รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 430

“เป็นซ่งซานจริงๆ เธอยังสาวอยู่แท้ๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีจิตใจที่ชั่วร้ายเพียงนี้ คุณนายหญิงใหญ่ยังปฏิบัติต่อเธอไม่ดีพอหรือยังไง” แม่บ้านไม่เคยพบใครที่มีจิตใจโหดเหี้ยมเท่านี้มาก่อนจริงๆ

สีจิ่วเฉินเฝ้ามองเธอเปลี่ยนยาตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาตึงเครียด และความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านออกมาจากภายในร่างกาย

ตอนที่ซ่งซานใส่ร้ายถังจือซย่า เขาก็รู้สึกแล้วว่าเธอเป็นคนร้ายกาจ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า เธอจะกล้าทำถึงขนาดจะฆ่าคุณย่าของเขา

ซ่งซานนั้นไม่รู้เลยว่ากล้องวงจรปิดได้บันทึกการกระทำของเธอเอาไว้ทั้งหมด เมื่อเธอหันหน้ามากลับเผยให้เห็นรอยยิ้มมุมปากอันชั่วร้าย เธอยิ้มอย่างพึงพอใจอยู่สักพัก ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

แม่บ้านโมโหแทบบ้า ซ่งซานคนนี้เจตนาทำร้ายคนใบหน้าที่สวยงามของเธอภายใต้แสงไฟนั้น ช่างชั่วร้ายยิ่งนัก

“ส่งไฟล์คลิปวิดีโอนี้ให้ผมหน่อย” สีจิ่วเฉินส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้แม่บ้าน แล้วหันไปพูดกับหมอ “อาการคุณย่าของผมเป็นยังไงบ้าง”

“อาการดีขึ้นครับ ความดันก็ปกติดี ให้พักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ให้เราได้คอยดูอาการสักหน่อย ยังดีที่ร่างกายของคุณนายไม่ได้ดูดซึมตัวยาเข้าไปทั้งหมด”

สีจิ่วเฉินพยักหน้า แล้วหันไปพูดกับแม่บ้าน “เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกให้คุณย่ารู้ ผมไม่อยากให้ท่านรู้สึกสะเทือนใจ”

“ได้ค่ะคุณชายใหญ่ แต่ยังไงคุณชายก็อย่าปล่อยซ่งซานไปนะคะ” แม่บ้านรู้สึกโมโหจริงๆ ถ้าหากสืบไม่ได้ว่าซ่งซานเป็นคนทำ คนที่ตกเป็นจำเลยก็จะต้องเป็นตัวเธอ เธอไม่อยากจะนึกถึงผลที่จะตามมาเลยจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น คุณนายหญิงใหญ่สีเป็นคนดีขนาดนี้ ถ้าหากเป็นอะไรไป เธอจะต้องอยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

“ผมไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่” สีจิ่วเฉินกัดฟันพูด วันดีๆ ของซ่งซานได้จบลงแล้ว

สีจิ่วเฉินไม่ได้จัดการกับซ่งซานในทันที เขาเพียงต้องการให้คุณย่าฟื้นก่อน และรอให้อาการของเธอคงที่ ก่อนที่จะจัดการกับเรื่องนี้

แต่เขายังต้องจัดการกับคนคนหนึ่ง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาฉู่เฮ่า “คืนนี้นายให้หลินจื้อไปดูแลซ่งซาน แล้วคอยจับตาดูเขาเอาไว้ ฉันอยากรู้ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคน”

“ได้ครับ!” ฉู่เฮ่ารับคำสั่ง และรู้สึกสังหรณ์ใจบางอย่าง