รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 734

เจียนจือเพ่ยมองดูรถของเยี่ยกั๋วเหาขับเข้าไปจอดในโรงรถที่ลานบ้าน เขาก้มศีรษะลงพบกับดวงตาที่ไร้เดียงสาแสนน่ารักกำลังหลบอยู่ภายใต้แสงไฟ

มีคนเคยบอกว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูใสซื่อน่ารักแต่ภายในกลับแฝงไปด้วยความเซ็กซี่นั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าใครเลย

ขณะนี้ ใบหน้าของเยี่ยวานวานถูกย้อมไปด้วยสีหน้าแห่งความเขินอาย ซึ่งนี่สามารถทำหายชายคนหนึ่งถึงกลับหายใจไม่ทั่วท้อง

เจียนจือเพ่ยรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายที่กระสับกระส่ายของเธอกำลังเคลื่อนไหวเพื่อเธอ พูดไม่ถูกเลยว่าผู้หญิงคนนี้ไปเอาเสน่ห์อันล้นหลามนี้มาจากไหน ไม่สิ เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาเลยด้วยซ้ำ

บรรยากาศเต็มไปด้วยความขัดเขินและคลุมเครือ

มุมปากของเจียนจือเพ่ยยกขึ้น สนุกกับการหยอกเย้าหญิงสาวในอ้อมแขนราวกับว่าการแกล้งเธอแบบนี้ทำให้เขามีความสุขมาก

"ปล่อยฉันนะ" เยี่ยวานวานเอ่ยตำหนิเบาๆ

“ไม่ปล่อย เว้นแต่เธอจะเป็นฝ่ายเริ่มจูบฉันก่อน”

"ฉันไม่ทำ" เยี่ยวานวานหันหน้าหนี ไม่ต้องการทำให้เขาสมปรารถนา

ดวงตาทั้งสองข้างที่แสดงถึงความกดดันของเจียนจือเพ่ยกำลังจ้องมองใบหน้าของเธอไม่กะพริบราวกับว่าเขาต้องการจะจ้องมองเธอจนตัวทะลุเสียอย่างไรอย่างนั้น ขณะเดียวกัน มุมปากของเขาก็ม้วนเป็นรอยยิ้มที่อดกลั้นหักห้ามใจ แต่ก็หื่นกระหายและยั่วยวน

เยี่ยวานวานไม่รู้จะทำอย่างไรกับเขาจริงๆ ชายคนนี้กลายเป็นคนยึดติดกับความผูกพันและไม่ยอมแยกจากเธอตั้งแต่เมื่อไหร่? ไม่ใช่ว่าเขาทั้งสูงส่งและแสนวิเศษวิโสงั้นเหรอ?

แต่ขณะที่กำลังมอง ดวงตาของชายคนนั้นก็เกิดแสงสะท้อน เขาจับใบหน้าเล็กๆ ของเธอให้เงยขึ้นมา แล้วค่อยๆ ก้มศีรษะลงไปประทับจูบเธอเบาๆ

เยี่ยวานวานแทบไม่มีปฏิกิริยาอะไร แต่ริมฝีปากสีแดงของเธอรู้สึกเย็นลงเล็กน้อย อีกทั้งหัวใจของเธอก็รู้สึกสับสนยุ่งเหยิงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ไม่ได้ผลักไสเขาออกไป เพราะในขณะนี้ หัวใจของเธอกำลังเต้นแรง ความรู้สึกหวานชื่นที่แข็งแกร่งก็กำลังห่อหุ้มไปทั่วหัวใจของเธอ

เฉียนเสวี่ยเม่ยซึ่งอยู่ในรถคันหลังกำลังจะบ้าคลั่งเมื่อเห็นฉากนี้ เธอไม่เคยเห็นเจียนจือเพ่ยดูมีความปรารถนากับผู้หญิงคนไหน แต่คืนนี้เธอกลับเห็นมัน

เธอคิดว่าเขาไม่ชอบใกล้ชิดกับผู้หญิงและไม่สนใจผู้หญิงคนไหน แต่กลายเป็นว่าเมื่อเขาพบผู้หญิงที่เขาชอบ เขาก็จะกลายเป็นคนอ่อนโยน เหมือนเด็กคนหนึ่งกับดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม หรือแม้แต่จูบที่อ่อนโยนและน่ารัก