รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 432

“ผู้...ผู้ช่วยฉู่คุณมาได้ยังไง” ซ่งซานถามด้วยความตื่นตระหนก และในขณะเดียวกันก็รีบอธิบายว่า “ฉันกับหลินจื้อกำลังคุยธุระกันอยู่น่ะ”

แต่ว่าหลินจื้อกำลังติดกระดุม ด้วยความตกใจทำอะไรไม่ถูก

“ประธานสีอยู่ข้างล่างครับ พวกคุณรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วลงไปข้างล่างเถอะ!” ฉู่เฮ่าพูดแค่นั้นแล้วรีบเดินลงไป

สีหน้าของซ่งซานซีดลงทันใด อะไรนะ สีจิ่วเฉินอยู่ข้างล่าง เธอหันไปมองหลินจื้อ “ห้ามพูดความสัมพันธ์ของเราสองคนเด็ดขาด”

หลินจื้อยังอยากมีชีวิตอยู่! เขารีบตอบ “ผมรู้แล้ว”

ทั้งสองคนแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินลงมาข้างล่าง ทำเป็นว่าขึ้นไปคุยธุระกันเท่านั้น ซ่งซานไม่คิดว่าสีจิ่วเฉินจะมาหาเธอ แถมยังมาในเวลาที่ช่างประจวบเหมาะอะไรเช่นนี้

“จิ่วเฉิน คุณมาแล้ว” ซ่งซานเดินเข้ามาด้วยท่าทางดีใจ ถึงแม้จะมีเวลาแค่สั้นๆ แต่เธอก็ยังแต่งหน้า เลือกชุดที่สวยที่สุดมาใส่ รวมทั้งเติมลิปสติกที่ปาก

หลินจื้อที่เดินตามหลังมา ก้มหน้าก้มตาด้วยความกลัว และไม่กล้าเดินมาด้านหน้า

สีจิ่วเฉินจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ราวกับดวงตานกอินทรี และความโกรธอย่างบ้าคลั่งพลุ่งพล่านอยู่ในแววตาของเขา

“ฉู่เฮ่า เปิดวิดีโอของคุณซ่ง” เดิมทีสีจิ่วเฉินไม่เคยมีความคิดที่จะฆ่าใคร แต่ทว่าตอนนี้มี

ซ่งซานไม่รู้ว่าเขาจะให้ดูอะไร เธอเห็นฉู่เฮ่าเปิดวิดีโอขึ้นมา และในวิดีโอนั้นปรากฏภาพเธอกำลังเปลี่ยนยา เสียงถูกเปิดให้ดังขึ้น ภาพก็ถูกปรับให้ชัดเจนมาก

ดวงตาของซ่งซานสั่นราวกับแผ่นดินไหว เธอเอามือปิดปากด้วยความหวาดกลัว และดูวิดีโอไม่กี่นาทีนั้นจนจบ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า สิ่งที่เธอทำทั้งหมดวันนี้ จะถูกบันทึกภาพเอาไว้

ตัวของเธอสั่นจนแทบไม่กล้าหันไปมองสีหน้าของสีจิ่วเฉิน แต่เธอก็ยังรวบรวมความกล้าหันไปมองเขาแวบหนึ่ง

เธอเห็นสีหน้าของสีจิ่วเฉินมืดมนมาก ราวกับกำลังข่มอะไรบางอย่าง ซึ่งก็คือรังสีพิฆาตของเขา