รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 82

ช่วงบ่ายตอนไปรับลูกชาย มีประกาศเกี่ยวกับเวลาการเเข่งขันพ่อเเม่ลูกซึ่งก็คือวันศุกร์นี้ นักเรียนเเต่ละคนจำกัดจำนวนคนมาได้เเค่สองคน เเละจะให้ดีที่สุดก็คือพ่อเเม่มาร่วม

“คุณถังฉันได้ยินมาว่าคุณพ่อของเฉินเฉินจะมาร่วมในกิจกรรมวันพ่อเเม่ลูกด้วย คืออย่างนี้นะครั้งยี้พวกเรามีเครื่องเเบบให้ด้วย ขอถามส่วนสูงเเละน้ำหนักของคุณพ่อเขา ฉันจะได้เตรียมชุดให้เขาได้”

ร่างที่หล่อเหลาปรากฏขึ้นในหัวของถังจือซย่า เธอหันไปบอกคุณครูว่า “จะต้องใส่เครื่องเเบบพ่อเเม่ลูกด้วยหรือ?”

“คุณถังโรงเรียนของพวกเรากำหนดว่าต้องใส่ นี่ก็ทำเพื่อจัดกิจกรรมให้ลูกๆได้มีส่วนร่วมในวันพ่อเเม่ลูก ถ้าหากไม่ใส่ก็จะไม่ได้บรรยากาศ” ด้วยน้ำเสียงของคุณครู เเปลว่าต้องใส่เเน่นอน

ในใจถังจือซย่าคิดว่านี่เป็นการที่สีจิ่วเฉินรับปากลูกชายเอง ดังนั้นไม่ว่าเครื่องเเบบพ่อแม่ลูกจะออกมาน่าเกลียดเเค่ไหนเขาก็ต้องใส่

“ตกลง คุณซื้อให้พ่อของลูกหนึ่งเมตรเก้าสิบเถอะ!”

“ว้าว!พ่อของเฉินเฉินสูงจัง!น้ำหนักล่ะ?”

“ร่างกายเขาตามมาตรฐานปกติ”

“ตกลง งั้นค่าธรรมเนียมเดี๋ยวชำระในกลุ่มนะ!” คุณครูพูดจบก็ไปทำงาน

ถังจือซย่าพาลูกชายกลับบ้านก็รับโทรศัพท์จากพ่อ พ่อจะพาพวกเขาไปดูคอนโดใหม่

คอนโดเเม้จะมีเเค่สองห้อนหนึ่งห้องรับเเขก เเต่ก็มีพื้นที่มากกว่าหนึ่งร้อยกว่าตารางเมตร ทำให้สองห้องนอนหนึ่งห้องรับเเขก ห้องรับเเขกดูกว้างขวาง ถังจือซย่าคิดออกเเบบในใจว่าวันหลังจะทำพื้นที่เด็กเล่นในห้องโถงให้ลูกชาย เหมาะมากจริงๆ

ระเบียงสองชั้น ระเบียงชั้นหนึ่งเอาไว้ตากเสื้อผ้า ระเบียงอีกชั้นหนึ่งสามารถปลูกดอกไม้ปลูกดอกหญ้า วางโต๊ะสักตัวดื่มกาเเฟทำงานไป

ถังจือซย่าชอบคอนโดนี้ที่พ่อซื้อ เธอรู้สึกขอบคุณที่พ่อของเธออดทนต่อเเรงกดดันของครอบครัวมอบบ้านให้เธอกับลูกชายห้องหนึ่ง

“ ทำความสะอาดนิดหน่อยก็ย้ายมาอยู่เถอะ!ขาดเหลืออะไรข้างล่างมีห้างสรรพสินค้าก็สดวกซื้อได้” ถังจวิ้นมีความสุขอุ้มหลานชายนั่งบนโซฟาเเล้วพูด

ถังจือซย่าพยักหน้า “ได้ คืนนี้หนูไปจัดกระเป๋า ไม่ได้มีของอะไรมากมาย พรุ่งนี้ตอนบ่ายก็ย้ายเข้ามาหุงข้าวมื้อเเรก”

“ดี งั้นพรุ่งนี้ตอนเย็นพ่อมากินข้าวด้วย” ถังจิ้นพูดยิ้มๆ

ถังจือซย่าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพ่อจะมาเเน่นอน ถังจวิ้นก็รู้ถึงความกังวลของเธอเช่นกัน เคารพบูชา “วางใจเเค่พ่อที่มา”

ถังจือซย่าไม่อยากเห็นหน้าเเม่เเละลูกสาวหลี่เจี๋ยจริงๆ เธอพยักหน้า “ตกลง”