็ควรปกป้องตัวเองเมื่ออยู่ข้างนอก

โดยเฉพาะหนุ่มหล่ออย่างเขา ยิ่งต้องระแวดระวัง

แน่นอนว่าสีจิ่วเฉินจะไม่ยอมให้มีครั้งต่อไป เขาไม่ต้องการเห็นหน้าหลินจิงจิงอีก

“ถ้าหากเมื่อคืนนี้เป็นเธอที่ลงมือ ฉันคงกระโดดใส่แม้จะรู้ว่าเป็นกับดักก็ตามที” สีจิ่วเฉินหรี่ตาพูดขำขัน

“ฉันรังเกียจที่จะใช้อุบายแบบนี้” ถังจือซย่าไม่คิดจะทำอะไรต่ำช้าแบบนี้หรอก

สีจิ่วเฉินเองก็รู้ว่าเธอไม่ทำแน่ แต่หากเป็นเธอทำละก็ เขาก็ยินดีจะกระโดดเข้าสู่กองไฟ

ตอนเที่ยง จ้านฉิงเหย่พาถังอวี่เฉินมาส่ง เจ้าตัวน้อยชอบบ้านของสีจิ่วเฉินมาก

“หม่ามี๊ พวกเราอยู่บ้านคุณอาสีสักสองสามวันได้ไหมฮะ สองสามวันเอง ดีไหมฮะ”เจ้าตัวเล็กขอร้อง

ถังจือซย่าคิดถึงเรื่องการคุกคามของคาวบอยหนุ่มในตอนเช้าแล้ว เธอก็หวังจะให้ลูกชายได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัย และใกล้จะถึงช่วงปิดเทอมฤดูหนาวแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่มีแผนจะส่งลูกไปโรงเรียน

“ดีจ้ะ ขอแค่คุณอาสีตอบตกลง พวกเราจะอยู่ที่นี่สักพัก” ถังจือซย่าพยักหน้า

เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งไปหาสีจิ่วเฉินที่กำลังคุยกับจ้านฉิงเหย่ที่ห้องโถงด้านข้าง

ไม่นานนัก เจ้าตัวเล็กก็วิ่งกลับมารายงานด้วยความดีใจ “หม่ามี๊ คุณอาสีตอบตกลงให้พวกเราอยู่ที่นี่ แถมบอกว่าพวกเราจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้ด้วย”

“ได้ อยู่ที่นี่ก็ได้ แต่จะต้องเป็นเด็กดีนะ”

“ได้ฮะหม่ามี๊! ผมจะเป็นเด็กดีฮะ”