รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 47

ซ่งซานคิดอย่างชั่วร้าย ตอนนี้เธอต้องจ้างวานใครสักคนจากหอรุ่ยเป่ารุ่ยเพื่อทำสิ่งต่างๆ ให้เธอ และใช้โอกาสนี้เอาโทรศัพท์มือถือของถังจือซย่าไป

งานของถังจือซย่ายุ่งมาก และวันประกาศการแข่งขันเครื่องประดับก็ใกล้เข้ามาแล้ว เธออดใจรอไม่ไหว หากเธอสามารถคว้ารางวัลได้ เธอจะมีโบนัสหนึ่งล้านในบัญชีของเธอ ตอนนี้เพื่อลูกของเธอแล้วเธอกลายเป็นนักวางแผนที่ชาญฉลาด เพื่อทุกบาททุกสตางค์ที่จะได้จากการแข่งขัน

เธอคิดที่จะเก็บเงินจำนวนมากสำหรับลูกชายของเธอ เมื่อถึงเวลาเขาจะได้ไม่ต้องกังวลกับการเข้ามหาวิยาลัย การแต่งสะใภ้เข้าบ้าน แม้ว่าลูกชายของเธอจะยังเด็ก อยู่ แต่เธอได้วางแผนระยะยาวไว้แล้ว

“จือซย่า คืนวันศุกร์นี้มีสำรวจร้าน เธอจัดตารางเวลาให้ดีล่ะ!” หลี่เหม่ยเดินมาแจ้งเธอ

“ตอนเย็นเหรอ เริ่มกี่โมง”

“เริ่มตั้งแต่หกโมงเย็น นี่เป็นโครงการที่จะเขียนรายงานและเข้าสู่การประเมินรางวัลปลายปีช่วงครึ่งหลังของปี” หลี่เหม่ยกำชับเธอ

รางวัลครึ่งปีเป็นเงินจำนวนมาก ถังจือซย่าคิดในใจว่าเธอต้องได้รับมัน

“ตกลง ฉันจะให้ไปตรงเวลา” ถังจือซย่าพยักหน้า การสูญเสียรางวัลครั้งที่แล้วก็เพียงพอที่จะทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

วันมะรืนก็คือวันศุกร์แล้ว ถังจือซย่าคิดในใจ เธอคงทำได้แค่รบกวนให้พ่อช่วยมาดูแลลูกชายของเธอให้หน่อย

ในร้านกาแฟถัดจากหอรุ่ยเป่า ซ่งซานเชิญซูเหม่ยดีไซเนอร์หญิงมา เมื่อซูเหม่ยเห็นว่าเป็นซ่งซานแฟนสาวของประธานสีที่เป็นคนนัดเธอมาดื่มกาแฟ เธอก็ตื่นเต้นและดีใจมาก

“คุณซ่ง คุณอยากสั่งชุดเครื่องประดับจากฉันจริง ๆ ใช่ไหม”

“ใช่แล้ว! ฉันชื่นชมความสามารถของคุณมาก และตัดสินใจสั่งเครื่องประดับของคุณ” ซ่งชานแสร้งทำเป็นเย้อหยิ่ง “นอกจากนี้ ฉันต้องการให้คุณทำบางอย่างให้ฉัน”

"คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?"

“คุณน่าจะเข้าใจดีถึงความคับข้องใจระหว่างฉันกับถังจือซย่า ฉันต้องการให้คุณจับตาดูเธอไว้และรายงานเรื่องของเธอให้ฉันทราบตลอดเวลา” ซ่งชานถือแก้วกาแฟอย่างสง่า แสร้งทำตัวเป็นผู้ดีสูงส่ง

ซูเหม่ยเพิ่งเข้ามาใหม่ เธอกระตือรือร้นที่จะมีความก้าวหน้าในหอรุ่ยเป่า ตอนนี้โอกาสทองอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว มีหรือที่เธอจะไม่คว้ามันไว้

นอกจากนี้ เธอยังอิจฉาทรัพยากรที่ดีของถังจือซย่าและเกลียดความสามารถในการออกแบบของหล่อนมากขึ้น

“คุณซ่ง ฉันเกลียดถังจือซย่ามากพอๆ กับที่คุณเกลียด หลอนคิดว่าตัวเองมีรูปร่างหน้าตาดี ดังนั้นเธอจึงไม่สนใครทั้งนั้นนอกจากกับประธานสี เธอมักใช้ท่าทีที่ยั่วยวน ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกรำคาญ”

ซ่งซานคิดอย่างดูถูกในใจ ที่ผ่านมาถังจือซย่ายั่วยวนสีจิ่วเฉินในบริษัทมาโดยตลอดหรือเปล่า

“เสี่ยวชู ขอบคุณที่คุณสู้เพื่อความอยุคิธรรมแทนฉัน ฉันรู้สึกรำคาญหล่อนจริงๆ ตราบใดที่คุณช่วยฉัน ฉันก็จะสั่งเครื่องประดับห้าล้านใบจากคุณ”

ห้าล้าน ชูเหม่ยเซอร์ไพรส์ และเงินในมือของเธอเกือบสองแสนพระเจ้า! เธอกำลังจะรวย

“พี่ซ่ง ฉันจะจับตาดูถังจือซย่าให้ ถ้าหล่อนกล้ายั่วยวนประธานสี ฉันจะบอกพี่ให้เร็วที่สุด” ซูเหม่ยแสดงความภักดีและการเชื่อฟังต่อเธอ

ซ่งซานสัมผัสได้ถึงคำเยินยอของชูเหม่ย เธอพยักหน้า "ดีมาก ฉันไม่มีทางให้ร้ายเธอแน่นนอน"

ซู่เหม่ยตั้งใจจะอยู่ฝั่งเดียวกับซ่งซานแล้ว และเธอจะก็กลายเป็นสายของซ่งชานที่จะคอยจับตามองถังจือซย่าในบริษัท

การประชุมที่ธรรมดาอีกวันหนึ่ง

เมื่อถังจือซย่าเข้ามาในสำนักงาน เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจโล่งอก เมื่อเห็นว่าที่นั่งนั้นว่างอยู่ ตอนนี้เธอไม่เคยค่อยอยากจะเจอกับสีจิ่วเฉินเท่าไหร่นัก

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ฝีเท้ามั่นคงที่เดินมาจากทางห้องประชุมของบุคคลจอมเผด็จการได้ผลักประตูห้องเข้ามา

รังสีอันทรงพลังนั้นแผ่กระจายในทันทีและสีจิ่วเฉินที่เดินเข้าพร้อมกับออร่าสว่างราวกับพระเจ้า

ถังจือซย่า "..."

ผู้ชายคนนี้ว่างเกินไปหรือเปล่า แค่การประชุมประจำแผนก เขาจำเป็นต้องมาทุกครั้งด้วยเหรอ

นอกจากถังจือซย่าแล้ว นักออกแบบหญิงทุกคนที่นี่ล้วนยินดีต้อนรับเขา แต่คนแรกที่สีจิ่วเฉินมองทุกครั้งที่เขานั่งลงถังจือซย่าเสมอ

ผู้หญิงที่มาร่วมงานต่างก็มองถังจือซย่าด้วยความอิจฉาริษยา

ซูเหม่ยก็เช่นกัน ตอนนี้เธอกำลังทำสิ่งต่างๆ ให้กับซ่งซานและจับตามองการกระทำของถังจือซย่าทุกย่างก้าว

ถังจือซย่าเล่นปากกาอย่างเบื่อหน่าย และกำลังควงปากกาอย่างสง่า ทันใดนั้น ปากกาในมือของเธอดูเหมือนมีตา มันกลิ้งไปมาระหว่างนิ้วของเธอและกลิ้งไปตรงหน้าชายคนหนึ่ง