รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 778

"ได้ พรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน" หลังจากที่เนี่ยเหยียนเฟิงพูดจบ เขาก็กระโดดออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง เจียนจือเพ่ยขมวดคิ้วและไม่ได้มองตาม เหมือนเขารู้ว่าเขาไม่ตกลงไปตายแน่ๆ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เจียนจือเพ่ยไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง แต่คนรอบข้างรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเขา เขาเย็นชามากขึ้น แม้ว่าเขาจะโกรธ เขาก็แค่เผชิญหน้าด้วยความเฉยชา ไม่มีอารมณ์ฉุนเฉียวแต่อย่างใด

เนี่ยเหยียนเฟิงกลับไปที่ห้อง เอาศีรษะหนุนแขนแต่ก็หลับไม่ลง แม้ว่าเขาจะง่วงมาก แต่เขารู้สึกว่าเรื่องของสหายของเขาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด เขาต้องรู้ให้ได้ว่าอะไรที่ทำให้สหายของเขาเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้

พอรุ่งเช้า เนี่ยเหยียนเฟิงจงใจไปที่คฤหาสน์เพื่อทานอาหารเช้า ถึงเขาจะดูหน้าด้านไปหน่อย แต่เขาก็ยังจะนั่งตรงข้ามกับเจียนจือเพ่ยและมองตรงไปที่เขา

เจียนจือเพ่ยเพียงแค่เหลือบมองเขาผ่านๆ และเพลิดเพลินกับอาหารเช้าของเขาต่อไปอย่างสง่างาม โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

"เหยียนเฟิง แกมาแล้วเหรอ" คุณนายเจียนเข้ามาทักทาย

"คุณย่า สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานเลย" เนี่ยเหยียนเฟิงทักทายอย่างสุภาพ

"ไม่เจอกันนาน！แกยังหล่อเหลาเหมือนเดิมเลย" คุณนายเจียนชมเชยแล้วถามว่า "ปู่ของแกสบายดีไหม"

"ปู่ยังสุขภาพแข็งแรงดีครับ"

คุณนายเจียนพยักหน้าแล้วมองไปที่เจียนจือเพ่ย "อาเพ่ย กินข้าวเช้าพาเหยียนเฟิง ไปเดินเล่นหน่อยนะ！พวกแกจะได้คุยเรื่องเก่าๆ กัน"

"อีกสักพักผมมีงานที่ต้องทำ ไม่มีเวลาต้อนรับเขา" เจียนจือเพ่ยปฏิเสธ

เนี่ยเหยียนเฟิงถูกแทงใจดำ จึงพูดกับคุณนายเจียนว่า "คุณย่า ไม่เป็นไรครับ ผมชินกับการอยู่คนเดียวแล้ว"

"เหยียนเฟิง มานี่สิฉันมีอะไรจะถามแก" คุณนายเจียนเรียกเขาแล้วเดินไปที่ห้องโถงด้านข้าง