ข้างๆ บ่อน้ำแร่บนภูเขา เนื่องจากเพราะเป็นแอ่งน้ำขังขนาดเล็ก น้ำใสสะอาด และมีปลาขนาดเท่าฝ่ามืออาศัยอยู่ มันแวกว่ายม้วนพลิกตัวเกลือกกลิ้งไปมาอย่างสบายใจอยู่ก้นบ่อสะดุดตาเหลือเกิน
อันฉีย่อตัวลงแสยะรอยยิ้มนักล่าที่ซ่อนอยู่ “ตอนนี้แกหนีไม่ได้แล้ว!”
พอพูดจบ อันฉีก็ย่อตัวลง ยื่นมือของเธอออกไปวางแหจับปลาลงในน้ำ และจ้องมองปลาตัวนั้นอย่างใจจดใจจ่อ จนเธอไม่ได้จับสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังเข้าใกล้ทางข้างหลังเธอ
ชายคนนั้นกอดอกและมองดูเธอจับปลาท่าทางเงอะงะอยู่เงียบๆ แหของอันฉีทอดไปจนมีใบไม้ติดอยู่ด้านในจำนวนมาก ขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความสะอาด จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายดังลอยมาจากทางด้านหลัง “ต้องการความช่วยเหลือไหม”
“โอ้...” อันฉีหันขวับด้วยความตกใจ จังหวะนั้นเนื่องจากสิ่งที่เหยียบอยู่ใต้เท้าของเธอคือหินตะไคร่น้ำ ร่างเธอจึงลื่นจนร่วงตัวหงายหลังตกลงไปในบ่อน้ำอย่างไร้แรงโน้มถ่วง
ในชั่วพริบตา แขนยาวๆ กลับคว้าแขนของเธอเอาไว้ได้ข้างหนึ่งและดึงกลับขึ้นมาได้อย่างเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ
ทั้งร่างกายของอันฉีชนกระแทกเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งของชายคนนั้น ความรู้สึกเจ็บปวดที่จมูกของเธอยิ่งไม่ต้องพูดถึง หัวเธอก็วิงเวียนมึนงง ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธ
แต่ชายหนุ่มกังวลว่า เขาจะชนเข้ากับเธอจนแรงเกินไป เขาจึงก้มหน้าลงดูเธอ
ทำให้ใบหน้าทั้งสองเกือบชนติดกันอยู่รอมร่อ ปลายจมูกชนกัน ลมหายใจสัมผัสกัน และสายตาประสานกัน
ราวกับว่าอากาศกลายเป็นของแข็งไปแล้วในตอนนี้
ใบหน้าของอันฉีแดงจัดจนลามไปถึงหู เธอกำลังคิดว่าจะก้าวถอยหลัง แต่เท้าของเธอยังลื่นมาก จนเธอต้องรีบคว้าเอาเสื้อตรงหน้าอกของชายหนุ่มเอาไว้ ทำให้เกือบจะติดแหมะอยู่กับตัวเขา
“ครั้งหน้าคุณช่วยส่งเสียงออกมาก่อนสักหน่อยได้ไหมคะ! แบบนี้ทำให้ฉันตกใจตายได้แล้วนะ” อันฉีพูดขึ้นอย่างอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย
เนี่ยเหยียนเฟิงจับมือเธอและพาเดินไปอยู่ที่พื้นหินเรียบข้างๆ “การตกปลาไม่เรื่องที่เหมาะกับผู้หญิง”
“งั้นคุณจะช่วยฉันสินะ! แหมก็น่าจะบอกกันให้เร็วกว่านี้!” อันฉียิ้มดีใจ
จังหวะนี้เอง บรรดาคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ห่างออกไปสิบเมตร ดวงตาของทั้งสามคู่เบิกกว้างขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ พวกเสี่ยวซื่อทั้งสามคนมองหน้าและสบตากัน
ฉากกำกวมสุดแสนคลุมเครือที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ไม่อาจรอดพ้นสายตาของพวกเขาทั้งสามคนไปได้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมากันจำนวนมากเกินไป และลูกพี่ของพวกเขาก็ชิงตัดหน้ารับใช้สาวงามจนนำหน้าไปก่อนแล้วหนึ่งก้าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...
ตอนที 519 รออยู่น่ะค่ะ ติดตามผลงานค่ะ...