รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 928

เธอถูกโยนลงบนโซฟาอย่างไม่เกรงใจ โซฟานุ่มๆ ไม่ได้ทำให้เธอบาดเจ็บ แต่ตอนนี้หัวของเธออยู่ในสภาพที่มองเห็นดวงดาวได้แล้ว

เธอเปียกโชกไปทั้งตัวและผมของเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน ประกอบกับใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ เธอช่างน่าสงสารและน่าเวทนา

"ไปอาบน้ำ" เนี่ยเหยียนเฟิงยันโซฟาด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วโน้มตัวเข้าไปสั่งเธอ

อันฉีที่ดวงตาบวมแดงกำลังจ้องเขาด้วยความเกลียดชัง โกรธและเจ็บปวด เธอมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่เปียกฝน สักพักเธอก็รู้สึกสงสารเขา

"คุณไปอาบเถอะ! ฉันไม่อยากอาบ" อันฉีกอดอก หันหน้าหนี และทำได้เพียงกลืนความน้อยใจและความเศร้าลงไปในท้อง

“คุณอยากเป็นหวัดเหรอ” เนี่ยเหยียนเฟิงถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ

อันฉีตัวสั่นจากความหนาวเย็นจริงๆ รู้สึกถึงความเย็นที่แทรกซึมเข้าไปในผิวหนังของเธอ มือและเท้าของเธอเย็นจนเหมือนน้ำแข็ง เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า "คุณไม่ต้องมายุ่งกับฉัน"

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเนี่ยเหยียนเฟิงมืดมนลงในทันที "คุณอยากให้ผมอาบให้ใช่ไหม"

อันฉีตกใจ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย และเธอก็พูดตะกุกตะกัก "คุณ... คุณพูดว่าอะไรนะ"

สีหน้าของเนี่ยเหยียนเฟิงดูไม่เหมือนว่าเขาพูดเล่น แต่เขาจะพาเธอไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำให้เธอจริงๆ

"ฉันอาบ... ฉันจะอาบเอง" อันฉีรู้ดีว่าชายคนนี้ไม่เคยพูดล้อเล่น ดังนั้นเธอจึงลุกจากโซฟาด้วยความตกใจ จากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ

เนี่ยเหยียนเฟิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเพิ่งตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้ตกใจมากจนเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่แม้แต่จะเอาเสื้อผ้าเข้าไปด้วย เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกมา ทันทีที่เขาเปิดประตูเขาก็เห็นคนสี่คนกำลังยืนมองอยู่นอกประตูด้วยสีหน้ากังวล

“ลูกพี่ครับ ไม่ได้ทะเลาะกับคุณอันฉีใช่ไหมครับ” เสี่ยวซื่อรีบถาม

“คุณอันฉีไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรใช่ไหมครับ!” อาซงก็ถามเช่นกัน