รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 65

ผู้หญิงคนนี้ถ่ายรูปไปหลายใบและส่งไปให้ซ่งซานทันที พร้อมเขียนข้อความ “คุณหนูซ่ง เธอต้องระวังผู้หญิงคนนี้ให้ดี หล่อนแอบมายั่วคุณชายสีแหนะ!”

ซ่งซานที่นอนพักอยู่โรงพยาบาลกำลังเลื่อนดูคลิปวิดีโออยู่ เปิดดูข้อความที่ส่งมาทันที ในภาพถ่ายคือสีจิ่วเฉินกับถังจือซย่า ดวงตาเธอเบิกกว้าง รู้สึกโกรธขึ้นมาชั่วขณะ ถังจือซย่าพาลูกไปพบกับสีจิ่วเฉิน

หรือว่าถังจือซย่าอยากให้สีจิ่วเฉินเป็นพ่อของลูกเธอกัน? เธอเป็นผู้หญิงที่มีลูกติด แต่งงานอีกรอบก็คงไม่สามารถหาคนดีๆได้อีก แม่ของเธอเคยช่วยชีวิตสีจิ่วเฉินไว้ ดังนั้นเธอคงคิดว่าสีจิ่วเฉินอยากตอบแทนเธอด้วยการแต่งงานกับเธอ และยอมรับลูกของเธอเป็นลูก!

ซ่งซานคิดว่าตัวเองมองความคิดของถังจือซย่าทะลุปรุโปร่ง และคิดว่าไม่มีทางให้ถังจือซย่าได้สมหวังอย่างที่ตั้งใจไว้หรอก

ดูท่า ต้องหาเวลาตีสนิทกับคนที่บ้านของสีจิ่วเฉิน ให้พวกเขาได้รู้ว่าเธอเสียครั้งแรกของเธอไปเพื่อช่วยสีจิ่วเฉินไว้

ภายในภัตตาคาร สีจิ่วเฉินนั่งชิมไวน์แดงอย่างสง่าใต้แสงไฟ แสงเทียนสลัวที่วูบไหวของเปลวเทียน ปล่อยออร่าของชนชั้นสูงที่มีมาแต่เกิดออกมา

เขาเงยหน้าขึ้นมามองดูเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้า เกิดความรู้สึกแปลกๆอย่างหนึ่ง เหมือนกับว่าเขากับเด็กคนนี้มีวาสนาต่อกันอย่างมาก รู้สึกสนิทเป็นกันเอง

เด็กน้อยก็เป็นเหมือนกัน ถึงแม้ว่าเขากับสีจิ่วเฉินเคยเจอกันไม่กี่ครั้ง แต่เขารู้สึกว่าสีจิ่วเฉินทั้งอ่อนโยนและทำให้รู้สึกปลอดภัย เป็นคนที่เชื่อใจได้

สำหรับเด็กคนหนึ่งนั้นถ้าหากไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ก็เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะทำให้พวกเขาเกิดความรู้สึกปลอดภัยขึ้นมา

หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จแล้ว สีจิ่วเฉินไปส่งพวกเขาที่หน้าประตูคอนโด ถังจือซย่าจูงลูกชายลงจากรถ แล้วพูดกับเขาว่า “คืนนี้ขอบคุณมาก”

พูดจบ เธอก็จูงมือลูกจากไป

จู่ ๆเด็กน้อยก็ส่งเสียงขึ้นมา “หม่ามี้ ลุงสีเลี้ยงข้าวพวกเราหนึ่งมื้อ พวกเราก็ควรจะเชิญเขาไปดื่มชานะ!”

ถังจือซย่านิ่งไป เธอไม่คิดจะชวนผู้ชายคนนี้เข้าบ้าน แต่ลูกชายพูดมาขนาดนี้ เหมือนว่าถ้าเธอไม่ทำตาม ก็เหมือนว่าเธอไม่รู้จักมารยาท

“จะดื่มชาไหม?” ถังจือซย่าหันกลับไปถามผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถ

เธอคิดว่าเขาคงจะรีบกลับไป ก็แค่ถามไปตามมารยาท ทำต่อหน้าให้ลูกชายได้เห็นเป็นแบบอย่างก็เท่านั้น

แต่เมื่อถามออกไป ก็เห็นผู้ชายดับเครื่องยนต์ลง จากนั้นประตูรถด้านคนขับก็เปิดออก ร่างสูงเพรียวสง่าของผู้ชายก้มตัวก้าวออกมา

“กำลังคอแห้งพอดี” ผู้ชายร่างสูงก้าวเดินเข้ามา ถังจือซย่ารู้สึกเหมือนมีแรงกดดันบางอย่าง