รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 424

ถังจือซย่าถูกมองจนหัวเราะออกมา “ไม่ต้องมองแล้วได้ไหม”

“เมื่อครู่นี้เธอบอกว่า ฉิงเหย่หล่อกว่าฉันหรือ” ชายหนุ่มทำท่าจะคิดบัญชีย้อนหลังกับเธอ

ถังจือซย่าหัวเราะ “ทำไมคะ คุณหึงหรือ”

แค่เธอหัวเราะ ชายหนุ่มก็ยื่นมือออกไปโอบและดึงเธอเข้ามา เขานั่งเอนตัวพิงโซฟา ส่วนทั้งตัวของเธอนั้นเอนพิงเขา ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้เธอมาก

ใบหน้าหล่าเหลาไร้ที่ติของชายหนุ่ม สะท้อนอยู่ในดวงตาของเธอ

“ดูให้ดีๆ ใบหน้าของฉันนี่ไม่ได้ทำให้เธอชอบเลยหรือ” สีจิ่วเฉินจงใจพูดให้ดูน่าสงสาร

ถังจือซย่าเม้มปากแล้วยิ้ม ผู้ชายคนนี้จริงจังขนาดนั้นเลยหรือ จำเป็นต้องแข่งความหล่อกับจ้านฉิงเหย่ด้วยหรือ

ดูไร้สาระกว่าลูกชายของเธออีกนะเนี่ย

“ดูดีสิ คุณน่ะดูดีที่สุดเลย” ถังจือซย่าเกลี้ยกล่อมเขาด้วยวิธีเดียวกับที่ใช้กับลูกชาย

เขายิ้ม “จริงหรือ” ชายหนุ่มคนนี้เกลี้ยกล่อมง่ายกว่าลูกชายของเธอเสียอีก

“อืม! จริงๆจากหน้าตา ลูกชายของฉันที่หนึ่ง คุณที่สอง จ้านฉิงเหย่ที่สาม” ถังจือซย่าตอบเขาอย่างระมัดระวัง เท่านี้เขาน่าจะพอใจนะ!

สีจิ่วเฉินรู้ดีว่า มันคงยากหากจะเบียดขึ้นมาเป็นที่หนึ่งแทนเด็กน้อย แต่แบบนี้เขาก็พอใจแล้ว

ถังจือซย่าเพิ่งจะรู้ตัวว่า ตอนนี้เธอกำลังเอนตัวพิงอยู่ในอ้อมกอดเขาอยู่ ความร้อนจากภายในร่างกาย ส่งผ่านเสื้อผ้าออกมา เธอรู้สึกร้อนจนพยายามจะลุกขึ้นทันที

แต่แขนของเขายังคงโอบเอวของเธอ ดวงตาเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

“สีจิ่วเฉิน ปล่อยฉัน” ถังจือซย่าดุเบาๆ

“ไม่ทำตัวให้ดีหน่อย ก็ไม่ปล่อยหรอก” ชายหนุ่มยิ้มอย่างร้ายกาจ

“ทำตัวให้ดีหน่อยอะไร คุณนี่ไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ” ถังจือซย่านับถือเขาเลย จากไม่มีอะไรก็ทำให้มีจนได้

“ให้ฉันจูบเธอ หรือว่าเธอจะจูบฉัน เลือกเอาเอง”

มันต่างกันตรงไหน สุดท้ายเธอก็โดนจูบอยู่ดี ฉลาดจริงๆ

สิ้นเสียง ตึง! ศีรษะของชายหนุ่มก็กระแทกเข้ากับพรม

ดวงตาของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความน้อยใจ “เธอจะฆ่าสามีของเธอหรือ”

ถังจือซย่าเห็นว่าเขาล้มลงไปไม่ลุกขึ้นมา เธอจึงเอื้อมมือไปดึงเขา “ขอโทษนะคะ ฉันกลัวว่าย่าของคุณจะเข้ามาเห็นน่ะ”

สีจิ่วเฉินพอจะเดาได้ว่า อีกหน่อยหลังแต่งงานไป ถ้าหากทำให้หญิงสาวคนนี้โกรธ เขาจะมีชะตากรรมอย่างไร นั่นก็คือเขาจะต้องถูกถีบตกเตียงอย่างแน่นอน

สีจิ่วเฉินดึงเธอแล้วผลักลงไปที่โซฟาอีกครั้ง “ถ้าไม่ยอมจุ๊บฉันทีหนึ่ง ฉันก็จะไม่ยกโทษให้”

คราวนี้ถังจือซย่าเคลื่อนไหวแล้ว เธอหอมไปที่แก้มของเขา “โอเคหรือยังคะ”

“ริมฝีปาก” ชายหนุ่มเตือน

ถังจือซย่ากลอกตา “เยอะเกินไปแล้ว”

“อย่ากลอกตา มันไม่สุภาพ” ชายหนุ่มเตือนเธออีก

ถังจือซย่ากลอกตาอีกสองครั้ง จากนั้นเธอก็พูดกับเขาว่า “อย่างไรเสีย เราสองคนยังไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ คุณยังมีโอกาสเปลี่ยนใจ”