พวกเขาเป็นใครกัน? ตัวตนของพวกเขาเป็นใคร? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ในเวลาเดียวกัน อีกทั้งยังหาตำแหน่งของสีจิ่วเฉินที่กำลังได้รับบาดเจ็บได้อย่างแม่นยำอีกด้วย
“จิ่วเฉิน ตัวประกอบประเภทนี้ก็สามารถล้มนายได้งั้นหรือ?” เจียนจือเพ่ยพูดเย้ยหยันขึ้นมาหนึ่งประโยค สายตาจ้องมองไปที่หลินจิงจิง
ทันใดนั้นหลินจิงจิงก็รู้สึกว่าในสายตาของคนกลุ่มนี้ตัวเองนั่นต้อยต่ำเหมือนกับต้นหญ้าที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาก็ไม่ปาน และแผนของเธอที่วางไว้ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า สิ่งที่รอเธออยู่ ก็คือจุดจบอันน่าสังเวช
“นำคนกลุ่มนี้ไปขังเอาไว้ก่อน เดี๋ยวฉันค่อยมาจัดการ” สีจิ่วเฉินเอ่ยพูดเสียงทุ้มลึก
ภายในประเทศ
ถังจือซย่านั่งอยู่ที่หน้าเตียงของลูกชาย ดวงตาคู่นี้อดหลับอดนอนจนตาแดง เพราะว่ากำลังรอคอยสายโทรศัพท์สายหนึ่งที่โทรมาแจ้งว่าปลอดภัยแล้ว
รวดเร็วทันใจ โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นมาแล้ว เธอมองดูหมายเลขแปลกๆที่ปรากฏบนจอ เธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่เธอจะยื่นมือออกไปกดรับสาย “ฮัลโหล!”
“ฉันเอง ตอนนี้ฉันอยู่ระหว่างทางกลับประเทศ จะถึงหลังจากนี้อีกประมาณเจ็ดชั่วโมง” น้ำเสียงปลายสายที่ดังเข้ามาทุ้มลึกอย่างที่คุ้นเคย
น้ำตาของถังจือซย่าไหลออกมาทันที ในที่สุดก็สามารถปลดปล่อยน้ำตาออกมาได้ดังใจเสียที เธอเอามือกุมปากแล้วเดินไปที่ริมระเบียง “ดี รีบกลับมาเถอะ”
“เฉินเฉินล่ะ?”
“เขานอนอยู่นะ”
“เธอไม่ได้นอนมาทั้งคืนเลยเหรอ?” ชายหนุ่มฟังจากน้ำเสียงของเธอที่แหบแห้งอย่างมาก
“ไม่เป็นไร ฉันทนได้”
“ช่วงเวลาที่ฉันกำลังจะกลับไปในไม่กี่ชั่วโมงนี้ เธอต้องนอนสักตื่นเถอะ” แต่ชายหนุ่มกลับออกคำสั่งอย่างเผด็จการกับเธอขึ้นมาหนึ่งประโยค
“ได้ ฉันจะนอน” ถังจือซย่าเชื่อฟังคำพูดของเขา
“แล้วเจอกันเมื่อกลับไปถึง” สีจิ่วเฉินพูดจบก็วางสายไป
ถังจือซย่ากอดมือถือเอาไว้ ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก เธอทรุดตัวลงไปนั่งลงบนโซฟาตรงริมระเบียง หลังจากนั้นก็ปิดตาลง ทั้งๆที่ผ่านไปแค่หนึ่งวันหนึ่งคืนก็เท่านั้น แต่สำหรับเธอแล้ว เหมือนกับเวลาผ่านไปเป็นศตวรรษช่างยาวนานเหลือ
ทางด้านสถานีตำรวจ ขั้นตอนการปล่อยตัวสีรุ่ยหมิงเพิ่งจะดำเนินการเสร็จสิ้น เขาทำการผ่อนคลายกล้ามเนื้อเล็กน้อย เพราะว่าโดนจับกุมอยู่เป็นเวลานาน ทำให้เขาอดที่จะคิดถึงโลกภายนอกไม่ได้ ในที่สุดลูกสาวบุญธรรมของเขาก็ให้เขาออกมาได้แล้ว
และเขาไม่รู้สึกว่าแผนการของลูกสาวบุญธรรมของเขาดีเท่าไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...