รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 60

ตอนนี้ซ่งซานกำลังนั่งอยู่ในวิลล่าหรู ดื่มด่ำกับไวน์แดงยามเช้า เธอสวมใส่ชุดนอนเกรดพรีเมียม เนือยอย่างมาก บนโต๊ะก็เป็นอาหารเช้าหลากหลายที่คนรับใช้เอามาเสิร์ฟ

ในตอนนั้นเอง ถังชิงชิงไม่ทันจะพูด โทรศัพท์เธอก็มีสายโทรเข้ามา เธอรีบพูดว่า “ชิงชิง ไว้ค่อยคุยกัน ฉันรับโทรศัพท์ก่อน”

ซ่งซานวางสายถังชิงชิงไป แล้วรับสายจากซูเหม่ย

“ฮัลโหล!”

“คุณหนูซ่ง ฉันเองค่ะ ซูเหม่ย”

“เมื่อคืนเธอทำได้ดีมาก”

“ขอบคุณคุณหนูที่ชมค่ะ มีเรื่องที่ฉันต้องบอกคุณ เมื่อคืนถังจือซย่าอยู่กับประธานสีค่ะ”

สีหน้าของซ่งซานเปลี่ยนไป “เธอว่าอะไรนะ”

“ความจริงเมื่อคืนฉันเขียนรายงานการตรวจตราร้านกับถังจือซย่า ประธานสีก็อยู่ จากนั้นพวกเขาก็ไปด้วยกันค่ะ”

ในสายตาของซ่งซานมีความโกรธเกลียดอย่างมาก หรือว่าผู้ชายที่คอยอยู่เคียงข้างถังจือซย่าตลอดจะเป็นสีจิ่วเฉิน? เป็นผู้ชายที่ถังชิงชิงบอกว่าเหมือนกับลูกของเธอ?

เจ็บใจนัก เมื่อคืนถังจือซย่าคงจะทำตัวน่าสงสารน่าดู ทำให้สีจิ่วเฉินอยากจะปกป้องขึ้นมา

ซ่งซานรู้สึกว่าถังจือซย่าจะต้องชอบสีจิ่วเฉินแน่นอน ไม่แน่ ห้าปีที่ผ่านมาเธอเปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นคนที่รักความสะดวกสบาย ผู้ชายที่ดีเลิศอย่างสีจิ่วเฉิน ผู้หญิงคนไหนจะปฏิเสธได้ลง?

ถังจือซย่าจะแย่งกับเธองั้นเหรอ ซ่งซานกัดฟันด้วยความโกรธ เธอจะไม่ให้ถังจือซย่าสมใจแน่นอน

วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ถังจือซย่าไม่ให้ลูกอยู่ห่างจากตนเองแม้แต่ก้าวเดียวจนถึงวันจันทร์

ถังจือซย่าส่งลูกไปโรงเรียนอนุบาลตั้งแต่เช้า เห็นลูกกระโดดโลดเต้นเข้าโรงเรียนไป เธอก็หายใจโล่ง

เธอมองดูเวลาแล้วรีบมุ่งตรงไปทางบริษัท

ในห้องทำงาน ถังจือซย้ากินน้ำไปคำหนึ่ง เห็นเวลาเลยสิบโมงไปแล้ว เธอก็รวบรวมความกล้า หยิบโทรศัพท์แล้วโทรไปที่โทรศัพท์ของห้องประธาน

“ฮาโหล” เสียงต่ำที่เยือกเย็นของผู้ชายดังขึ้น

“ฉันเอง ถังจือซย่า ฉัน…ฉันรับปากว่าจะไปเจอคุณย่ากับนาย” ถังจือซย่าพูดตะกุกตะกัก

หลังจากเมื่อคืน เธอตัดสินใจที่จะไม่ต่อต้านเขาอีกแล้ว

อีกฝ่ายเงียบไปหลายวิ ถามด้วยเสียงต่ำ “เธอว่างเมื่อไหร่”

“ก่อนบ่ายสามฉันว่างตลอดเลย” ถังจือซย่าต้องว่างเวลาออกมาเพื่อไปรับลูก ยังไงตอนเย็นเธอก็ไม่มีเวลาอยู่แล้ว

“ได้ งั้นไปตอนนี้เลย” เสียงของน่าหลงใหลของเขาลอยมา

ถังจือซย่าถึงกับอึ้งไป ตอนนี้? เร็วขนาดนี้เลย?

“แต่ฉันต้องทำงาน” เธอบอกเหตุผล

“งั้นก็ลางาน”

“แต่ว่าฉัน…”

“ให้ฉันลาให้?” ผู้ชายถาม

“ไม่ต้อง ฉันลาเอง” ถังจือซย่าไม่กล้าใช้งานเขาหรอก ไม่งั้น เธอกับเขาคงจะอธิบายกันไม่เคลียแน่

“อีกสิบนาที เจอกันหน้าประตู” ผู้ชายสั่งเสียงต่ำแล้วก็วางสายไป

ถังจือซย่าไปลางานกับหลี่เหมย บอกว่าลูกเธอตระหนกตกใจจะต้องอยู่ดูแลเขาอีกวัน หลี่เหมยตอบตกลงโดยไม่สงสัยอะไร

ซูเหม่ยกำลังจะมาหาถังจือซย่า ก็เห็นถังจือซย่าถือกระเป๋าจะออกไป เธอถามด้วยความสงสัย “พี่จือซย่า จะไปไหนคะ”

“ฉันจะต้องออกไปข้างนอกหน่อย”

“แต่รายงานฉบับนี้ฉันจะให้เธอดูหน่อย ฉันเป็นคนเขียนเอง”

“ไว้วางบนโต๊ะฉันเลย!” ถังจือซย่าพูดจบ ก็เดินไปที่ลิฟต์ ซูเหม่ยรีบไหวตัวตามไป

“พี่จือซย่า ฉันกำลังจะลงไปซื้อชานมพอดีเลย”

พอถึงหน้าประตูใหญ่ ซูเหม่ยแกล้งทำเป็นเล่นโทรศัพท์ แอบอยู่หลังประตูกระจก ถังจือซย่าเห็นรถหรูโรลส์-รอยซ์ เธอมองดูซ้ายขวาไม่มีคน จึงเปิดประตูข้างที่นั่งคนขับแล้วนั่งเข้าไป

ซูเหม่ยที่แอบอยู่หลังประตูกระจกถึงกับอ้าปากค้าง ถังจือซย่าไปเดทกับสีจิ่วเฉินในเวลางาน?

ซูเหม่ยรีบถ่ายภาพเอาไว้ แล้วส่งไปให้ซ่งซาน

ซ่งซานที่กำลังเดินห้าง ใช้เงินมาผ่อนคลายอารมณ์ของตนเอง อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงข้อความ เธอเปิดออก ซูเหม่ยเป็นคนส่งมาให้เธอ แถมยังแนบคำพูดไว้ว่า

“คุณหนูซ่ง ฉันถ่ายตอนที่ถังจือซย่าขึ้นรถประธานสีไปได้ พวกเขาเหมือนจะไปเดทกัน”