เนี่ยเหยียนเฟิงเอื้อมมือไปหยิบเสื้อโค้ทลายพรางที่เขาวางไว้ข้างโซฟาขึ้นมาและยื่นให้เธอ ด้วยน้ําเสียงแบบคําสั่งว่า "สวมกลับห้อง"
อันฉีมองเสื้อโค้ทของเขา และคิดว่าผู้ชายคนนี้คงต้องการให้เธอสวมทับก่อนออกไปข้างนอก แต่เธอรู้สึกว่าไม่จําเป็นจริง ๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ" อันฉีส่ายหัว ถืออ่างก็คิดจะจากไป หลังจากเดินไปสองก้าว ไหล่ของเธอก็ถูกชายหนุ่มกุมไว้ เสื้อโค้ทตัวใหญ่ที่ชายหนุ่มกางออกก็คลุมตัวเธอเหมือนบังคับให้คลุมร่างกายของเธอ
อันฉีรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ก็เผด็จการเกินไปแล้วนะ
"ฉันบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ" อันฉีจงใจไม่รับความหวังดีของเขา ในใจคงคับแค้นใจอยู่มั้ง
เขาเป็นคนพูดเองหนิว่าชาตินี้กับเธอคงไม่ได้แล้ว ดังนั้น เธอจะแต่งตัวยังไงมันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ
อันฉีเพิ่งอยากดึงเสื้อผ้าของเขาออก เสียงเตือนที่ขรึมๆ เหนือศีรษะก็ดังขึ้น
"คุณกล้าเอาออกก็ลองดูสิ"
เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจและเห็นใครบางคนจ้องมองเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ราวกับว่าจะลงโทษเธอจริง ๆ
อันฉีหรี่ตาลง รู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อย เธอหันหน้าหาเขา เอาเสื้อโค้ทของเขาลงมา แล้วโยนลงบนโซฟาข้าง ๆ ริมฝีปากสีแดงยั่วยวนว่า "หัวหน้าทีมเนี่ย คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง ฉันไม่ได้จะเป็นภรรยาของคุณแล้ว ฉันแต่งตัวแบบไหน แล้วใครจะเห็น เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ" พูดจบ อันฉีก็ยังไม่ลืมที่จะเสริมด้วย "ฉันอยากใส่ให้ใครดูก็ได้"
ไม่ว่าเนี่ยเหยียนเฟิงจะมีนิสัยที่สงบและมีความอดทนมากแค่ไหน ตอนนี้เขาเผชิญหน้ากับใบหน้าที่ละเอียดอ่อนที่ยั่วยุขนาดนี้ เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกกระวนวาย ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถกระตุ้นเขาได้ง่าย ๆ
อันฉีจ้องมองดวงตาสีดําที่แปลกประหลาดคู่นี้ รู้สึกกลัวเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่เนี่ยเหยียนเฟิงมองเธอด้วยสายตาที่จริงจังคล้ายกดขี่
ราวกับว่าเธอทําให้เขาโกรธจริง ๆ
"ช่างมันเถอะ ไม่เล่นกับคุณแล้ว ฉันไปละ" อันฉีตัดสินใจออกไปอย่างรู้ตัว
เธอกำลังที่จะออกไปข้างนอก แต่ข้อมือของเธอถูกดึงไว้ แม้แต่อ่างที่คนถืออยู่ก็กระชากเข้าไปในอ้อมแขนของชายหนุ่ม เนี่ยเหยียนเฟิงหน้าบึ้งตึงและไม่พูดอะไรสักคํา แล้วก็เอาเสื้อโค้ทของเขามาคลุมร่างกายของเธอใหม่ เสื้อของเขาตัวใหญ่มาก ชายเสื้อของเขาอยู่ในตําแหน่งหัวเข่าของเธอพอดี ห่อร่างกายที่เพรียวบางของอันฉีไว้อย่างดี มองไม่เห็นรูปแบบของชุดนอนด้านในเลย
อันฉีจ้องมองเขาด้วยความคับแค้นใจ ผู้ชายคนนี้บ้าอำนาจจริง ๆ ไม่ใส่เสื้อผ้าของเขา เขาก็มาดุใส่อีก
เป็นผู้ชายแท้ๆ แบบนี้ ทั้งชีวิตนี้คงจะหาแฟนไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...