รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 704

สีจิ่วเฉินแน่นหน้าอกครู่หนึ่ง ในใจของเขา เขาไม่เคยไปคิดถึงเรื่องอายุของคุณย่า เขาคาดหวังว่าคุณย่าจะอายุยืนยาวเป็นร้อยปีได้

แต่ว่าปีนี้หญิงชราอายุ 83 ปีแล้ว ชีวิตของคนเราเหมือนกับเทียน จะต้องมีช่วงเวลาที่มันเผาไหม้มาถึงสิ้นสุด

เป็นอย่างที่คิดไว้ ไม่นานแพทย์ผู้เชี่ยวชาญก็ออกมาจากในห้องฉุกเฉิน ต่างก็มีสีหน้าท่าทางที่เคร่งขรึม และก็จริงจังมาก เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องช่วยชีวิตของนายหญิงใหญ่สีแล้ว

“เป็นยังไงบ้าง เหลาหลี่”สีหมิ่นพูดถามหมอเป็นคนแรก

“หลังจากที่เราได้ทำการประเมิน คิดว่าอย่าทำให้นายหญิงใหญ่เจ็บปวดอีกเลย อีกอย่าง นายหญิงใหญ่ก็ฟื้นแล้ว ปฏิเสธการผ่าตัดที่เราเสนอ เธออยากพบพวกคุณ”

สีหมิ่นอดไม่ได้ที่จะมีน้ำตาเอ่อล้นที่เบ้าตา พูดถามด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า “เธอยังมีเวลาอีกนานแค่ไหน”

“นอกจากเธอจะมีปัญหาหัวใจล้มเหลวอย่างรุนแรง ยังมีความผิดปกติของอวัยวะต่างๆ อย่างรุนแรง เหลือเวลาประมาณสองวันนะ！”

สีจิ่วเฉินกำหมัดแน่น คุณย่ากำลังจะจากโลกนี้ไปแล้ว และเขาก็กลับว่าทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

สีหมิ่นหัวหน้าไปซุกในอ้อมแขนของสามีอย่างเสียใจ คนที่อยู่ตรงนั้น ต่างก็สัมผัสถึงความเจ็บปวดที่แย่มากๆ

ในโลกมนุษย์ สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือการจากไปตลอดกาลของคนรัก

ในเวลานี้ถังจือซย่าเดินออกมาจากลิฟต์พอดี เธอเห็นคนที่ยืนอยู่ทั่วทั้งทางเดิน แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่บรรยากาศตรงทางเดินทำให้หัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรง เธอมองไปที่สามี

สายตาของสีจิ่วเฉินแดงก่ำ เหมือนว่าน้ำตามีแสงวูบวาบ ถังจือซย่าเอากระเป๋าให้เยี่ยวานวาน เธอรีบเดินเข้าไปกอดเขาแล้ว

สีจิ่วเฉินก็กอดเธอไว้แน่น เปล่งเสียงที่สำลักในลำคอ

น้ำตาของถังจือซย่าเปื้อน ปกคอเสื้อของเขา เธอพูดถามเสียงเบาๆ ว่า “คุณย่าเป็นยังไงบ้าง”

“คุณย่าจะไปแล้ว”สีจิ่วเฉินเปล่งเสียงที่แหบแห้ง

ถังจือซย่าน้ำตาไหลอย่างไม่มีเสียง

ในเวลานี้ พยายามเดินออกมาจากข้างในพร้อมพูดว่า “นายหญิงใหญ่ต้องการพบนายหญิงสี”