รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 573

จ้านฉิงเหย่อดคิดถึงเรื่องหนึ่งไม่ได้ “ฉันจำได้ดีว่ามีครั้งหนึ่งที่ฉันไปทำให้คนที่อายุมากกว่าไม่พอใจ จากนั้นพี่ชายก็กลับมาจากต่างประเทศอย่างกะทันหัน เขาคนเดียวอัดพวกนั้นตั้งหกเจ็ดคน และยังชนะอีกด้วย ส่วนฉันยืนตัวลีบอยู่ข้างๆ ตอนนั้นพี่ชายหล่อมากเลยล่ะ”

ถังจือซย่านึกภาพนั้นออก เธอเคยเห็นรูปของสีจิ่วเฉินตอนเด็ก เขาหล่อมาก ตรงตามมาตราฐานของคุณชายตระกูลใหญ่่

“งั้นนายเล่าให้ฉันฟังส เขาเคยมีแฟนคนอื่นอีกไหม” ถังจือซยาถามจริงจัง

ตอนนี้จ้านฉิงเหย่ไม่กล้าหลอกเธอซี้ซั้ว เขาส่ายหน้า “ตอนนั้นเด็กผู้หญิงที่ไล่จีบพี่ชายฉันถ้าเอามาต่อแถวกันคงยาวไปถึงนอกประเทศเลยล่ะ แต่เขาไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีให้ใครนอกจากเธอ”

ใจของถังจือซย่าก็หวานชื่นขึ้นทันตา “จริงหรอ ไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม”

“ฉันจะไปกล้าหลอกเธอได้อย่างไร”

ถังจือซย่ารู้จักจ้านฉิงเหย่มาหลายปี สายตาของเขาไม่เหมือนกับคนโกหก ดังนั้นเธอจึงเชื่อ

“อื้ม! โอเค ฉันเชื่อนาย”

สีจิ่วเฉินเพิ่งจะคุยกับญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งเสร็จ ก็หันมาเห็นศีรษะของคนสองคนอยู่ชิดกัน เค้ามีลางสังหรณ์อย่างแรงกล้าว่าถังจือซย่าต้องกำลังถามเรื่องในอดีตของเขาอยู่แน่

สิ่งนี้ทำให้ใจของเขาหยิบรัฐขึ้น จนอดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปหาแล้วกอดอกยืนแอบฟัง

แต่คนทั้งสองที่กำลังพูดคุยกันอยู่กลับไม่ได้สังเกตเห็นเขาเลย ในตอนนี้สมองของจ้านฉิงเหย่ก็นึกถึงเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เขาจึงรีบพูดว่า “ฉันจะเล่าเรื่องน่าอายให้เธอฟังเรื่องหนึ่ง”

“เรื่องน่าอายอะไร”

“ฉันจะบอกเธอให้ พี่ชายฉันมีเรื่องที่น่าอับอายมากเรื่องนึง เขาอายุยังไม่ทันสิบแปดก็ไปขับรถ จากนั้นพอถูกจับแล้วเขาก็ถูกลุงตำรวจคนหนึ่งสั่งสอนตรงนั้นเลย แถมยังต้องคัดกฎจราจรอีกหนึ่งจบ ฮ่าๆ”

ถังจือซย่าจึงพลอยยิ้มหัวเราะอย่างขบขันไปด้วย

ในตอนนี้เอง น้ำเสียงอันเยียบเย็นก็ได้เข้ามาสู่ผู้คนทั้งคู่ “ตลกขนาดนั้นเลยหรอ”

รอยยิ้มของจ้านฉิงเหย่แข็งค้าง จากนั้นก็กระแอมออกมาเสียงเบา “พี่ครับ ผมยังไม่ได้เล่าเรื่องที่พี่เข้าห้องน้ำผิดแล้วไปเข้าห้องน้ำหญิงเลย นี่ถือว่าไว้หน้ามากแล้ว!”