รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 717

มรดกสืบทอดอันล้ำค่าของตระกูลเจียนหายไปงั้นเหรอ และที่ยิ่งกว่านั้นคือเยี่ยวานวานเป็นคนทำหายงั้นเหรอ

พระเจ้า!

เดิมทีนั้นเป็นมรดกตกทอดของตระกูลที่จะต้องสวมบนคอของเธอในอนาคตนี่ ยัยเยี่ยวานวานตัวแสบนั้นดันทำหายไปแล้ว

นังสารเลว

เธอต้องบอกเรื่องนี้กับคุณนายเจียนให้ได้ เมื่อคิดได้แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดเบอร์ของคุณนายเจียน

“ฮัลโหล เสวี่ยเม่ย มีอะไรเหรอ”

"คุณย่าค่ะ หนูมีข่าวร้ายจะแจ้งให้ย่าทราบ มรดกตกทอดของตระกูลที่ย่ามอบให้พี่เจียนหายไปแล้วและมันก็หายไปด้วยน้ำมือของเยี่ยวานวาน จนถึงตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอเลยค่ะ"

"อะไรนะ" คุณนายเจียนตกใจมาก

“มันเป็นเรื่องจริงค่ะ หนูเพิ่งได้ยินว่าพี่เจียนกำลังรีบไปหา แต่ดูจากสถานการณ์แล้วน่าจะหาไม่เจอค่ะ”

“โอเค ฉันจะรีบกลับ”

หลังจากวางสาย แววตาความยินดีก็เปล่งประกายในดวงตาของเฉียวเสวี่ยเม่ย มรดกตกทอดของตระกูลหายไป นี่เป็นความผิดครั้งใหญ่ของเยี่ยวานวานซะแล้ว

คุณนายเจียนกลับถึงบ้านภายในครึ่งชั่วโมง เธออยู่ที่ประตูและพูดกับบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าประตูว่า "เข้ามากับฉัน"

บอดี้การ์ดตามคุณนายเจียนเข้าไปในห้องโถงแล้วลัดไปที่สวนเล็กๆ นอกห้องโถง

“ฉันถามนาย สร้อยที่ห้อยที่คอของอาเพ่ยหายไปแล้วใช่ไหม”

สีหน้าของบอดี้การ์ดอึ้ง เขาปิดปากแน่น

เจียนจือเพ่ยเคยอธิบายเรื่องนี้ให้พวกเขาฟังว่าไม่อนุญาตให้บอกเรื่องนี้กับคนอื่นอย่างเด็ดขาด

“อะไรนะ เป็นฉันก็ง้างปากแกไม่ได้ใช่ไหม” คุณนายเจียนแสดงความน่าเกรงขาม “บอกมาเร็ว มันหายไปแล้วใช่ไหม”

“ใช่แล้วครับคุณนาย” บอดี้การ์ดไม่กล้าขัดขืนคำพูดของเธอ

"ใครเป็นคนทำหาย"