เนี่ยเหยียนเฟิงเอื้อมมือไปหยิบเสื้อโค้ทลายพรางที่เขาวางไว้ข้างโซฟาขึ้นมาและยื่นให้เธอ ด้วยน้ําเสียงแบบคําสั่งว่า "สวมกลับห้อง"
อันฉีมองเสื้อโค้ทของเขา และคิดว่าผู้ชายคนนี้คงต้องการให้เธอสวมทับก่อนออกไปข้างนอก แต่เธอรู้สึกว่าไม่จําเป็นจริง ๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ" อันฉีส่ายหัว ถืออ่างก็คิดจะจากไป หลังจากเดินไปสองก้าว ไหล่ของเธอก็ถูกชายหนุ่มกุมไว้ เสื้อโค้ทตัวใหญ่ที่ชายหนุ่มกางออกก็คลุมตัวเธอเหมือนบังคับให้คลุมร่างกายของเธอ
อันฉีรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ก็เผด็จการเกินไปแล้วนะ
"ฉันบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ" อันฉีจงใจไม่รับความหวังดีของเขา ในใจคงคับแค้นใจอยู่มั้ง
เขาเป็นคนพูดเองหนิว่าชาตินี้กับเธอคงไม่ได้แล้ว ดังนั้น เธอจะแต่งตัวยังไงมันเกี่ยวอะไรกับเขาล่ะ
อันฉีเพิ่งอยากดึงเสื้อผ้าของเขาออก เสียงเตือนที่ขรึมๆ เหนือศีรษะก็ดังขึ้น
"คุณกล้าเอาออกก็ลองดูสิ"
เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจและเห็นใครบางคนจ้องมองเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ราวกับว่าจะลงโทษเธอจริง ๆ
อันฉีหรี่ตาลง รู้สึกหงุดหงิดไม่ใช่น้อย เธอหันหน้าหาเขา เอาเสื้อโค้ทของเขาลงมา แล้วโยนลงบนโซฟาข้าง ๆ ริมฝีปากสีแดงยั่วยวนว่า "หัวหน้าทีมเนี่ย คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง ฉันไม่ได้จะเป็นภรรยาของคุณแล้ว ฉันแต่งตัวแบบไหน แล้วใครจะเห็น เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ" พูดจบ อันฉีก็ยังไม่ลืมที่จะเสริมด้วย "ฉันอยากใส่ให้ใครดูก็ได้"
ไม่ว่าเนี่ยเหยียนเฟิงจะมีนิสัยที่สงบและมีความอดทนมากแค่ไหน ตอนนี้เขาเผชิญหน้ากับใบหน้าที่ละเอียดอ่อนที่ยั่วยุขนาดนี้ เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกกระวนวาย ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถกระตุ้นเขาได้ง่าย ๆ
อันฉีจ้องมองดวงตาสีดําที่แปลกประหลาดคู่นี้ รู้สึกกลัวเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่เนี่ยเหยียนเฟิงมองเธอด้วยสายตาที่จริงจังคล้ายกดขี่
ราวกับว่าเธอทําให้เขาโกรธจริง ๆ
"ช่างมันเถอะ ไม่เล่นกับคุณแล้ว ฉันไปละ" อันฉีตัดสินใจออกไปอย่างรู้ตัว
เธอกำลังที่จะออกไปข้างนอก แต่ข้อมือของเธอถูกดึงไว้ แม้แต่อ่างที่คนถืออยู่ก็กระชากเข้าไปในอ้อมแขนของชายหนุ่ม เนี่ยเหยียนเฟิงหน้าบึ้งตึงและไม่พูดอะไรสักคํา แล้วก็เอาเสื้อโค้ทของเขามาคลุมร่างกายของเธอใหม่ เสื้อของเขาตัวใหญ่มาก ชายเสื้อของเขาอยู่ในตําแหน่งหัวเข่าของเธอพอดี ห่อร่างกายที่เพรียวบางของอันฉีไว้อย่างดี มองไม่เห็นรูปแบบของชุดนอนด้านในเลย
อันฉีจ้องมองเขาด้วยความคับแค้นใจ ผู้ชายคนนี้บ้าอำนาจจริง ๆ ไม่ใส่เสื้อผ้าของเขา เขาก็มาดุใส่อีก
เป็นผู้ชายแท้ๆ แบบนี้ ทั้งชีวิตนี้คงจะหาแฟนไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...
ลุ้นเนี่ยเฟย จะได้สมหวัง กับคุณหนูอันไหมน๊า แต่ลุ่นอีกคู่ค่ะ รอติดตามต่อค่ะ เป็นกำลังใจทุกตอนสนุกมากค่ะ...
ตายล่ะ ใช่แบบเดียวกับ ที่เป็นแฟลตไดร์ปะล่ะ ถ้าใช้ก็ต้องหาอีก555 เป็นกำลังใจให้ค่ะรอติดตามตอนต่อไปสนุกมาก ๆๆๆ...
เกือบความจำกลับมาแล้ว ความรู้สึกคนรักกัน ต้องมีบ้าง ความรู้สึก ของอาเฟยเกิดขึ้น...
โอ้ยๆๆ มีต่ออีกไหม ลุ้นซะเนี๊ย จะยังไงต่อค่ะ ใจจะขาด...
ลุ้น อาเฟย จังเลย อีกคู่ที่น่าสนใจ ลุ้นจนต้องอยากอ่านต่อแล้วค่ะ ติดตามน่ะค่ะ สนุกดีมากๆๆค่ะ...
อ่านมาถึงตอนนายใหญ่สีก้อร้องไห้ตามพระเอก อ่านถึงตอนที่วานวาน จะไม่ให้อาเฟยไปก็ร้องไห้ สงสาร แต่ตอนนี้ ลุ้นมาว่าอาเฟยจะจำวานวานได้ไหม ดีมากๆๆค่ะ สนับสนุน...
พึ่งได้ไล่อ่านตั้งตอน 500 กว่าๆๆ ถึงตอนล่าสุดแล้ว ลุ้นค่ะ จะเป็นไงต่อ...
สงสัยไม่เขียนต่อแล้วใช่ไหมค่ะ เพราะรอนานมาก เป็นอะไรไหมค่ะ แอดมินตอบให้หายสงสัยด้วยค่ะ คิดถึงเรื่องนี้อยากอ่านต่อค่ะ...
แอดมินจ๋า...รอๆๆๆๆอ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ...ขอบคุณค่ะ...