ข้างๆ บ่อน้ำแร่บนภูเขา เนื่องจากเพราะเป็นแอ่งน้ำขังขนาดเล็ก น้ำใสสะอาด และมีปลาขนาดเท่าฝ่ามืออาศัยอยู่ มันแวกว่ายม้วนพลิกตัวเกลือกกลิ้งไปมาอย่างสบายใจอยู่ก้นบ่อสะดุดตาเหลือเกิน
อันฉีย่อตัวลงแสยะรอยยิ้มนักล่าที่ซ่อนอยู่ “ตอนนี้แกหนีไม่ได้แล้ว!”
พอพูดจบ อันฉีก็ย่อตัวลง ยื่นมือของเธอออกไปวางแหจับปลาลงในน้ำ และจ้องมองปลาตัวนั้นอย่างใจจดใจจ่อ จนเธอไม่ได้จับสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังเข้าใกล้ทางข้างหลังเธอ
ชายคนนั้นกอดอกและมองดูเธอจับปลาท่าทางเงอะงะอยู่เงียบๆ แหของอันฉีทอดไปจนมีใบไม้ติดอยู่ด้านในจำนวนมาก ขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความสะอาด จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายดังลอยมาจากทางด้านหลัง “ต้องการความช่วยเหลือไหม”
“โอ้...” อันฉีหันขวับด้วยความตกใจ จังหวะนั้นเนื่องจากสิ่งที่เหยียบอยู่ใต้เท้าของเธอคือหินตะไคร่น้ำ ร่างเธอจึงลื่นจนร่วงตัวหงายหลังตกลงไปในบ่อน้ำอย่างไร้แรงโน้มถ่วง
ในชั่วพริบตา แขนยาวๆ กลับคว้าแขนของเธอเอาไว้ได้ข้างหนึ่งและดึงกลับขึ้นมาได้อย่างเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ
ทั้งร่างกายของอันฉีชนกระแทกเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งของชายคนนั้น ความรู้สึกเจ็บปวดที่จมูกของเธอยิ่งไม่ต้องพูดถึง หัวเธอก็วิงเวียนมึนงง ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธ
แต่ชายหนุ่มกังวลว่า เขาจะชนเข้ากับเธอจนแรงเกินไป เขาจึงก้มหน้าลงดูเธอ
ทำให้ใบหน้าทั้งสองเกือบชนติดกันอยู่รอมร่อ ปลายจมูกชนกัน ลมหายใจสัมผัสกัน และสายตาประสานกัน
ราวกับว่าอากาศกลายเป็นของแข็งไปแล้วในตอนนี้
ใบหน้าของอันฉีแดงจัดจนลามไปถึงหู เธอกำลังคิดว่าจะก้าวถอยหลัง แต่เท้าของเธอยังลื่นมาก จนเธอต้องรีบคว้าเอาเสื้อตรงหน้าอกของชายหนุ่มเอาไว้ ทำให้เกือบจะติดแหมะอยู่กับตัวเขา
“ครั้งหน้าคุณช่วยส่งเสียงออกมาก่อนสักหน่อยได้ไหมคะ! แบบนี้ทำให้ฉันตกใจตายได้แล้วนะ” อันฉีพูดขึ้นอย่างอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย
เนี่ยเหยียนเฟิงจับมือเธอและพาเดินไปอยู่ที่พื้นหินเรียบข้างๆ “การตกปลาไม่เรื่องที่เหมาะกับผู้หญิง”
“งั้นคุณจะช่วยฉันสินะ! แหมก็น่าจะบอกกันให้เร็วกว่านี้!” อันฉียิ้มดีใจ
จังหวะนี้เอง บรรดาคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ห่างออกไปสิบเมตร ดวงตาของทั้งสามคู่เบิกกว้างขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ พวกเสี่ยวซื่อทั้งสามคนมองหน้าและสบตากัน
ฉากกำกวมสุดแสนคลุมเครือที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ไม่อาจรอดพ้นสายตาของพวกเขาทั้งสามคนไปได้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมากันจำนวนมากเกินไป และลูกพี่ของพวกเขาก็ชิงตัดหน้ารับใช้สาวงามจนนำหน้าไปก่อนแล้วหนึ่งก้าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...