รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 46

เมื่อเธอมาถึงบริษัท ถังจือซย่าปฏิเสธที่จะให้จ้านฉิงเหย่ขึ้นไปส่งเธอ จ้านฉิงเหย่จึงทำได้เพียงส่งเธอที่ประตู มองดูเธอที่รีบเดินเข้าไป เขาก็งงเล็กน้อย

กินข้าวกันอยู่ดีๆทำไมถึงจบแบบนี้

เขายังมีอีกหลายเรื่องที่จะพูดกับเธอ!

ถังจือซย่ากลับมาที่ห้องทำงาน มือกุมหน้า ในหัวของเธอเต็มไปด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในร้านอาหาร แค่วันเดียวโดนชายคนนี้ลวนลามไปสองครั้ง จะเกินไปแล้ว

ณ วิลล่าสุดหรู

ซ่งซานกินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายวัน ทั้งหมดเป็นเพราะถังจือซย่าตามหลอกหลอนเธอราวกับฝันร้าย

เธอเคยฝันหลายครั้งแล้วว่า สีจิ่วเฉินโกรธและไล่เธอออกไป ไม่ว่าเธอจะอ้อนวอนอย่างไร สีจิ่วเฉินเกลียดเธอมากจนทิ้งเหมือนขยะ

ความฝันแบบนี้จะปลุกเธอขึ้นมา พร้อมเหงื่อที่ชุ่มทั่วร่างกาย ถังจือซย่าเหมือนหินก้อนใหญ่ที่ทับอยู่บนอกของเธอ ถ้าไม่กำจัดทิ้งเสีย ชีวิตของเธอก็เหมือนตกอยู่ในฝันร้าย

“ถังจือซย่า ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำลายแผนของฉันเด็ดขาด” ซ่งซานกัดริมฝีปากของเธอและกำมือแน่น

ดวงตาของซ่งซานแสดงความคิดอันชั่วร้าย หากเธอต้องการกำจัดถังจือซย่า คนที่เหมาะสำหรับงานนี้ที่สุดก็คือแม่ลูกคู่นั้นของตระกูลถัง ตอนนี้ถังชิงชิงเกลียดถังจือซย่าเข้าเส้นเพราะเรื่องทรัพย์สินของตระกูล และเธอก็สามารถใช้จุดนี้ให้ประโยชน์ได้

ถังจือซย่ารักเด็กคนนั้นมากไม่ใช่เหรอ งั้นเธอก็จะให้เด็กคนนี้ทรมานสักหน่อยก็แล้วกัน!

ความคิดที่ว่าเด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของสีจิ่วเฉินทำให้เธอหึงและโกรธจนแทบคลั่ง ความแค้นของเธอหลั่งไหลมาที่เด็กคนนี้

ซ่งซานโทรหาถังชิงชิงและเริ่มแผนชั่วร้ายของเธอ

“ฮัลโหล ซานซาน”