รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 572

สาวไฮโซเลิกคิ้วแล้วหัวเราะออกมาในทันที “อ้อ! งั้นฉันก็ไม่กล้าที่จะแย่งด้วยแล้วล่ะ ตายตาของเขาดีจริงๆ”

สายตาของสีจิ่วเฉินย่อมดี เพราะเครื่องประดับนี้คนในใจของเขาเป็นคนออกแบบนะ!

ถังจือซย่าชมการแสดงจบก็ตัดสินใจชวนหลี่เหมยไปดื่มกาแฟด้วยกัน ในขณะที่เธอกำลังลุกยืนขึ้นนั้นเอง พนักงานคนหนึ่งก็เดินเข้ามาเรียกเธอ “คุณถัง รบกวนคุณมาที่หลังเวทีหน่อยค่ะ”

ถังจือซย่ารู้สึกตกใจอยู่บ้าง และดึงหลี่เหมยไปหลังเวทีด้วยกัน

ก็เห็นผู้จัดการคนนั้นยิ้มต้อนรับเธอ “คุณถังคะ สวัสดีค่ะ ฉันมีของขวัญชิ้นนึงอยากมอบให้กับคุณค่ะ”

“ของขวัญ?” ถังจือซย่าประหลาดใจ

แต่ทางด้านหลี่เหมยราวกับได้มองออกทั้งหมด

ในตอนนี้เอง ผู้จัดการก็หยิบกล่องอันวิจิตรสีขาวออกมา และเปิดออก ในนั้นมีสร้อยคอเส้นนั้นของเธอว่างอยู่ ถังจือซย่าถามอย่างปะหลาดใจว่า “นี่มันผลงานของฉันนี่! จะมอบให้ฉันเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ! นี่คือของที่คุณสีจิ่วเฉินมอบให้เป็นพิเศษค่ะ เขาบอกว่านี่คือของขวัญที่เขามอบให้กับผู้หญิงที่เขารักที่สุด”

ใบหน้าของถังจือซย่าร้อนขึ้นเล็กน้อย แต่ภายในใจนั้นปลาล่ะใจด้วยความยินดีเสียจนพูดไม่ออก คงไม่บอกไม่ได้ว่า วิธีที่ผู้ชายคนนี้เซอร์ไพรส์เธอนั้นดีแบบนี้มาตลอด

“จือซย่า ประธานสี ให้พวกเราได้ใช้เพชรที่ดีที่สุด ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผลนะ เพราะเขาตั้งใจที่จะมอบให้เธอแต่แรกแล้ว” หลี่เหมยพูดยิ้มๆ

ถังจือซย่ายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เป็นรอยยิ้ม์ที่มีความสุขและแสนหวาน

“นี่เธอรู้แต่แรกแล้วหรอ ก็ไม่บอกฉันสักคำ”

“ถ้าฉันบอกแล้ว เซอร์ไพรส์ของประธานสีก็ไม่มีแล้วสิ ฉันไม่กล้าพูดหรอกนะ”

ถังจือซย่ามองไปที่ผลงานของตัวเอง และหันไปพูดกับผู้จัดการว่า “รบกวนส่งไปที่บ้านของฉันทีค่ะ!”

“ค่ะ!”

ถังจือซย่าทิ้งที่อยู่ไว้แล้วก็ออกมา เธอห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะโทรหาผู้ชายคนนั้น

“ได้รับของขวัญหรือยัง” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังลอดออกมา