รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 584

เป็นวิธีการนอนที่ถูกต้องจริงๆ ถังจือซย่ารู้สึกง่วงนอนทันที และสีจิ่วเฉินก็รู้สึกถึงการหายใจที่สม่ำเสมอของเธอ หัวใจของเขาจึงสงบลงเช่นกัน

คืนนี้พวกเขานอนกอดกัน

อุ่นใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เช้าตรู่

ถังจือซย่าลืมตาขึ้นมา ก็พบกับดวงตาลุ่มลึกคู่หนึ่งที่ไม่รู้ว่ามองเธอมานานแค่ไหนแล้ว เธออยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเขินอายจึงรีบแนบชิดกับเขาและบ่นว่า “ฉันน่าเกลียดอย่ามองเลย”

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ว่า “น่าเกลียดตรงไหน มองมาเป็นชั่วโมงผมก็ยังไม่เห็น”

ใบหน้าของถังจือซย่าอายจนแดง ผู้ชายคนนี้มองเป็นชั่วโมงเลยเหรอ ตายแล้ว

“ไม่น่าเกลียดหรอก สวยดี” สีจิ่วเฉินกอดเธอเพื่อปลอบใจ

ถังจือซย่ายิ้มแล้วเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเขาอย่างไม่เต็มใจ แสงแดดนอกหน้าต่างสาดส่องเข้ามา ชายหนุ่มที่นอนตะแคง ผิวขาวเย็นสะท้อนแสงแดด คิ้วคมเหมือนมีด และดวงตาเหมือนสระน้ำลึก สันจมูกที่ดูหยิ่งผยองรับกับริมฝีปากบางเซ็กซี่ ราวกับประติมากรรมศิลปะที่สมบูรณ์แบบที่สุดในห้องโถงศิลปะ

ถังจือซย่าชื่นชมอย่างหลงใหล เมื่อนึกถึงซ่งซานก็รังเกียจจริงๆ ที่ครอบครองตัวตนของเธอ ครอบครองความอ่อนโยนและความห่วงใยของเขามานานขนาดนั้น เธอคิดแล้วก็รู้สึกไม่พอใจ

เมื่อพบเขาตอนแรก เธอกับซ่งซานเพิ่งจะตีกันเสร็จ เขายังรู้สึกปวดใจที่เขากอดเธอแล้วจากไป จู่ๆ ถังจือซย่าก็ลุกขึ้นนั่งและแผดเสียงว่า “ฉันต้องการไปเจอซ่งซานเดี๋ยวนี้ ฉันต้องการให้เธอรู้ว่าจุดจบของเธอน่าสมเพชแค่ไหน”

สีจิ่วเฉินเอื้อมมือไปจับมือเธอ "หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จผมจะพาคุณไป"

“ตกลง! แต่เรื่องนี้ฉันจะไปเผชิญหน้าด้วยตัวเอง” ถังจือซย่าแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นสีหน้าของซ่งซาน

เมื่อกินข้าวเช้าเสร็จคุณหญิงใหญ่สีก็รีบมา วันนี้เธออยากเจอเฉินเฉิน เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเลี้ยงดูเจ้าตัวเล็กมาอยู่เคียงข้างเธอ

“ความลับนั้นที่เธอบอกฉันครั้งที่แล้ว ฉันรู้แล้ว” ถังจือซย่าพูดพร้อมเลิกคิ้วเล็กน้อย

ซ่งซานตกใจและส่ายหัวอย่างรุนแรง “เป็นไปไม่ได้ เธอไม่มีทางรู้ เธอไม่รู้ว่าฉันหมายถึงความลับอะไร เธอต้องการโกหกฉัน”

“เฉินเฉินเป็นลูกชายแท้ๆ ของจิ่วเฉิน ในคืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนคนที่อยู่กับฉันไม่ใช่คนที่เธอจัดไว้ แต่เป็นจิ่วเฉิน ฉันพูดถูกไหม” ถังจือซย่าเอ่ยอย่างเย็นชา

ความตึงเครียดในใจของซ่งซานแตกสลาย ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “เธอรู้ได้ยังไง ใครบอกเธอ ใคร?”

“เป็นคำสั่งจากสวรรค์ ทำให้ฉันได้หมั้นกับจิ่วเฉิน ฉันถึงได้รู้ความจริงในคืนนั้น ส่วนเธอก็รอโดนฟ้องซะ! ห้าล้านบาทที่เธอหลอกฉันบวกกับสามสิบล้านบาทที่เธอโกงจิ่วเฉิน ชีวิตนี้เธอก็อยู่ข้างในนี้เถอะ!”ถังจือซย่าพูดเบาๆ แต่สำหรับซ่งซานแล้ว เธอถูกตัดสินจําคุกตลอดชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย

ซ่งซานตกใจเหมือนถูกสายฟ้าฟาด เธอหายใจเข้าลึกๆ และจับรั้วเหล็กอย่างรุนแรง “จือซย่า จือซย่า เราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันตั้งแต่เด็กถูกไหม อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย ช่วยฉันด้วย อย่าปล่อยให้ฉันติดคุกตลอดชีวิต จือซย่า... ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ว่าฉันผิด ขอร้องเถอะ...”