ข้างๆ บ่อน้ำแร่บนภูเขา เนื่องจากเพราะเป็นแอ่งน้ำขังขนาดเล็ก น้ำใสสะอาด และมีปลาขนาดเท่าฝ่ามืออาศัยอยู่ มันแวกว่ายม้วนพลิกตัวเกลือกกลิ้งไปมาอย่างสบายใจอยู่ก้นบ่อสะดุดตาเหลือเกิน
อันฉีย่อตัวลงแสยะรอยยิ้มนักล่าที่ซ่อนอยู่ “ตอนนี้แกหนีไม่ได้แล้ว!”
พอพูดจบ อันฉีก็ย่อตัวลง ยื่นมือของเธอออกไปวางแหจับปลาลงในน้ำ และจ้องมองปลาตัวนั้นอย่างใจจดใจจ่อ จนเธอไม่ได้จับสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังเข้าใกล้ทางข้างหลังเธอ
ชายคนนั้นกอดอกและมองดูเธอจับปลาท่าทางเงอะงะอยู่เงียบๆ แหของอันฉีทอดไปจนมีใบไม้ติดอยู่ด้านในจำนวนมาก ขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความสะอาด จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายดังลอยมาจากทางด้านหลัง “ต้องการความช่วยเหลือไหม”
“โอ้...” อันฉีหันขวับด้วยความตกใจ จังหวะนั้นเนื่องจากสิ่งที่เหยียบอยู่ใต้เท้าของเธอคือหินตะไคร่น้ำ ร่างเธอจึงลื่นจนร่วงตัวหงายหลังตกลงไปในบ่อน้ำอย่างไร้แรงโน้มถ่วง
ในชั่วพริบตา แขนยาวๆ กลับคว้าแขนของเธอเอาไว้ได้ข้างหนึ่งและดึงกลับขึ้นมาได้อย่างเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ
ทั้งร่างกายของอันฉีชนกระแทกเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งของชายคนนั้น ความรู้สึกเจ็บปวดที่จมูกของเธอยิ่งไม่ต้องพูดถึง หัวเธอก็วิงเวียนมึนงง ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธ
แต่ชายหนุ่มกังวลว่า เขาจะชนเข้ากับเธอจนแรงเกินไป เขาจึงก้มหน้าลงดูเธอ
ทำให้ใบหน้าทั้งสองเกือบชนติดกันอยู่รอมร่อ ปลายจมูกชนกัน ลมหายใจสัมผัสกัน และสายตาประสานกัน
ราวกับว่าอากาศกลายเป็นของแข็งไปแล้วในตอนนี้
ใบหน้าของอันฉีแดงจัดจนลามไปถึงหู เธอกำลังคิดว่าจะก้าวถอยหลัง แต่เท้าของเธอยังลื่นมาก จนเธอต้องรีบคว้าเอาเสื้อตรงหน้าอกของชายหนุ่มเอาไว้ ทำให้เกือบจะติดแหมะอยู่กับตัวเขา
“ครั้งหน้าคุณช่วยส่งเสียงออกมาก่อนสักหน่อยได้ไหมคะ! แบบนี้ทำให้ฉันตกใจตายได้แล้วนะ” อันฉีพูดขึ้นอย่างอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย
เนี่ยเหยียนเฟิงจับมือเธอและพาเดินไปอยู่ที่พื้นหินเรียบข้างๆ “การตกปลาไม่เรื่องที่เหมาะกับผู้หญิง”
“งั้นคุณจะช่วยฉันสินะ! แหมก็น่าจะบอกกันให้เร็วกว่านี้!” อันฉียิ้มดีใจ
จังหวะนี้เอง บรรดาคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ห่างออกไปสิบเมตร ดวงตาของทั้งสามคู่เบิกกว้างขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ พวกเสี่ยวซื่อทั้งสามคนมองหน้าและสบตากัน
ฉากกำกวมสุดแสนคลุมเครือที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ไม่อาจรอดพ้นสายตาของพวกเขาทั้งสามคนไปได้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมากันจำนวนมากเกินไป และลูกพี่ของพวกเขาก็ชิงตัดหน้ารับใช้สาวงามจนนำหน้าไปก่อนแล้วหนึ่งก้าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...