รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 428

“นี่เป็นยาที่คุณย่ากินอยู่ประจำหรือ”

“ใช่ค่ะ! เป็นยารักษาโรคหัวใจที่คุณนายหญิงใหญ่กินเป็นประจำ”

“จิ่วเฉิน รีบพาคุณย่าไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ” คุณนายจ้านดวงตาแดงเรื่อด้วยความวิตกกังวล

ถังจือซย่าก็กังวลมากไม่แพ้กัน สีจิ่วเฉินอุ้มคุณนายสีที่หมดสติออกไป คุณนายจ้านและคุณท่านก็ออกไปพร้อมกัน ส่วนจ้านฉิงเหย่นั้นดึงถังจือซย่าไว้ "เธอไปรถฉัน"

ณ โรงพยาบาลเอกชนในเครือสีซื่อกรุ๊ป คุณนายหญิงใหญ่สีถูกพาตัวเข้าห้องฉุกเฉินอย่างเร่งด่วน

ในรถ จ้านฉิงเหย่รู้สึกกระวนกระวายใจมาก “สุขภาพร่างกายของคุณยายฉันแข็งแรงดีมาตลอด อยู่ดีๆ จะมาล้มหมดสติไปได้ยังไง หรือมีเรื่องสะเทือนอารมณ์อะไรหรือเปล่า แล้วก็ผู้หญิงที่ชื่อซ่งซานคนนั้นเป็นใครกัน”

ถังจือซย่าเล่าเรื่องระหว่างซ่งซานกับสีจิ่วเฉินให้เขาฟัง จ้านฉิงเหย่ตกตะลึง ไม่คิดว่าเมื่อห้าปีก่อนจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับพี่ชายของตน

“ซ่งซานคนนี้ดูแล้วไม่ธรรมดา” จ้านฉิงเหย่เห็นผู้หญิงคนนี้ครั้งแรกก็รู้สึกไม่ชอบ

“ซ่งซานอยากจะเป็นคุณนายสี”

“เธอทำศัลยกรรมมาหรือเปล่า แถมยังทำออกมาเหมือนคุณด้วย” จ้านฉิงเหย่ยิ่งไม่ชอบเธอเข้าไปอีก

ถังจือซย่าพยักหน้า เมื่อพูดถึงซ่งซาน ก็จะรู้สึกเหมือนมีก้อนหินมากดทับอยู่ในใจ

ที่โรงพยาบาล เมื่อถังจือซย่าและจ้านฉิงเหย่มาถึง คุณนายหญิงใหญ่ก็ถูกนำตัวเข้าไปได้สิบนาทีแล้ว

ถังจือซย่าเห็นสีจิ่วเฉินยืนอยู่ที่ทางเดินด้วยใบหน้าตึงเครียด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความวิตก ส่วนข้างๆ เป็นคุณนายจ้านยืนพิงสามีอยู่ และกำลังบีบมือด้วยความประหม่า

“พ่อ แม่ คุณหมอได้ออกมาบอกอะไรบ้างไหมครับ”

“ยังเลย” พ่อจ้านส่ายศีรษะ

ถังจือซย่าเดินเข้าไปหาสีจิ่วเฉินเพื่อจะปลอบใจเขา แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ท่าทางของคุณนายหญิงใหญ่สีเมื่อครู่ก็ไม่ดีเอาเสียเลย ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นเขาจะทำอย่างไร

“ฉันไม่เป็นอะไร” สีจิ่วเฉินกลับเป็นคนปลอบเธอเสียเอง