รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 602

เจียนจือเพ่ยรับไอแพดมาและมองดูหญิงสาวที่อยู่ในรูป แสงกระทบไปที่ใบหน้าของเธอ ทำให้ใบหน้าสีชมพูอวบอิ่มของเธองดงามแบบเป็นธรรมชาติมาก

แม้ว่าเธอจะแตกต่างกับหญิงสาวที่หายตัวไปราวกับเป็นวิญญาณในคืนนั้น แต่จากความสามารถในการมองคนของเจียนจือเพ่ยแล้ว เขาไม่มีทางจำผิดอย่างแน่นอน

เป็นเธอ

หญิงสาวในคืนนั้นคือหญิงสาวในรูป เขาจำดวงตาคู่นี้ได้ ถึงแม้คืนนั้นเธอจะแต่งหน้าแน่น แต่ดวงตาคู่นั้นก็ใสบริสุทธิ์เกินกว่าจะอธิบายได้ มันกลมโตและดำขลับราวกับเม็ดองุ่น

“ขุดข้อมูลบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของเธอออกมา” เจียนจือเพ่ยออกคำสั่งด้วยเสียงเย็นชา

บอดี้การ์ดข้างๆ ที่คุ้นชินกับอารมณ์ของคุณชายแล้วออกไปทำตามที่เขาสั่งทันที

คุณชายเจียนถูกเลี้ยงดูแบบเจ้าชายมาตั้งแต่เด็กๆ ตระกูลของเขามีที่ดินอยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ดินขนาดใหญ่มาก เขาที่เป็นลูกคนเดียวของตระกูลเจียน เป็นผู้สืบทอดสมบัติมูลค่าหลายร้อยล้านหยวน และเป็นชีวิตจิตใจของตระกูลเจียน

ดังนั้น ตั้งแต่คุณชายเจียนเกิดมาจนกระทั่งอายุได้ยี่สิบเจ็ดปี เขาไม่เคยถูกใครทำให้โกรธมาก่อน เรื่องที่ทำให้เขาไม่พอใจ ปกติแล้วไม่เกินหนึ่งวันก็จะถูกจัดการให้เรียบร้อย แต่ครั้งนี้มรดกตกทอดของตระกูลเขาหายไปเกินหนึ่งเดือนแล้ว นั่นถือเป็นความอัปยศที่สุดในชีวิตของเขาเลย

สามารถรู้ได้เลยว่าหลังจากนี้ชีวิตของหญิงสาวคนนี้จะอนาถขนาดไหน

สิบนาทีผ่านไป

บอดี้การ์ดส่งไอแพดให้เขาอีกครั้งหนึ่ง “คุณชายครับ นี่เป็นข้อมูลทั้งหมดของเยี่ยวานวานครับ ท่านลองดู”

เจียนจือเพ่ยจ้องดูประวัติทางการเงินของตระกูลเยี่ย พ่อของเธอเป็นประธานบริษัทมหาชนสองแห่ง ทรัพย์สินตระกูลมีมากกว่าหลายหมื่นล้าน แต่ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เขาขาดทุนไปสองพันล้าน ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะได้ร่วมมือกับตระกูลอวี๋ ให้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนไปแต่งงานเพื่อกระชับความสัมพันธ์

เจียนจือเพ่ยมองดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว มุมปากของเขายกขึ้นอย่างเยือกเย็น “ไปดูที่ตระกูลเยี่ยกัน”

เยี่ยกั๋วเหาทั้งคิดหนักกับเรื่องที่ไม่สามารถประคับประคองบริษัทไม่ได้ ทั้งเสียใจที่ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนหนีออกจากบ้าน ทั้งๆ ที่คุยกันเรื่องแต่งงานแล้ว และอีกฝ่ายก็ชอบลูกสาวของเขามาก แต่ลูกสาวของเขากลับเอาแต่ใจหนีออกนอกประเทศ จนถึงตอนนี้เป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ ไม่สามารถติดต่อได้เลย

“กั๋วเหา กินยาเถอะ! ถ้ายังไม่กินยาอีกหัวใจของคุณจะรับไม่ไหวเอานะ” หลี่ซวง ภรรยาของเขาพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง

เยี่ยกั๋วเหากลืนยาลงไป พร้อมกับถามแม่บ้านอีกครั้งหนึ่ง “รู้ว่าวานวานไปประเทศไหนหรือยัง”