รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 668

"เตรียมถุงน้ำแข็งให้ฉันด้วย" เจียนจือเพ่ยกำชับคนรับใช้ที่อยู่ด้านข้าง

เฉียวเสวี่ยเม่ยพูดด้วยสายตาเกลียดชัง "ไม่ต้องเตรียม"

คนรับได้แต่ยืนตรงก้มศีรษะ เจียนจือเพ่ยจ้องเขม็งและเหลือบมองพวกเขา "ไปเตรียมมา"

คนรับใช้ไม่กล้าเพิกเฉยต่อคำสั่งของเจียนจือเพ่ย พวกเขารู้ว่าใครเป็นนายของที่นี่

คนรับใช้นำถุงน้ำแข็งและผ้าขนหนูสะอาดมาให้เขาทันที เจียนจือเพ่ยหยิบมันแล้วขึ้นไปชั้นบน

เฉียวเสวี่ยเม่ยแอบกัดฟันกรอดๆ ที่ชั้นล่าง เธอรู้ว่านี่ต้องเป็นกลอุบายของเยี่ยวานวานแน่ๆ เธอกำลังคิดหาวิธีหลอกล่อเจียนจือเพ่ย！

ไม่สิ ในอนาคตตำแหน่งคุณนายเจียนจะต้องเป็นของเธอเท่านั้น ไม่มีใครแย่งไปได้

เยี่ยวานวานนั่งอยู่บนขอบเตียง แก้มของเธอบวมเล็กน้อย และรู้สึกเจ็บเมื่อสัมผัสมัน

ในเวลานี้เธอได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นเจียนจือเพ่ยเดินเข้ามา เธอรวบผมเพื่อปกปิดใบหน้าของเธอที่บวมอยู่

แต่ตรงหน้าเธอ มีถุงน้ำแข็งที่ห่อด้วยผ้าขนหนูถูกยื่นมาให้ และเสียงแผ่วเบาของชายคนหนึ่งดังมาจากเหนือหัวของเธอ "ประคบไว้หน่อย"

เยี่ยวานวานรับมันและร้องซี๊ดขึ้นมา ในขณะนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองชายที่ยืนอยู่ "เธอพูดถูก"

"อะไรนะ เธอจะไม่ขัดขืนหรือไงถ้าถูกทำร้าย" เจียนจือเพ่ยนั่งไขว่ห้างบนโซฟาตรงข้ามกับเธอและถามด้วยความสงสัย

"ไม่ใช่ค่ะ แน่นอนว่ามันผิดที่เธอทำร้ายคนอื่น ที่ฉันบอกว่าว่าเธอพูดถูกคือ ถ้าหากต่อไปฉันตกอยู่ในอันตราย ได้โปรดอย่าช่วยฉันอีก" เยี่ยวานวานหมายถึงเรื่องนี้

"ทำไม？" เจียนจือเพ่ยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"วันนี้ฉันโชคดีที่กลิ้งลงมาจากไหล่เขา คราวหน้าถ้าเป็นหน้าผาล่ะ" เยี่ยวานวานถอนหายใจ "เพราะงั้น เวลาที่คุณช่วยฉัน ฉันค่อนข้างกลัว กลัวว่าจะไม่ใช่ใบหน้าของคุณที่บาดเจ็บ แต่เป็น…"

เจียนจือเพ่ยชื่นชมจินตนาการของเธอ แต่เธอพูดถูก หากเขาช่วยชีวิตเธอในวันนี้แล้วตาย เขาอาจจะต้องสูญเสียไปมากกว่านี้