รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 497

“เสี่ยวเจี๋ย คุณไปจัดเสื้อผ้าให้ผมหน่อย เอายาไปด้วยนะ” ถังจวิ้นพูดกับภรรยา

หลี่เจี๋ยจึงรีบขึ้นไปข้างบน ผ่านไปไม่นานเธอก็จัดกระเป๋าเสร็จแล้วลงมาข้างล่าง เธอลากกระเป๋ามาตรงหน้าคังเฮ่าเซวียน “ผู้จัดการคัง รบกวนนายช่วยดูแลสามีฉันด้วยนะคะ ร่างกายของเขาไม่ค่อยแข็งแรงเลย”

“วางใจได้เลยครับ! คุณนายถัง ผมจะดูแลประธานถังอย่างดีครับ” คังเฮ่าเซวียนพยักหน้า

อยู่ๆ โทรศัพท์ของถังจวิ้นก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดูจากนั้นจึงเดินไปรับสายที่ห้องสมุดที่อยู่ข้างๆ

พอเขาเดินออกไป หลี่เจี๋ยก็เอายาออกมาขวดหนึ่งแล้วรีบยัดใส่มือของคังเฮ่าเซวียน “ก่อนที่นายจะลงมือ เปลี่ยนยาของเขาก่อนนะ อย่าให้คนอื่นรู้หล่ะ”

คังเฮ่าเซวียนพยักหน้า จากนั้นก็เอายาใส่เข้าไปในกระเป๋าทำงาน

ไม่นานถังจวิ้นก็ออกมา คังเฮ่าเซวียนพาเขาออกจากบ้าน แต่พอถึงหน้าประตู ถังจวิ้นก็ต้องเอามือจับประตูเอาไว้ เหมือนกับว่าจะเป็นลมไป

“ที่รัก คุณเป็นอะไรคะ” หลี่เจี๋ยรีบเข้ามาพยุงเขาไว้

“ไม่เป็นไร เอายามาไหม”

“เอามาแล้ว อยู่ในกระเป๋า! อย่าลืมกินวันละเม็ดนะ!” หลี่เจี๋ยพูดกำชับเขา

ถังจวิ้นกินยานี้มานานหลายเดือนก็รู้สึกว่ามันได้ผลมาก เขาเองก็ไม่ได้สงสัยเลยว่าจะถูกเปลี่ยนยา ส่วนการทำงานนอกสถานที่ในครั้งนี้ ต่อให้ร่างกายเขาจะไม่ค่อยแข็งแรง แต่เขาก็อดทนได้

ถังจวิ้นนั่งหลับตาพักผ่อนในรถ คังเฮ่าเซวียนพูดกับเขาว่า “ประธานถัง พวกเราไปกันแค่สองคนเหรอครับ”

“อื้ม พวกเราสองคนไปดูสถานการณ์กันก่อน” ถังจวิ้นพยักหน้า

นัยน์ตาของคังเฮ่าเซวียนมีความได้ใจที่แผนของเขานั้นสำเร็จ เขามองถังจวิ้นที่หลับตาพักผ่อนผ่านกระจกมองหลัง ในตาของเขามีความอาฆาตแค้นแวบผ่านไป

คังเฮ่าเซวียนเพิ่งจะพาถังจวิ้นขึ้นทางด่วนไป อยู่ๆ โทรศัพท์ของถังจวิ้นก็ดังขึ้น ในใจของคังเฮ่าเซวียนก็ตึงเครียดขึ้นมา เขามองดูถังจวิ้นที่นั่งรับโทรศัพท์อยู่ข้างหลังอย่างตื่นตระหนก

“ฮัลโหล! จือซย่า” ถังจวิ้นรับสายของลูกสาวคนโต

“พ่อคะ คืนนี้ว่างไหมคะ ที่ตระกูลสีมีงานเลี้ยงครอบครัว อยากจะเชิญพ่อมาค่ะ”