รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 73

สีจิ่วเฉินมองดูร่างที่ผอมเพรียวของเธอราวกับว่ามีพลังที่เเข็งเเกร่งซ่อนอยู่ภายในร่างกายที่อ่อนเเอนั้นทำให้คนอดที่จะเอ็นดูไม่ได้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาส่องประกายออกมา

ในเวลานี้มีคนรับใช้มาหาเขา “คุณชาย นายหญิงใหญ่รอท่านอยู่ในห้องน้ำชาที่สวนเป่ยฮัว”

สีจิ่วเฉินพยักหน้าเดินไปกับคนรับใช้

เดิมทีซ่งซานต้องการกลับไปที่ห้องโถงเเต่สวนนั้นใหญ่เกินไป ชั่วขณะนั้นเธอจำทางไม่ได้จึงหลงทาง

เธอทำได้เพียงเลือกทางเดินเเบบสุ่ม เดินไปเรื่อยๆเเละรู้สึกว่าสวนเเห่งนี้เงียบสงบเป็นพิเศษ เเละยังเห็นศาลาเก่าหลังหนึ่ง เธออดไม่ได้คิดอยากถามใครสักคน

เเต่เมื่อเธอเข้าใกล้ก็ได้ยินเสียงดังมาจากหลังม่าน เสียงผู้หญิงที่เเก่กว่าถามขึ้น “คุณนายมาจนถึงวันนี้เเล้วท่านยังคิดอยากให้คุณชายเเต่งถังจือซย่ามาเป็นภรรยาเหรอ เเล้วคุณหนูซ่งจะทำยังไง?”

เสียงน่าเกรงขามของหญิงชราดังขึ้นอย่างหนักเเน่น “ความคิดของฉันยังเหมือนเดิมผู้หญิงที่จิ่วเฉินควรเเต่งมีเพียงถังจือซย่า ส่วนซ่งซานฉันจะให้จิ่วเฉินชดเชยสิ่งของให้ ไม่รู้ว่าทำไมฉันไม่ถูกชะตากับซ่งซานเลย มักจะรู้สึกว่าหล่อนไม่ซื่อสัตย์ คงคิดมากเกินไป หลานสะใภ้ในใจของฉันมีเพียงเเค่ถังจือซย่าเท่านั้น”

ซ่งซานตกใจเเละกลั้นหายใจอย่างเร็ว เสียงนี้น่าจะเป็นเสียงของนายหญิงใหญ่สี

ที่เเท้นางก็เเสดงละครมาตั้งนานเเล้ว ในใจของนายหญิงใหญ่นั้น เธอก็ยังไม่เป็นที่พึงพอใจ?

เเละนายหญิงใหญ่ก็ไม่เปลี่ยนใจที่จะให้ถังจือซย่าเป็นหลานสะใภ้

ในใจซ่งซานขุ่นเคืองขึ้น เเละในเวลานี้เสียงฝีเท้าก็เข้ามา เธอรีบซ่อนตัวในพุ่มไม้หลังม่านไม่กล้าหายใจ

“คุณย่าให้ตามผม?” เสียงสีจิ่วเฉินดังขึ้น

นายหญิงใหญ่สีมองดูหลานชายพูดเสียงโมโหเล็กน้อย “จิ่วเฉินเเกทำอะไรลงไปห้าปีก่อน ทำไมเเกถึงไปหลับนอนกับซ่งซาน?ทำให้เกิดเรื่องเหลวไหลเเบบนี้ขึ้น?”

“ขอโทษครับคุณย่า เป็นเพราะผมถูกคนร้ายวางเเผนร้ายเลยทำเรื่องผิดพลาดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ”

“ทำผิดพลาดแล้วเเกกล้ารับผิดชอบ ย่าก็จะไม่โทษเเก เเต่ตอนนี้เเกจะจัดการเรื่องของคุณหนูซ่งยังไง” นายหญิงใหญ่สีถามเสียงเฉียบขาด

“ผมก็ชดเชยให้เธอทุกทางเเล้ว”