เช้าตรู่
แดดเพิ่งจะออกได้ครู่หนึ่ง ก็มีเมฆครึ้มอีกครั้ง แล้วก็มีฝนตกปรอยๆ วันนี้เป็นวันฝังศพของนายหญิงใหญ่สี ประมาณเก้านาฬิกา ผู้คนทั้งหมดที่จะมาส่งเธอเป็นครั้งสุดท้าย ก็มาถึงสุสานอย่างตรงเวลา
ถังจือซย่าสวมชุดสีดำและติดดอกไม้สีขาวไว้บนหน้าอกแล้วก็ยืนเคียงข้างสีจิ่วเฉินด้วยท่วงท่าที่สง่างาม ผู้ช่วยสองคนของเธออยู่ยืนอยู่ด้านหลังห่างออกไปหนึ่งเมตร เยี่ยวานวานและหลี่เสี่ยวซินสวมชุดสูทสีดำยืนถือร่ม
คนตระกูลสีทยอยมาทีละคน คนแรกคือคู่สามีภรรยาสีจื้อหย่วนที่พาลูกชายลูกสาวทั้งสองมาด้วย นั้นก็คือสีสือเหยาและน้องชายของเธอ
คู่สามีภรรยาพูดกับสีจิ่วเฉินสองสามคำอย่างเศร้าใจ สืสือเหยาก็มองมาที่สีจิ่วเฉินด้วยสายตาที่เป็นทุกข์ ดูเหมือนว่าสองสามวันมานี้เขาคงจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากสินะ สีหน้าของสีจิ่วเฉินนั้นแสดงความเจ็บปวดออกมาอย่างเห็นได้ชัดและก็มีความเหนื่อยล้าที่ไม่อาจปกปิดไว้ได้ สุดท้ายแล้วสีสือเหยาก็ยังคงรักเขา
พอสายตาเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าของสีจิ่วเฉินเป็นเวลานาน เธอถึงตระหนักได้ว่ามีดวงตาอีกคู่หนึ่งกำลังมองมาที่เธอแล้วเธอก็ตกใจ มันคือสายตาของถังจือซย่า แต่ถังจือซย่าในวันนี้ดูสงบและไม่ได้ดูจะส่งสายตาตักเตือนอะไร
"ขอบคุณที่มานะ สือเหยา " ถังจือซย่าพูดกับเธอ
สีสือเหยาพยักหน้าแล้วเดินไปหาพ่อของเธอ ในไม่ช้าพวกคนที่มีอิทธิของตระกูลสีอีกพวกหนึ่งก็มาถึง สีข่ายและภรรยามาพร้อมกับลูกชายสองคนของพวกเขา สีจวิ้นเจี๋ยลูกชายคนโตและลูกชายคนเล็กอายุสิบขวบ ตามมาด้วย ผู้สนับสนุนที่ล้วนเป็นลูกหลานของตระกูลสี
"แสดงความเสียใจด้วยนะ จิ่วเฉิน"
“ขอบคุณครับ ลุงรอง” สีจิ่วเฉินพยักหน้า
สีจวิ้นเจี๋ยตาไวมาก เขาเห็นเยี่ยวานวานแค่แวบเดียว เขาก็ตกใจไปสักพัก เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับผู้หญิงที่เขาชอบที่งานศพ
เยี่ยวานวานก็เห็นเขาเช่นกันและสายตาของคนทั้งสองก็สบกัน เยี่ยวานวานมองเขาอย่างให้เกียรติ
เดินทีแล้วสีจวี้นเจี๋ยก็ไม่ค่อยจะชอบงานศพสักเท่าไหร่ แต่พอเขาเจอเยี่ยวานวาน เขาก็รู้สึกว่าเริ่มน่าสนใจ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับรุ่นน้องจากโรงเรียนที่น่ารักและสะสวยคนนี้อีก
จากนั้นเพื่อนของนายหญิงใหญ่สีก็มาถึง ทั้งสี่คนล้วนเป็นผู้สูงอายุกันหมด แต่ละคนต่างมีคนเข็นรถเข็นให้ และสีจิ่วเฉินกับ ถังจือซย่าก็เป็นคนเริ่มเดินเข้าไปทักทายและพูดคุยกับพวกเขา
และในขณะนี้ รถออฟโรดสีดำคันหนึ่งก็จอดอยู่บนถนนไม่ไกลนัก จากนั้นชายที่ถือร่มสีดำก็ก้าวออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...